алмай күңелнең тынасы юк.
Ки хакъ язмаса [гәр] бән азмас идем,
Ул сүзеңезгә бән хат язмас идем.
«Йитәр!» – дисәм, каләмем тыңламыйдыр,
Гыйшыклык халене һич аңламыйдыр.
Бу мәктүб халигә кыйлсаң итагъәт[638],
Сәгадәтдер, сәгадәтдер би-сыйфат[639]!
Каләм әһле каләм илә йөретер,
Наданлар тел илә [сүзне] йөретер.
Йөрәгем яндырыр күңел һәуасы[640],
Качан ула бу дәрдемнең дәуасы[641]?
Абыз туткай ялыкмасын укырга,
Күңел төште моны аңа язырга.
Бу хатка яздым ирсә [бән] атыңны,
Гыйшыклык тотмады һич такъәтемне.
Зөләйха Йосыфә гашыйк улыбдыр,
Кулындин камчысын әлә соныбдыр.
Ки ул камчы көйдерде Йосыф әлене[642],
Бел имди сән бу гыйшыклык халене!
«Сәлам яздым сәңа, җаным, гөзидә…»
Сәлам яздым сәңа, җаным, гөзидә[643],
Сәнең кебек ки тугъмаз йир йөзидә.
Сәлам яздым сәңа, җаным, тиң итеп,
Сәламемне ки кайтарма ким итеп.
Сәлам яздым сәңа, җаным, үзеңә,
Күзем дөшде сәнең күркәм йөзеңә.
Сәлам яздым сәңа, җаным, асылный,
Сәне күрмәй бәнем күңлем басылмый.
Сәлам яздым сәңа, җаным, гүзәлем,
Сәне күрми, җаным, һич [дә] түзәлмим.
Сәлам яздым сәңа, җаным, хәкыйкъәт,
Йосыф – Зөләйхадин алгыл нәсыйхәт.
Сәлам яздым сәңа, җаным, йитәрмү,
Бу хат берлә арада сүз бетәрмү?
Сәлам яздым сәңа – кабул аласән,
Ике читенә бер билге саласән.
Сәлам яздым сәңа, җаным, кичә көн,
Кабул итмәз исәң, ватма пичәтен.
Сәлам яздым сәңа, җаным, бу микъдар,
Бәлки, булмас микән диеп бәңа җар[644].
Сәлам яздым сәңа, җаным, үзеңә,
Яман күз дөшмәсен күркәм йөзеңә.
Сәлам яздым сәңа, җаным зыйасы[645],
Йөрәк бәгърем, күземнең тутыйасы[646].
Сәлам яздым сәңа, җаным-фәлянга,
Бу мәктүбне кабул итеп аланга.
Сәлам яздым сәңа, җаным, ике күз,
Сәнең хәсрәтдин саргайды нурлы йөз.
Сәлам улсын сәңа, җаным, кара каш,
Бу серемне әйләмә һичкемгә фаш.
Сәламдин соң кабул булса, җанашым,
Кичә-көндез сәнең берлә сагышым.
Сәламдин соң кәлям яздым үзеңә,
Җефетлеккә өмид идәм үземә.
Сәламдин соң дәхи сәңа кәлямем[647]:
Кабул иткәй идең бәнем сәламем.
Сәлам язмак пәйгамбәр сөннәтедер[648],
Сәлам алмак матур кыз хөрмәтедер.
Сәлам язмак галим шәкерт эшедер,
Кабул