de geheimen van de Egyptische bindring. Ze fronste terwijl ze dacht aan de mens die nu vastzat in het kleine spelletje van Deth door de ring te dragen.
Met de ringen kwam Deth's ware band met zijn dochter. Deth kon haar en Myra via de ringen in de gaten houden. Als Tiara ooit een vijand zou tegenkomen waar ze op zou vallen, dan zou de ring hem waarschuwen en zou hij aan de andere kant vierentwintig uur de tijd krijgen om zijn dochter te redden voordat de deal hem weer in deze wereld zou binden.
Myra was een dwaas geweest om met die voorwaarden in te stemmen. Als Deth hier mocht vertrekken, zou hij een manier vinden om Tiara mee terug te nemen. Wat hij Myra niet had verteld, was dat de ring hem ook een beetje controle gaf over de persoon die de ring droeg. Minstens voldoende controle om die persoon in de buurt van Tiara te laten blijven als Deth dat verkoos.
Ze zag hoe Deth opnieuw naar de ring staarde. Ze vroeg zich af hoe lang het zou duren voordat hij besloot om een demon naar zijn eigen dochter te sturen om haar te verwonden, zodat hij kon gaan ophalen wat hem toebehoorde. Ze kende Deth, had hem langer gekend dan ze zich kon herinneren. Hij houdt misschien op zijn eigen manier van Myra en Tiara, maar hij was slecht genoeg om ze allebei te vernietigen zonder zich er schuldig over te voelen.
Ze liet haar armen vallen en besloot dat het niet uitmaakte. Zolang Deth het wilde, zat ze net zo gevangen in deze wereld als Myra. Het enige waar ze nu op wachtte, was dat Deth een besluit zou nemen over hoe lang hij zou wachten voordat hij besloot zijn dochter te vermoorden.
Deth trok langzaam zijn blote borst van de lippen van Myra en stond ongestoord op van zijn bed. Hij had deze plaats vele eeuwen daarvoor tussen dimensies gebouwd, bestuurde het vanaf zijn hoogste top met een onaantastbaar leger ... de duizenden zielen op zijn bevel.
Net als zijn mooie Myra was hij een tovenaar, maar zijn kracht was de slavernij van de zielen die hij naar zich toe trok in plaats van hen naar hun hiernamaals te leiden.
Diezelfde zielen cirkelden rond zijn prachtige huis en schreeuwden om vrijgelaten te worden ... maar Deth heeft nooit iets vrijgegeven toen het van hem was. Hij wist dat Myra niet echt van hem hield, en het interesseerde hem ook niet echt of ze dat wel of niet deed. Zij was van hem en dat was het enige dat ertoe deed.
Hij staarde uit het raam van zijn slaapkamer naar de grijs gekleurde lucht terwijl hij een zware badjas aantrok. Hij was de wereld beu geworden. Met niets meer om te vechten, had zelfs het stelen van de zielen zijn charme niet behouden. Hij verlangde naar de wereld van demonen die hij zich herinnerde en de broer die hij zo lang geleden had verloren.
Craven was geboren uit dezelfde vrouw slechts enkele momenten nadat hij zich uit haar had gekrabd ... maar ze waren niet hetzelfde. Craven had niet de kracht om de oorlog aan te gaan die woedend was en erin was gevallen ... de kloof in getrokken en verzegeld. Zo'n zwak kind is zo snel gevallen.
Toen hij Myra voor het eerst zag, moest hij haar hebben ... haar macht over zielen had hem tot haar geroepen en hem herinnerd aan de smaak van de kracht van zijn broer. Het was een zwakke smaak, maar sensueel en verleidelijk van aard.
Nadat hij haar vanuit de duisternis had bekeken, voelde hij zich aangetrokken tot haar seksuele honger. Om redenen die hem ontglipten, voelde hij jaloezie toen ze zich tot die zwakkere mensen wendde om haar behoefte te bevredigen. Dat is één van de redenen waarom hij ze uit het rijk van de mens had verwijderd ... hij wist dat ze uiteindelijk een manier zou vinden om hem te ontwijken als hij haar niet voor nieuwsgierige blikken zou afsluiten.
Deth concentreerde zich op de ring en voelde de gelukzaligheid van Tiara. De sensatie van het gevoel deed zijn ogen rood gloeien en hij stompte met zijn vuist, de ring vooruit in één van de vele foto’s van Tiara die Deth in de loop der jaren van Myra had genomen. Myra had al haar energie besteed aan het beschermen van Tiara en nu was het geluk van het kind een ongewenste barrière.
Als Tiara gewoon zou lijden, zou hij haar kunnen gaan halen. Hij liet zijn blik over alle lachende schilderijen van zijn kind glijden en keek toen naar het bed waar Myra op lag. Hij had de ziel van zijn geliefde gevangen in dat lichaam, zodat ze hem nooit zou kunnen verlaten en hij hetzelfde zou doen met Tiara.
Shadow hield zichzelf stil terwijl ze naar de gedachten van Deth luisterde en de boze grijns over zijn lippen zag verschijnen. Ze wist dat hij eindelijk haar aanwezigheid zou erkennen, iets dat hij niet had gedaan sinds ze deze dimensie waren binnengegaan en waarschijnlijk iets dat hij nooit meer zou doen als ze zou bereiken wat hij wilde.
“Shadow,” riep Deth naar zijn Night Walker. Toen hij het lange donkere haar en het jonge soepele lichaam van het Egyptische meisje voor zich zag verschijnen, wist hij dat hij de manier had gevonden om de glimlach van zijn dochter van haar af te nemen.
“Wil je dat ik haar vermoord?” Vroeg Shadow en keek haar meester nauwlettend aan.
Een demon die je haatte was één ding ... maar een demon zo krachtig als Deth die van je hield, was een slechter lot. Myra had niet geweten dat ze, door ermee in te stemmen alleen door Deth's bloed nieuw leven in te blazen, niet in staat zou zijn om tegen hem te vechten zoals in de mensenwereld. Ze zou nu weinig meer worden dan een gehoorzame voddenpop die Deth voor eeuwig zou manipuleren. Het enige wat Deth niet van Myra had afgenomen, was haar ziel.
Shadow keek naar de markeringen aan de binnenkant van haar polsen en wenste dat Deth haar eigen ziel niet had teruggegeven aan haar nadat hij een spreuk had gebruikt om haar aan hem te binden als zijn Night Walker. Als ze tenminste geen ziel had, zou de gevoelloosheid haar hebben belet haar te vervelen.
Deth's ogen werden weer griezelig rood toen hij de ringhand omhoog bracht en daarmee Shadow over het gezicht sloeg.
“Waarom denk je dat ik je die voldoening zou geven? Ik zal het zijn die haar leven beëindigt,” Deth's stem was weinig meer dan een boos gesis. De kleur verdween uit zijn ogen alsof hij er nog nooit was geweest en hij pakte de kin van het gezicht dat van hem was afgewend. “Je gaat mijn dochter zoeken en vernietigen wat haar gelukkig maakt.”
Shadow hield stand toen Deth een klein leger van vervelende ondergeschikten opriep en hen beval niet alleen haar te bewaken, maar elk bevel op te volgen. Ze knikte en keek uit naar de pijn van het passeren door de dimensionale muur. Ze zou dat doen en meer als het haar een paar dagen van hem weg zou geven.
Deth zag hoe Shadow haar rijk binnenstapte en glimlachte toen zijn ondergeschikten haar volgden. Hij richtte zijn aandacht op de ring aan zijn vinger en bewoog naar het licht dat door het raam scheen om het te bewonderen. Hij kantelde zijn hoofd naar de zijkant en voelde niet alleen het plezier van Tiara, maar ook de frustratie van de ringdrager.
“Je wilt haar,” fluisterde Deth, zijn stem als een zijdezachte streling.
Hij draaide de ring om zijn vinger en bekeek zwijgend de runen-bezweringen die op de band waren geschreven en hij glimlachte opnieuw. De ring begon rood te gloeien en kleine vlammen braken uit het opschrift en benadrukten de woorden terwijl hij ze herhaalde.
“Je zult haar hebben ... en alles wat ze te bieden heeft,” beloofde Deth. “Het enige wat u hoeft te doen is iemand op uw pad doden.”
Hoofdstuk 3
Chad gaf Trevor nog steeds de stilte behandeling toen ze de parkeerplaats bij Maan Dans opreden. De enige die een woord van hem had gekregen was Evey en Trevor begon zich een beetje buitengesloten te voelen. Het was niet dat hij niet wilde dat Chad alleen zou wonen. Verdorie, zelfs hij begreep de betekenis van privacy.
Wat hem het meest bang maakte, was de gedachte dat Chad terug zou gaan naar dat appartement zodat alles wat hem had gedood terug kon komen voor een 'moord deel twee'. Niemand was er de laatste keer geweest tot het te laat was ... en hij wilde de doodsscène van Chad niet opnieuw beleven. Eens was meer dan genoeg geweest.
Trevor zuchtte toen Chad zonder een woord uit de auto stapte en naar de ingang van de club liep.
“Hé, wacht even,” riep Trevoren gooide de deur van Evey te hard dicht. Geweldig, nu voelde hij zich schuldig over beide vrienden.
“Wat?” Chad gromde niet de moeite om zich om