το συναίσθημα.
Προχωρώντας μέσα στο σκοτεινό διαμέρισμα, ο Κρις πήγε στο δωμάτιο της Τάμπαθα και χαμογέλασε κοιτώντας το αθώο χαμογελαστό πρόσωπο της, έτσι όπως κοιμόταν στο κρεββάτι. Ήταν κουλουριασμένη σαν μικρό γατάκι γύρω από το αγαπημένο της λούτρινο, ένα σκυλάκι Yorkie που είχε τη γλώσσα του κρεμασμένη έξω. Αυτό το λούτρινο ζωάκι ήταν το μόνο απομεινάρι της παιδικής της ζωής. Λίγα χρόνια πριν, είχε αποφασίσει να του μιλήσει για την ιστορία του Σκράπι και πως ο σκύλος είχε εξαφανιστεί όταν είχε πάει διακοπές με τους γονείς της για τελευταία φορά.
Ο Κρίς αναστέναξε και ξάπλωσε δίπλα της στο κρεβάτι, κουλουριασμένος γύρω της σαν προστατευτική κουβέρτα. Αμέσως, η Τάμπαθα κόλλησε πάνω του.
'Βρήκες τον Ντιν;' τον ρώτησε μαλακά.
*****
Ο Κέιν είχε κατορθώσει να ξεφύγει, χαιρόταν που ο Γουόρεν είχε τραβήξει την προσοχή του Μάικλ αρκετή ώρα ώστε να καταφέρει και αυτός να κάνει το ίδιο. Ότι κι αν είχαν κάνει ο Μάικλ και ο Ντιν για να διορθώσουν αυτά που του είχε κάνει η Μίζερι, τον είχε φορτώσει με άπειρη αδρεναλίνη. Ήταν νευρικός και ανήσυχος τώρα και δεν είχε σκοπό να ηρεμήσει, να καθίσει στο γραφείο του Γουόρεν αναπολώντας τον φρικτό δαίμονα που σίγουρα θα του έκανε παρέα στους εφιάλτες του για αρκετό καιρό.
Κοίταξε το σκοτάδι στον ουρανό και κατάλαβε πως δεν αργούσε να ξημερώσει. Θέλοντας να φύγει μακριά από την καρδιά της πόλης, έτρεχε στους δρόμους τόσο γρήγορα, που αν κάποιος παρακολουθούσε δε θα μπορούσε να τον παρατηρήσει ανάμεσα τους. Το κακό ήταν πως τώρα βρισκόταν μίλια μακριά από το σπίτι του Μάικλ.
Ήθελε να δει τον Σκράπι και να κουλουριαστεί στον καναπέ με ένα μπουκάλι καλό κρασί, ένα τεράστιο μπολ πόπκορν και...μια ίσως ανόητη ταινία που θα του αποσπούσε την προσοχή. Ο Κρις κούνησε το κεφάλι του...μα τι στα κομμάτια σκεφτόταν; Ο Σκράπι θα διάλεγε πιθανότατα την ταινία, κάτι το οποίο θα μπορούσε να ήταν κακό ή και καλό τη συγκεκριμένη στιγμή. Και στους δυο άρεσαν οι ταινίες στις οποίες τα ζώα μπορούσαν να μιλήσουν.
Ο Κέιν μετρίασε ταχύτητα και κοίταξε ολόγυρα την περιοχή όταν κατάλαβε πως κάτι τον είχε βγάλει από το δρόμο του. Στην αρχή σκέφτηκε πως ήταν η Μίζερι αυτή που τον είχε τραβήξει εδώ. Κούνησε το κεφάλι του ξανά και έβγαλε την ιδέα όταν η εικόνα της Τάμπαθα στην εκκλησία εμφανίστηκε στο μυαλό του. Αισθανόταν την παρουσία της και, για πρώτη φορά εκείνη τη νύχτα, ο Κέιν ξέχασε τα τέρατα κάτω από το κρεβάτι του και μέσα στη ντουλάπα του.
Η Τάμπαθα ήταν η αδελφή ψυχή του και τώρα, που είχε πάρει το αίμα της, η σύνδεση ανάμεσα τους γινόταν ολοένα και δυνατότερη. Ο μόνος λόγος που δε το είχε παρατηρήσει την προηγούμενη εβδομάδα ήταν ο έκπτωτος...ο Κρις...την είχε πάρει τόσο μακριά του, ο μπάσταρδος. Είχε αρχίσει να αναρωτιέται μήπως υπέφερε από άγχος αποχωρισμού.
Μετακινήθηκε γρήγορα σε αυτό το σημείο της πόλης και βρέθηκε στο σπίτι της σε λίγα λεπτά. Προσγειώθηκε ήσυχα στη σκεπή ενός γειτονικού σπιτιού, κάθισε και την παρακολούθησε μέσα από το παράθυρο του υπνοδωματίου της. Η οξεία όραση του ρούφηξε τον τρόπο που τα μαλλιά της έπεφταν