качып карап торалар. Җәваһирә сыннан карачкы ясап йөри. Раушан торып утыра, хатынын күзәтә башлый.
Раушан. Хенде хох!
Җәваһирә. Әнекәчкенәем!
Раушан. Нишлисең, җен баласы?
Җәваһирә. Автопортрет ясыйм.
Раушан (бакчага керә, пумаланы алып, Җәваһирәгә тоттыра). Автопортрет менә мондый була ул!
Җәваһирә. Бөтен авыл каршында анадан тума торсынмыни? Аның да җаны бардыр, бәлки.
Раушан. Рас әйттең!
Сынга кидерелгән сәләмәне ертып төшерә. Җәваһирә, шәрә калгандай, күкрәген каплый, чүгә.
Ник капланасың?
Җәваһирә. Чишендерәсең ич.
Раушан. Мә, каплан. (Сәләмәне Җәваһирәгә каплый.)
Җәваһирә. Рәхмәт… Тере хатыныңны ташка алмаштың.
Раушан. Әй хатын! Шушы сәләмәләрне әле яңа чакта киеп йөргән яшь вакытыңны ничек сагынганымны белсәң иде син! (Җәваһирәнең беләгеннән сыйпый.) Кайчан гына, кайчан гына шикелле… Бүгенге сәләмәләрнең әле яңа, ә тәннәрнең таза чаклары! Хәзерге бер елга ул вакытлардагы бер көнне кире кайтарып бирәбез дисәләр, риза булырмы идең икән?
Җәваһирә. Риза булыр идем… әгәр ул көндә сине юк дисәләр.
Раушан. Син булган җирдә мин һәрчак бар, Җәваһирә. Мин булган җирдә һәрчак син булган шикелле… Төгәл шушы скульптура ише таза, нык басып… берчакны җылы яңгыр астында алка-алка җиләкле җиргә басып торуларың исеңдәме, карчык? Тәңкәле ак балык ише яктырып.
Җәваһирә (читкә тайпыла, куркынган төсле). Нәрсә сөйләнәсең? Саташасың, уян!
Раушан (сак, сынга ишарәләп). Мәйтәм, шушылай… кулларыңны менә шулай өскә күтәреп… урманда… Җиләк вакыты иде. Теге, шарлы яшен күргән көнне.
Җәваһирә. Утынга бардык без ул көнне, җиләккә түгел!
Раушан. Ә мин сине (сынга ишарәләп) шундый итеп күпме тапкыр төшемдә күргәнем бар. Мин моны да шул төшләрдән алып кайттым сиңа, Җәваһирә!
Җәваһирә. Төшләреңә кемнәр кереп, өннәреңдә нишләгәнеңне әйтермендер әле. Әйтермендер.
Гөлмәрьям күренә.
Гөлмәрьям. Әстәгы, килен! Нишләп кукуруз карачкысы шикелле торасың?
Җәваһирә. Таш җыючы бу тиле эчендәге җеннәр өерен туздырмаммы дип. Чәнчелсен лә! (Сәләмәне Раушан башына каплый.) Тор шушылай! Таш сөяркәңне чыпчыклар буямасын, каравылла!
Гөлмәрьям. Бүген мунча якмакчыгыз түгелме соң? Икенче көн инде ягып кертә алмыйсыз. Мәтрүшкә кушып, миңа себерке бәйлә, Раушан. Кичә берне генә бәйләгәнсең.
Җәваһирә. Аның гамендә каен себеркесемени! Әнә аның себеркесе! (Сынга ишарәли.)
Гөлмәрьям. Онытма, Раушан, миңа атап, ике себерке бәйлисе. Чабынам, чабынам бүген!.. (Кереп китә.)
Җәваһирә (Раушанга балта суза). Мә!
Раушан. Нәрсәгә?..
Җәваһирә. Ват, кеше көлдермә.
Раушан балтаны ала.
Раушан. Мунча як.
Җәваһирә. Сының яксын. Элгәресенә ул керер…
Раушан. Сүзең саен өч пот боз да биш пот тоз!
Зиләйлүк йөгереп үтә. Кувалда тоткан Акчура керә.
Акчура (ачулы). Шушы якка йөгерде – кая минем хатын, Раушан? Йокымнан уятып, юк кәҗәне кудырып йөртә! Ирне тик торганда борчый торган нинди мода