Pan Kaprowski. Eliza Orzeszkowa

kiedy źli ludzie skrzywdzili, zwyczajnie sierotę bez ojca. Jak tylko ojciec zmarł, stryj zaraz cały grunt i osadę i wszystko na swoje imię przepisał. Mnie, powiada, komisja zrobiła gospodarzem, to i grunt cały mój, a brat powiada, u mnie parobkiem był, to i do bratanka tu nic nie należy. Ludzie mi poradzili, żebym szedł do sądu, a on sobie najął adwokata, że jak zaczął szczekać, tak wszystko wyszczekał, czego chciał. A ja bez wszystkiegom został i z gospodarskiego syna na parobka wyszedłem.

      Zwolna ręką machnął, i wódki trochę do kieliszka wlawszy, głową ku gościowi skinął:

      – Na zdrowie! – rzekł.

      – Cóż robić? – mówił dalej – co przepadło, to przepadło. Z żonką i dziećmi z głodu nie pomrzemy. Teść sto rubli posagu dał… Bogaty… jest ogrodnikiem… Dałby i więcej… „Jak będziesz miał, Jaśku, za co kawał ziemi kupić, to ja ci drugie sto rubli dodam”… powiedział… Może Bóg Wszechmogący da, że kupię… żonka trochę zarobi… i z pensji zostanie się coś niecoś… siaki taki grosz jest…