al die vans is weer op diens en ek en die bruid begrawe die rok in die gat en pak die lawn bo-op.
So bly ek op my eie en as mense verbyry dan sê hulle, O, maar jy’t ’n mooi tuin.
Dan kyk ek oor die heining en ek smile, want ek weet my gat is toe.
Buurvrou en die bus
Twee dae nadat ek in Verwoerdburg ingetrek het, ontdek my buurvrou mens kan goed leen. Sy’s medies ongeskik, want sy bewe, maar niks van afslack nie, sy’s aktief. Dis senuwees, kort-kort in trane, daai onderlip wil net moed opgee, maar daai klokkie lui, dan’s dit net, Ag ek het gewonder, en daar gaan ons weer.
Dis Saterdagoggend, klokkie lui, ek het die vorige aand ’n show gehad, twee van die ushers is nog in my kamer, ek sê, Lê nog bietjie, ek sal gaan kyk.
Kry vir my ’n handdoek. Hier staan sy weer, vryf die handjies, bewe haarself halfpad uit fokus uit, trane sit net hier.
Het jy vir my ’n helmet? sê sy.
Ek sê, Gaan jy weer kondensmelk kook?
Nee, sê sy, Ek wil dorp toe met die bus.
Ek sê, Nou wat met die helmet?
Higiëne, sê sy.
Ek is by die kas in. Ek het net ’n fondue set, sê ek.
Is fine, sê sy en sit dit op.
Ag, wil jy nie saamkom nie, ek raak so nervous. Passasiers maak my vreeslik agterdogtig.
Nou staan en dink ek aan die tweetjies wat wag, en aan my ma wat altyd sê van jou naaste. Maar my ma wen altyd.
OK, sê ek, Ek trek net gou aan.
So ry ek toe bus vir die eerste keer, langs my sit liggeel pinafore met die helmet en ’n mandjie. Ons is op die highway, verby Unisa, en net toe die bus die afdraand vat, hier staan my buurvrou op, loop vorentoe en maak haar mandjie oop. En toe kry my metabolisme ’n permanente knak.
It’s showtime! skree sy en gooi ’n baksteen onder die briek, en daar gaan ons.
Ek sê, Is jy mal?
Vandag, skree sy, is daar geregtigheid op hierdie dorp!
Die busbestuurder is te besig om die verkeer en ander bekende bakens te mis om by die briek uit te kom. Nes hy wil buk, slaat sy vir hom wap! met die mandjie.
Ek is by die agterste ruit besig om die pram wat ons by die putt-puttbaan gehaak het, los te maak, dis vir my so hartseer, ek kan al klaar sien die tweeling binne-in gaan eendag leerprobleme hê en die regses join.
Met dié is ons deur Sunnyside se Kentucky, die twee queens in die toilet wil net begin afterglow, toe sit hulle op straat.
Intussen het ek begin om my kleingeld onder die armes op die bus uit te deel en ’n gelofte gemaak om nooit weer buite die huwelik te verkeer nie, as ek net gespaar bly.
Alle oë na voor! skree my buurvrou, Hier’s ons nou!
Toe ry die brieklose bus deur ’n tiekiebox, in by ’n voorportaal, dwarsoor ontvangs en die meegaande personeel, deur ’n muur en toe sien ons net hoe verdwyn ’n vaal man met ’n computer en ’n lessenaar, en toe staan ons tjoepstil.
My kaartjie is nog tot in Wonderboom-Suid, sê die vrou voor my.
Man, klim net uit, sê my buurvrou.
En toe sien ek sy’t ophou bewe, die helmet is af en daar staan sy met ’n lieflike blos.
Stoot mos my huur op vir niks, sê sy, En kyk hoe lyk hy nou.
Ek sê, Maar hy mag mos, dis mos sy plek.
Ja, hy mag, sê sy, Hulle mag almal. Word mos in die botter gebore, almal van hulle, is niks anders gewoond nie, en dan moet ons hulle daar hou. My kind wil ook loop leer, met wat? Dis net dié wat klaar gevreet is wat mens moet bly volstop. Nou sê ek vandag vir jou, jy kry vir jou ’n helmet en fuck them all.
Toe gaan loer sy onder die bus in.
Shame, sê sy, Kyk hoe plat is hy nou.
Buurvrou en die trollie
Die Saterdagoggend kom ek by Woolworths aan, dis tjoepstil. Daar’s honderde mense, maar niemand beweeg nie. Ek vervies my oombliklik. Kyk, ek weet ek is famous, maar hierdie is nou heeltemal onnodig.
Ek vat ’n mandjie, niemand beweeg nie. Almal se oë staan stokstyf. Ek sit die mandjie neer, ek sê, Kry julle nooit genoeg nie? Nou maar kyk dan.
Sjjt! sê ’n man, Die ding gaan spring!
Ek sê, My skat, vir my koop jy eers blomme voor dié ding spring.
Skrik julle moffies dan vir niks nie? sê ’n vrou, Hier staan ons voor die einde.
Ja, sê die een langsaan, Hier kom hy nou, die ding met die koppe.
Ek sê, Man, dit lyk net so, ek koop altyd my jeans te klein.
Nou maar kry jy ons dan hier uit, sê die vrou en loer om die rak.
Ek loop om. Hier sit my hele buurvrou in ’n trollie. Sy’s bloedrooi in die gesig en sy wikkel so vorentoe.
Stoot my, sê sy.
Ek sê, Nee, ek is ’n Christen.
Man, die wielietjie is gedraai, sê sy, Kry my net aan die gang!
Wat soek jy in die trollie? vra ek.
Hulle bly vat my goed, sê sy.
Sy lieg! skree die mense.
Ek sê, Vir wat sal hulle jou goed vat? Die rakke is vol!
Sy hou sommer op wikkel. Ken jy mense? sê sy, Die goed soek mos net wat klaar gevat is, kan nie hulle hande afhou nie.
Lieg, lieg, lieg! skree die mense.
Ek sê, Dan roep jy die manager.
Ken jy die manager? sê sy.
Ek sê, Ja, en hy’s pragtig.
Hier kom die manager aan.
Ek ken vir jou, sê my buurvrou.
Ek sê, En jy’s nog mooier van naby.
Dankie, sê die manager, Ken jy dié vrou?
Ek sê, Dis my buurvrou.
Vat sy jou goed ook? skree die mense.
Sy kom nie in my huis nie, sê ek.
Wel, sy kom hier, sê die manager, En dis kort-kort se ding, die goed bly verdwyn.
Ek sê, Nou maar wie vat wie se goed?
Almal! skree my buurvrou, Uit my trollie uit!
Lieg! skree die mense.
Is haar rok, sê die manager, Die ding lewe!
Ek kyk my buurvrou. Gebruik jy nie Sta-soft nie? vra ek.
Aan wie se kant is jy? skree sy.
Ek sê, Ek soek net ’n hoender vir môre, nou sit jy in die trollie met ’n lewendige rok! Is jou kamerjas besig om karre te steel in die parking lot? Was jy die goed met steroids, of wat?
En toe, voor sy my kan antwoord, gee die rok ’n nies en sê, Ekskuus tog.
Shame, sê my buurvrou, Sy kry seker bedompig. Is jy orraait? vra sy en kyk by die collar in.
Toe’s die manager in my arms en die res huil oop en bloot.
Ek sê, Jy moet die ding laat skiet!
Onbeskof! sê my buurvrou, Sy’s my suster!
Ek sê, Van waar?
In my rok,