Пөхтә кискәнсең: тигез, кыска. Җиңел, тиз ярыла торган итеп.
Раушан (әкрен). Үземә кискән шикелле.
Шәрифел. Яруын инде Рашат ярыр. (Кереп китә.)
Раушан (микроскоп суза). Мә, карчык.
Җәваһирә. Нәрсәгә?
Раушан. Инә сапларсың.
Җәваһирә. Биргәненә шөкер, моңарчы күзем бик яхшы күрде. (Ала.)
Раушан. Күрмәде, карчык. Син күп нәрсәне күрмәдең.
Җәваһирә. Әй Раушан! Күрмәсәң иде дә бит… Хатын-кызның моннан (микроскопны селки) очлырак күзе бар – күңеле, җаны. Бая син «кулларыңны менә шулай өскә күтәреп… урманда… җиләк вакыты» дигәч исемә төште.
Раушан. Ул син идең.
Җәваһирә. Мин – соңрак, утынга баргач.
Раушан. Аяз, кояшлы көн иде…
Җәваһирә. Юк, болытлы. Шарлы яшен күрдек.
Раушан. Мин онытканмын инде. Дөресрәге, бутап бетергәнмен.
Җәваһирә (сынап). Ә минем исемдә: күлмәгеңә дә, чалбарыңа да кып-кызыл җиләкләр сытылып беткән иде.
Раушан (балтасын, пычкысын күтәрә). Түгел, балтага бармагымны кискән идем ич – кан тамчылары иде алар.
Җәваһирә. Анысы без утынга баргач. Ә алданрак… Юган чакта күлмәгеңдәге җиләк тапларын исни-исни юган идем, арбага салынган печән арасындагы җиләкләргә буялгандыр дип белдем… Бүген төшендем. Утынга без арыш өлгерер алдыннан барган идек. Җиләк вакыты узган иде инде.
Чыгарга юнәләләр.
Ник калмадың шунда, Раушан?
Раушан. Кайда?
Җәваһирә. Җиләктә.
Раушан. Ике тапкыр яшәр идеңме, Җәваһирә?
Җәваһирә. Ник калмадың?
Раушан. Мин үзем яшәр идем шикелле.
Җәваһирә. Анысында шунда калыр өченме?
Раушан. Кайда?
Җәваһирә. Кайда… Белгән булсам, мин аңа булышкан булыр идем. (Раушанның сораулы карашына.) Шәрифелгә, дим. Ә мин кызганганмын гына икән.
Раушан. Шәрифелнеме?
Җәваһирә. Юк.
Раушан. Кемне?
Җәваһирә. Сине.
Раушан. Җәваһирә!!!
Җәваһирә. Белмәдем ич. Арагызда тормас идем.
Раушан. Мине бәхетсез итеп тормас идеңме?
Җәваһирә. Әйе.
Раушан. Юк, мине бәхетсез итеп китәр идеңмени, дим?
Җәваһирә. Әгәр ике яшәп булса…
Раушан. Әгәр булса!..
Җәваһирә. Шулай да калыр идеңмени?
Раушан (ышанычлы итеп). Калыр идем.
Җәваһирә. Әйтәм ич!.. Бусында шундый Шәрифел була торып, ни пычагыма сиңа тагын бер гомер?
Раушан. Иң кимендә синең белән тагын алтын туй да үткәрергә, Җәваһирә. (Иңеннән коча). Тагын бер кат яшәп булса да, мин синең белән, бары тик синең белән генә калыр идем.
Китәләр. Зиләйлүк күренә, Сәгадәт каршы килә.
Зиләйлүк. Сөенче, ахирәт, Бикколың кайтты!
Сәгадәт (уйланып торгач). Мал бүлешергә!.. Тәгаен шуңа! Бусагамнан да атлатасым юк! Ничә ел майлы ыштаннарын юып торганмынмы, ашарына пешергәнменме, мунча ягып керткәнменме, баласын караганмынмы, идәнен юганмынмы?! Сыңар кашык та тими аңар! Закон хатыннар яклы!
Йөгерешеп чыгып китәләр.
Күңелле сызгырынып, Биккол узып