Մի ծեր ձկնորս մի ոսկե ձկնիկ է բռնում ծովափին:
Ձկնիկին ասում է.
– Հը, բաց թողնե՞մ քեզ, գնաս ապրե՜ս, կյանք վայելե՜ս…
– Չէ՛ ախպեր,–ասում է,– լավ է տար` կնոջդ, զոքանչիդ հետ գլուխս կերեք, որ պրծնեմ ձեր մուննաթից ու ձեզանից:
14.11.2017 թ.
Դարդոտ ընկերները
Ցուցափեղկին դրած օրացույցը գանգատվում է.
– Իմ կյանքն էլ կյանք չի: Պատից կախում են ու տարվա ամեն մի օր սրտիցս մի հարազատ թերթիկ են պոկում, իսկ երբ թերթիկներս Ամանորի նախօրեին վերջանում են, անխղճորեն ինձ աղբարկղն են նետում:
– Է՜հ, դարդերս իրար մի տուր, եղբա՛յր,– արձագանքում է զուգարանի թուղթը:
30.12.2017 թ.
Նոր վարորդ
Հիմնարկի պետը իր ավտովարորդին.
– Հը, Վաղո՛, աշխատանքդ դու՞րդ գալիս է, ուրախ չե՞ս, որ մոտս ես աշխատում:
– Է՜հ, չգիտեմ, շեֆ ջան:
– Արա՛, բայց զարմանալի մարդ ես դու: Իմ տան մոտ մի տուն էլ քեզ համար եմ կառուցել: Աշխատավարձդ համարյա իմ տեղակալների չափ է: Երեխաներիդ լավագույն համալսարաններում տեղավորել եմ: Ամեն տարի ինձ հետ մի երկիր ես թռնում հանգստանալու: Էլ Դուբայ, էլ Մալդիվյան ու Կարիբյան ծովի կղզիներ, Թայլանդ, Հունաստան, Հնդկաստան: Չգիտեմ էլ որտեղ չենք եղել: Այ հիմա էլ մեզ համար Կարմիր ծովի ափին պառկած հանգստանում ենք, աղջիկները կան, խմիչքը՝ ինչքան սիրտդ կուզե: Այ ընկեր, ինչի՞ց ես դժգոհ, ի՞նչդ է պակաս…
– Դեհ, շեֆ ջան, ասում եմ գուցե՞ մեզ համար մի նոր վարորդ էլ վերցնենք…
24.01.2018 թ.
Կեքսը
– Պապի ո՞նց ես, ո՞նց է տատիկը։
– Է՜հ, բալա, ի՞նչ ասեմ։ Ես, ոչինչ, լավ եմ, բայց դե մեր պառավը լավ չի՝ էլ լավ չի լսում ու մոռացկոտ է դառել։ Երեկ էնքա՜ն կեքս էր թխել, ասում էր. «Կե՛ր, սիրտդ շատ էր ուզում»։ Ախր ո՞նց ուտեմ, որ իզժոգ ունեմ դրանից։
3.02.2018 թ.
Սոցիալիզմի հաջորդ փուլերը
Ահա սոցիալիզմի և հետխորհրդային երկրների զարգացման 4 հաջորդական փուլերը.
– անձի պաշտմունք;
– տանձի պաշտմունք;
– գանձի պաշտմունք;
– սանձի պաշտմունք։
Հ.Գ. Խիյարի պաշտմունքն ու նման մասնավոր դեպքերը նկատի չեն առված։
05.02.2018 թ.
ՀՅԴԿ–ի շենքի մոտ
Արցախցի մի պապիկ իր հին ու քրքրված Ժիգուլի–01–ով հազիվ Երևան է հասնում ու կանգ է առնում ՀՅԴԿ–ի շենքի շեմին։
– Ա՛յ պապի, ի՞նչ ես էստեղ կանգ առել, ավտոդ հեռացրու այստեղից, չի կարելի,– վրդովված կարգադրում է պահակը։
– Բալա ջան, էրկան հղեցում եկալ, ստեղ չը՞ն մաշինին յեղը փոխում։
23.03.2018 թ.
Մեդալները
Մի նախագահ, հեռանալուց առաջ 2 միլիոն հերոսի մեդալ է պատվեր տալիս ու բաժանում է իր բոլոր քաղաքացիներին՝ ահել ու ջահելի։
– Էս ինչի՞ համար է,– զարմացած հարցնում է ժողովուրդը։
– Որ այսքան տարիներ դիմացել եք իմ ղեկավարությանը։
– Բա էդ ութն էլ ի՞նչի քո դոշից ես կախել։
Ասում է.
– Որ հիշեմ, քանի ժամկետներով էիք ինձ ընտրել։
25.03.2018 թ.
Ճիճուն
Մի շատ ագահ, աչքը ծակ ու անկուշտ իշխանավոր է լինում, չի դադարում լափել: Ախորժակն էլ օրեցօր մեծանում է: Մարդիկ ասում են. «Որ այսպես գնա, մեզ էլ ու երկիրն էլ է լափելու»: Հնար են ճարում ու բժիշկ կանչում, որ անկշտության պատճառը իմանան՝ այդ հիվանդագին ագահության:
Բժիշկը զննում ու ասում է, որ մանկուց ճիճու ունի, դրանից է որ չի կշտանում: Մի դեղ է նշանակում ու գնում:
Դեղը տալիս էն էս իշխանավորին, որ բուժեն, մեռնում է:
Պարզվում է, որ մի ճիճու էլ ինքն էր:
22.04.2018 թ.
Ծամոնը
Մի իշխանավոր ավելի բարձր պաշտոն է ստանում: Երբ առաջին անգամ նստում է իր աթոռին ու ելնում է, աթոռից մի ծամոնի կտոր է կպնում հետույքին ու աղտոտում է նոր, թանկարժեք շալվարը: Սա բարկացած կանչում է իր տեղակալին ու հարցնում է, թե «ինչու՞ աթոռը, մինչ իր գալը, չեն մաքրել ծամոնից»:
– Շեֆ, ջան,–համարձակվում է խոսել տեղակալը,– սա ծամոն չէ, այլ մեր նախկին պետն է, ոչ մի կերպ չէր ուզում պոկվել իր սիրած աթոռից ու թոշակի գնար, ծամոն դարձավ ու այդպես էլ կպած մնաց աթոռին:
22.04.2018 թ.
Աղբարկղների զվարճանքը
Երևանի թաղամասերից մեկում, ճանճերը գլխներին հավաքած, երկու կիսադատարկ աղբի կոնտեյներ զրույց են անում։ Մեկը ասում է.
– Բայց, գիտե՞ս, որ Կիևի մայդանի ժամանակ մեր կոլեգաները այս օրերը ավելի զվարճալի էին անցկացնում, էլ դեպուտատ, էլ նախարար, իշխանավորնե՜ր, ում ասես ընդունում էին։
– Ախպոր պես, թարգի,– խոսում է մյուսը,– արժե՞ մի քանի րոպե զվարճանքի համար այդքան աղտոտվել։
30.04.2018 թ.
Մարդու գինը
Շատ հայերի մոտ մի գեշ սովորություն կա՝ ամեն ինչ չափել փողով։
Ուրեմն,