Tryna du Toit-omnibus 6. Tryna du Toit

kom. Ek hoop maar die nuus sal tant Bettie nie ontstel nie.”

      Sy haal haar skouers liggies op. “Ons sal maar die beste van die saak moet maak. Het jy darem jou sake klaargekry?”

      Hy draai na haar en die frons verdwyn van sy gesig. “Gelukkig, ja – die belangrikste, altans.” Hy kyk na haar waar sy langs hom sit, haar hande rustig op haar skoot gevou, dan sê hy onverwags: “In die groen rok lyk jy nie ’n dag ouer as Mercia nie.”

      Sy glimlag effens. “Ek is bly jy hou van my rok,” sê sy sedig.

      “Dis nie wat ek gesê of bedoel het nie,” sê hy koel.

      Sy kyk na hom en sy oë, half tergend, half spottend, laat haar skielik jonk en verleë voel. Dis sy wat eerste wegkyk.

      Meteens steek hy sy hand in sy sak. “Byna vergeet ek: hier is ’n brief vir jou.”

      “’n Brief vir my?” vra sy verbaas, baie dankbaar vir die afleiding. Wie sal nou aan haar skryf? Die enigste mens aan wie sy geskryf het en wat haar adres ken, is dokter Theron. Haar gesig verhelder en bly sê sy: “Dit is seker van dokter Theron. Verskoon my, asseblief – ek wil graag sien wat hy skryf.”

      Sy skeur die brief oop en begin gretig lees. Sy lees ’n rukkie in stilte, dan frommel sy die brief skielik ontsteld op. “Nee!” sê sy soos iemand wat ’n hou wil afweer. Frans sien hoe bleek sy geword het.

      “Wat makeer? Het jy slegte nuus gekry?”

      Sy hoor hom blykbaar nie eens nie. Met bewende hande maak sy die brief glad en haastig lees sy weer wat daar geskryf staan. Dan vou sy dit stadig op en byna asof sy nie weet wat sy doen nie, begin sy dit in klein flentertjies skeur.

      Hy sit sy hand oor albei hare en skud haar effens. “Wat makeer, Lydia?” vra hy, nou ook ontsteld.

      Sy skud haar kop. “Ek kan nie langer hier bly nie, Frans. Ek moet dadelik weggaan.”

      Hy kyk haar ongelowig aan. “Jy kan nie nou weggaan nie. Wat van tant Bettie?”

      Sy kyk na hom en die oë wat ’n rukkie gelede nog so helder was, is nou donker. “Ek is jammer, Frans, maar dis vir my onmoontlik om langer te bly. Jy sien” – sy byt ’n oomblik op haar bewende lip, dan vervolg sy meer beheers – “jy sien, die nuwe dokter wat hiernatoe kom – dokter Theron se assistent – is Tertius de Lange, die man aan wie ek verloof was.”

      Hy kyk ’n lang oomblik na haar, dan laat los hy haar hande en sit effens weg van haar. “Ek verstaan,” sê hy. “Ons sal jou natuurlik nie hou as jy wil gaan nie.”

      Sy sien Mercia oorkant die straat aankom en probeer haarself regruk. “Sê asseblief niks vir Mercia nie,” sê sy haastig. “Ek sal later weer met jou praat.”

      Sonder ’n woord klim hy uit die motor om Mercia met haar pakkies te help.