Ena Murray Keur 7. Ena Murray

geswyg asof hy self nie juis weet wat hy wil sê nie. “Mag ek vir jou dankie sê vir ’n baie aangename aand? Ek het dit werklik geniet en ek bedoel dit.”

      Haar breë, oop, spontane glimlag het deurgebreek. “Ek ook. Dit was baie lekker.”

      “Dan sal jy weer saam met my gaan?”

      ’n Ligte fronsie het weer tussen haar wenkbroue ingekeep. “Om jou op te pas? Nee. Jy kan vir jou ’n baie mooier oppasster soek.”

      “Ek stel nie in ’n ander een belang nie. Eintlik bedoel ek dit nie só nie. Ek wil jou nie meer as ’n babawagter hê nie. Ek wil net hê jý moet saam met my gaan. Sal jy?”

      Ten spyte van die waarskuwing wat haar verstand na haar hart stuur, het haar hart skielik begin bokspring en sy het gehoor hoe haar lippe hom antwoord: “Goed … as jy wil.”

      “Ek wil.” Skielik het hy afgebuk en sy lippe sag teen haar voorkop gedruk. “Nogmaals dankie, en lekker slaap. Ons sien mekaar môre weer.”

      En nou staan Lettie voor haar kamervenster, nugter wakker, en sy staar met nikssiende oë oor die stadliggies uit.

      Lettie! Lettie! Hou kop! vermaan sy haarself. Hy het jou gewaarsku om hom nie ernstig op te neem nie. Daar skuil geen dieper betekenis agter die feit dat hy juis jóú saam met hom wil neem na al die sosiale bedrywighede toe nie, al kan hy maar net sy vingers klap en hope pragtige meisies sal aangedraf kom. Dis miskien juis die feit dat jy so doodeenvoudig is en niks vir die oog bied nie dat hy jou verkies. Ten eerste is jy en Marista groot vriendinne, en ten tweede sal daar dan nie praatjies rondgaan nie. Dis natuurlik die rede. Niemand sal tog so belaglik wees om hom van ’n verhouding te beskuldig met die plompe, eenvoudige Lettie de Beer nie. Dis omdat hy heeltemal veilig voel dat hy jou vra.

      Marista, jy moet gou terugkom, dink sy met ’n beklemming om haar hart.