"Tunapaswa kufanya kitu." alisema Xam lakini hakuwa na hata wakati wa kumaliza sentensi yake kwamba smpiganaji wa Oria alikuwa tayari ameporomoka kuwalinda na ngao yake.
Xam alimfunika kwa kuchoma eneo lililowazingira, wakati Ulica, ambaye alikuwa amepanda haraka juu ya mti, shukrani kwa mabawa yake ya kijivu, alianguka kimya kwa askari wa Mastigo, ambao walikuwa wamejificha vichakani. Na yeye akawapiga hadi kufa, kama Kipanga inavyopiga mawindo yake.
Mara tu baada ya hapo, wanawake walikimbia kwenda kuwakamata watoto wao ambao walikuwa wamekingwa na mwili wa Zàira, ambaye alikuwa amelala chini amejeruhiwa. Xam na Ulica walimkimbilia.
Mraba huo ulikuwa tupu, na upepo mkali ulianza kuvuma kama kimbunga kikiendelea katikati ya kijiji, lakini bila kuharibu njia yake. Zàira, Xam na Ulica walihisi miili yao yanakuwa migumu. Kama kwa uchawi, kuna kitu kilikuwa kikiwashika na kuwazuia kukimbia. Walizunguka kwa sekunde kadhaa kabla ya kutupwa kwenye ukingo wa kisiwa kinachoelea.
Kwa sekunde Ulica alihisi kana kwamba alikuwa akielea hewani. Kichwa chake kilikuwa bado kinazunguka kama wakati alikuwa mtoto na angecheza mchezo wa kujizungusha na rafiki zake. Haraka alipata fahamu na kwenda kuwatafuta wenzake.
Xam alikuwa tayari amempata Zàira, ambaye alikuwa amezimia na akapiga magoti karibu naye: macho yake meusi yalikuwa yamejaa huzuni na yalikuwa yakionesha udhaifu wake kwa yule msichana wa Orian ambaye alikuwa akiandamana naye kila wakati katika vituko vyake.
Ulica alitembea kuelekea kwao na akiwa na busara kama kawaida, alianza kumtazama Zàira. Aliangalia mapigo yake na kusema:
Mapigo yake ni ya chini, lakini hakuna kitu kibaya sana. Mwili wake unajaribu kupunguza nguvu, ili aweze kupona.
Aligeuka kwa uangalifu kutambua ni wapi alikuwa amejeruhiwa. Kwa upole akavua nguo isiyokuwa na sehemu mgongo hadi kiunoni kwake ambayo alikuwa ameifunga nyuma ya shingo yake na kumruhusu atembee kwa uhuru.
"Ana jeraha kwenye nyuma ya nyonga yake ya kushoto. Kwa bahati nzuri ni ndogo tu. Silaha hizo zilimlinda. "
Hakuwa amepoteza damu nyingi kwani miale ya lesa ilikuwa imejeruhi ngozi ya juu tu.
"Haionekani kama viungo muhimu viliharibiwa, la-sivyo angekuwa tayari amekufa." aliendelea Ulica.
Xam alikuwa akimwangalia kwa kushangaza. Mtu huyo ambaye hakuwa na utulivu kwamba wakati wa vita asingehisi hofu yoyote au huruma kwa maadui yake, mtu huyo ambaye alikuwa amezoea vitisho na damu ya uwanja wa vita, hakuweza kutamka neno.
Akaitikia kwa ishara ya idhini.
"Lazima tutafute mahali pa kutibu jeraha." alipendekeza Ulica.
Xam tayari alikuwa amemchukua Zàira na alikuwa akiendelea kuelekea kile kilichoonekana kama hekalu juu ya kilima kijani kibichi.
Ukaribu wake na harufu yake ilimkumbusha wakati huo wakati wa utoto wakati Zàira alimtoa nje ya Korongo ya fuwele huko Oria. Ilikuwa imetokea katika moja ya nyakati chache ambapo alikuwa ameacha chuo hicho, ambayo ilikuwa familia yake pekee anayoijuia.
Wakati wa likizo ya shule, rafiki zake wengi walikuwa wakirudi nyumbani kwa familia zao. Walakini, sio watoto wote walikuwa na bahati: wengine wao walikuwa yatima kama Xam, wengine wangebaki kwenye chuo hicho kwa sababu wazazi wao walikuwa na shughuli nyingi za kazi; wengine wangerejea kwa familia ambazo zilikuwa na kazi nyingi. Kawaida kambi ya majira ya joto ilipangwa na mara nyingi mahali pa kwenda ilikuwa Oria.
Kwenye sayari hiyo, hewa ilikuwa nadra kwa sababu ya vipimo vyake vidogo ambavyo vilisababisha nguvu ndogo ya mvuto. Wale wote ambao hawakutoka Oria ilibidi wabebe kifaa cha kuongeza hewa ili kuhakikisha oksijeni bora. Bila hiyo, wangehisi kukosa pumzi kana kwamba wako juu ya mlima.
Kambi ya msimu wa joto huko Oria ilidhihirishwa kwa safu ya majukumu, lakini mwisho wa shughuli za kila siku, Xam angejikuta akisababisha shida katika eneo la chuo hicho. Karibu na hapo kulikuwa na shamba: lilikuwa la baba ya Zàira na ndivyo alivyokutana naye.
Wakati huo wa joto urafiki wao ulizidi kuwa na nguvu. Kama vijana wote, walipenda kuingia katika shida kubwa zaidi. Usiku huo Zàira, kwa kweli, alimwambia Xam kuhusu mahali anafikiria kuna uchawi. Walakini, aliweka sherehe ya hadithi hiyo kwa siri ili asiharibu mshangao, lakini zaidi ya yote, hakusema kuwa watu wazima watakataza kwenda huko kwa sababu ya hatari zake.
Ndio jinsi alivyomvuta rafiki yake katika safari yao ya jangwani. Alimwuliza Xam avae buti zake nene na akamkataza kuleta rafiki yeyote: itakuwa ziara yao.
Walitembea kwa muda mrefu na Xam hakuweza kuelewa Zàira alikuwa amemfanya avae buti hizo mbaya katika siku hiyo yenye joto kali.
Zàira hakuwa mtu wa kuzungumza sana, kwa hivyo walitembea kwa muda mrefu wakiwa kimya hadi Xam, ambaye alikuwa amechoka, aliuliza:
"Ni maili ngapi kabla ya kufika huko?"
"Usiwe mdhaifu. Tuko karibu kufika. "alijibu Zàira.
"Natumai ni ya muhimu!"
"Ndio, usipoteze imani. Tunachohitaji kufanya ni kupanda juu ya mlima ule. "
"Wacha tuone ni nani anafika hapo kwanza." alipiga kelele Xam wakati alipoanza kukimbia.
Zàira alimfukuza, akijaribu kumzuia kwa vyovyote vile, lakini Xam, ambaye sasa alikuwa kasi, hakusikia akija.
Aliweza kumkabili juu ya milima.
Xam, ambaye alikuwa amelala kifudifudi na kushangaa, akamgeukia:
"Kwanini alinirukia?"
"Je! Umegundua chochote?" alisema Zàira, akiashiria kitu juu ya milima kwa kidole chake. "Je! Ulitaka kuingia ndani?"
"Wow, ulikuwa sahihi. Inashangaza! "
Mazingira ya kupendeza yalikuwa yakionekana mbele ya macho ya Xam: korongo kubwa mbele yao.
Haikuwa pana sana, lakini waliweza kuona chini hata hivyo. Pande hizo zilikuwa zimepambwa kwa mlalo wa vivuli vilivyongaa. Rangi ilikuwa zuri na dhahabu karibu na ncha ya korongo, ilihali ilikuwa nyekundu zaidi karibu na chini. Iligawanywa katika sehemu mbili: ile ya kwanza, ambayo ilikuwa mbali zaidi kutoka kwao, ilifunikwa na fuwele za amethisto ambazo zingeonesha rangi ya mwamba. Ya pili ilikuwa imejaa maua makubwa, yenye umbo la kengele ambayo watu wawili wangeweza kukaa chini yake. Umbo huo wa Kengele ulikuwa ukisonga bila kusimama. Kwa njia hii ungeruhusu mmea kuhifadhi oksijeni zaidi na kuonesha mandhari ya kupendeza.
Kwa kushangaza, Xam alihisi kuwa mwili wake ulikuwa mwepesi kuliko kawaida. Alikuwa akiangalia huku na kule akishangaa, na matembezi hayo yote yalimfanya ahisi njaa.
"Sawa, hapa ni mahali pazuri pa vitafunio. Natumai kwamba umeleta chakula kwenye mkoba wako. "
"Daima unafikiria kuhusu chakula." alitabasamu Zàira.
Akatoa kamba kwenye mkoba wake. Alivua buti na kuifunga kwenye kichaka. Baada ya hapo alikaribia korongo.
Xam hakutambua rafiki yake alikuwa akifanya nini.
Hakuwa na hata wakati wa kuuliza kabla ya kumwona Zàira akiruka kwenye eneo tupu. Hofu iliwashinda kabisa na kukimbia kuelekea pembeni kuona ni wapi alikuwa ameenda.
Alitazama pembeni na kumuona Zàira akicheka na kuelea hewani.
Kwa wakati huo angetaka kumuua akizingatia jinsi alivyokuwa amemwogopesha, lakini wakati huo huo alihisi kufarijika na kufurahi kumwona.
Zàira haraka alielea kuelekea ukingoni na kutua karibu na Xam.
"Wewe ni mwendawazimu? Nilidhani umegonga miamba! Ungeweza kunionya! " alisema akiwa na hasira.
"Na kukosa uso wako? Ungepaswa kuijiona mwenyewe. "alisema akicheka sana.
"Umefanya vizuri!" alijibu kwa kejeli Xam, ambaye alihisi kutaniwa.
"Samahani, sikukusudia kukutisha." aliongeza Zàira akigundua kuwa labda alikuwa amekwenda juu.
"Usijali. Badala yake, unafanya nini na vifaa hivi vya hewa? "
Aliuliza Xam akiwa na tabasamu kubwa usoni mwake kwani alikuwa anafikiria kuwa hangeweza kushikilia kinyongo naye.
Vilikuwa