zaten in het met airconditioning gekoelde gedeelte aan de linkerzijde van het restaurant, en Lek bestelde loempia’s en viskoekjes om te beginnen, gevolgd door een grote Rode Snapper, die bereidt werd in een visgerecht direct aan tafel, en gekookte Jasmijn rijst.
Lek demonstreerde haar gastronomische expertise en tafelmanieren door een perfecte combinatie van sauzen te bestellen voor het voorgerecht, Ali te helpen bij het ontgraten van de vis en door te adviseren in het koken van de vis, terwijl ze tegelijkertijd haar eigen voedsel at.
Ze aten een goede maaltijd, maar spraken nauwelijks, wat evenzeer te wijten was aan de slechte beheersing van de Engelse taal, de spanning tussen hen en hun kater. Toen ze
vijfenveertig minuten later hun eigen weg gingen, waren beiden blij dat de relatie op een vriendelijke manier was geëindigd.
Lek zag Ali rechts afslaan, vermoedelijk om terug te gaan naar zijn hotel bij Soi 9. Ze zwaaide naar hem en waagde zich toen de drukke Second Road op, waar ze kriskraste tussen de tiental en motortaxi’s en Baht bussen die bij de stoplichten stonden te wachten.
Ze ging rechtsaf de Pattaya Klang op en liep de tweehonderd meter oostwaarts, ondertussen kijkend in de etalages, tot de volgende afslag rechts, Soi Buakhao. Ze berekende dat ze genoeg voorzorgsmaatregelen had genomen om Ali van zich af te schudden, als hij al had besloten haar te volgen. Ze hield niet van mannen die wisten waar ze woonde.
Ze was zo gelukkig dat ze er van straalde. Ze had het gevoel dat iedereen kon zien hoe gelukkig ze was. Ze was in een lastige, potentieel gevaarlijke situatie beland, omdat ze niet naar haar instincten had geluisterd, maar ze had de slechte hand die ze had gekregen gespeeld, zoals in een echt pokerspel, en was er met evenveel geld uit gekomen als vele Thais in een maand verdienen, en ze had nog goed gegeten ook.
Lek wachtte op de kruising van Soi Buakhao en Pattaya Klang op een Baht bus om haar naar huis te brengen, maar ze veranderde van gedachten en besloot de hoek om te lopen naar de Thaise markt, tegenover het Naam Chai Restaurant, en een nieuwe rok te kopen om haar geluk te vieren. Het was een zeer warme middag in juni, maar de markt was levendig, zoals bijna altijd het geval was. Lek huppelde langs de fruitkraampjes aan de voorkant en kocht hier en daar wat fruit, pratend met de markthandelaren en medeklanten, op weg naar de kledingkramen aan de achterkant.
Ze bracht vijfenveertig minuten door met haar favoriete bezigheid, winkelen, voordat uiteindelijk haar oog viel op een mooie witte rok met haar Westerse sterrenbeeld geborduurd in pail etten op de dij aan de voorkant. De rok was zo’n 35 centimeter lang, precies de goede lengte om te kunnen pronken met haar mooie benen. Het sterrenbeeld op haar dij zou mannen uitlokken om nog verder omlaag te kijken, en omdat de rok wit was, zouden haar gebruinde benen er nog aantrekkelijker uitzien.
Ze was een Leeuw, geboren begin augustus en hoewel ze niet veel wist over de westerse astrologie, dacht ze dat ze een typische vrouwelijke Leeuw was. Ze had gelezen dat Leeuwen agressief en dominant waren, maar dat gold volgens haar al een voor de vrouwtjes. Het was immers de vrouwelijke leeuw die de prooi achtervolgde en doodde.
Mannelijke leeuwen sliepen vooral veel en eisten eerst te eten op.
De mannelijke leeuwen gingen alleen aan het werk als er een roofdier of rivaal op het toneel kwam, en dan vochten ze al een voor de egoïstische verdediging van hun nageslacht en hun vrouwen - ze verdedigden niet noodzakelijkerwijs hunzelf. Wat een grap!
Ze kocht ook een korte witte blouse, die bij elkaar gebonden werd bij de tail e, om de outfit af te maken. Toen sprong ze in een Baht taxi richting huis.
2 DE HUISGENOTEN
Lek gaf de chauffeur vijf Baht voor de rit, en sprong toen lichtvoetig de bus uit, alvorens de weg over te steken en naar het oude, maar onlangs gerenoveerde woonblok, waar haar appartement zich bevond, te lopen. Ze liep de drie trappen op en luisterde aan de deur. Er was geen geluid te horen, dus ze rommelde in haar tasje en haalde haar sleutel tevoorschijn.
Het was pas half twee, dus de meisjes sliepen waarschijnlijk nog steeds - ze stonden zelden op voor twee uur.
Ze liet zichzelf langzaam en stil binnen en deed de deur achter zich dicht. Lek kon het tweepersoonsbed met twee figuren onder de lakens zien en hoorde ze zachtjes snurken. Ze ging op handen en knieën zitten en kroop naar het voeteneind van het bed, waardoor ze
onder hun gezichtsveld bleef. Ze legde de sinaasappels die ze op de markt had gekocht naast haar vriendinnen neer. Eerst stopte het snurken en toen keken haar vrienden verbaasd op. Lek sprong op het bed en maakte zoveel mogelijk lawaai. Ze sprong op haar vriendinnen en trok de lakens van ze af.
Ze begonnen mee te springen, schreeuwend als verlegen schoolmeisjes. Toen knuffelden ze in een driehoek en stuiterden lachend op het bed. De drie meisjes kenden elkaar al hun hele leven. Ze waren opgegroeid in hetzelfde deel van hetzelfde dorp en waren naar dezelfde school en dezelfde Wat gegaan - zoals hun ouders al emaal een generatie eerder hadden gedaan. Ze waren ook al emaal ongeveer even oud, met nog geen jaar verschil, hoewel Lek technisch gezien de oudste was. Ze was ook de wijste en snelste leerling en Goong en Ayr erkenden dit door de hoge achting die ze voor haar hadden.
Ze noemden haar ‘grote zus’, en zij noemde hun ‘mijn lieve kleine zusjes’, en ze zorgden al emaal voor elkaar alsof ze de enige familie waren die ze ooit in de hele wereld hadden gehad. Er was maar één persoon toegestaan om die driehoek te breken, en er een vierkant van te maken, en dat was Mama San, de baas en eigenaresse van ‘Daddy’s Hobby’, de bar waar ze al e drie werkten, en die ook uit hun dorp kwam, maar Mama San was ouder, meer een moeder dan een vriendin.
Plotseling grepen Goong en Ayr Lek, gooiden haar op haar zij en begonnen haar bil enkoek te geven. Lek liet een onvrijwillige schreeuw uit en de meisjes stopten onmiddellijk, omdat ze voelden dat er iets mis was. Lek was altijd wel in voor een lol etje.
“Wat is er aan de hand, grote zus?” vroeg Goong: “Je bent toch geen softie geworden, op je oude dag?”
“Nee,” antwoordde Lek, “Ik kan jul ie nog steeds al ebei de baas!”
“Maar waarom krijg ik bil enkoek?” Vroeg ze, terwijl ze al vermoedde wat het antwoord was.
“Wat is onze eerste regel? Je moet ons altijd laten weten waar je bent.” zei Ayr.
“Oh, ja. Ummm, sorry daarvoor” zei Lek. “Ik had geen ontvangst op mijn telefoon. Ik heb wel geprobeerd om jul ie te laten weten waar ik was.”
“Onzin, grote zus! Waarom belde je niet vanuit de lobby van het hotel of verzon je een smoesje om vanuit een bar in de buurt te bellen, zoals je ons getraind hebt en erop aandringt te doen,” aldus Goong.
“Ja, nou, het spijt me heel erg. Het zal niet meer gebeuren,” antwoordde Lek.
“O, ik denk zeker dat het niet meer zal gebeuren,” zei Ayr, “Mama San liet ons tot vier uur ‘s morgens de straten voor je uitkammen en ze is boos op je. Misschien zou een tripje terug naar huis, voor een maand of wat, genoeg zijn om haar af te laten koelen. Hoe dan ook, dat is aan jou - je zult je verdiende loon krijgen als Mama San je ziet. Waarom schreeuwde je eigenlijk toen we je een klap op je kont gaven?”
“Ah, dat is een lang verhaal,” zei Lek, denkend zo snel als ze kon. “Gisteravond verliet ik de bar met een Arabier genaamd Ali, maar het klikte niet zo goed, dus we besloten om afscheid te nemen, al voor we bij zijn hotel aankwamen. Ik dacht eraan om terug te lopen naar de bar, maar het was al laat, dus belde ik een oude vriendin op die aan het werk was in een bar aan de Soi 8. Ze was aan het kletsen met twee knappe Engelsen en voor ik het wist, liepen we terug naar hun hotel. Nou, om een lang verhaal kort te maken ....,”
“Niet doen,” zei Ayr, “we wil en al es horen!”
“De mijne was een leraar en toen we bij zijn kamer, ik bedoel zijn klaslokaal, aankwamen, legde hij me over zijn knie, trok mijn broek naar beneden en liet me aan zijn ding zuigen terwijl hij me bil enkoek gaf omdat ik mijn Engelse huiswerk niet bij me had. Woaoy! Hij was kinky! Het was heerlijk!”
“Vertel ons meer over die leraar, jij geluksvogel. Was hij lang en knap? Had hij een grote