Юк инде, бу бәхәс барыбызга да кагыла. Мин нидер аңлый башладым. Аларның өчпочмагында Рафаэль дигән билгесез бар икән, аны табарга кирәк. Аллаһиярның Рафаэль белән иң соңгы кеше булып очрашуы нидер сөйли. Бергәләшеп уйлашырга урын бар.
Зөлфирә. Син, Шәмсия, кыр казын «Нигә өчәү соң алар?» дип аттың.
Шәмсия. Хәтерләмим.
Зөлфирә. Кем иде ул өченче каз – син үзеңме, Рафаэльме, Аллаһиярмы? Кайсыгыз?
Нурзадә. Ташлагызсана! Ач кешенең ачуы яман, әллә нинди уйдырмалар чыгарып утырасыз. Ир белән хатын арасына кысылырга ни хакыбыз бар безнең? Ничек түзәсең, Шәмсия? Тырнак астыңнан кер эзлибез шикелле.
Шәмсия. Кер түгел, Нурзадә. Аның яратуын.
Аллаһияр. Синеме?
Шәмсия. Тормышны, Аллаһияр. Яшәүне.
Йосыф (көлә). Башын ташка… тфү, бозга шуңа күрә органмыни?
Бикчәнтәй. Кызык! Теш кенә казырлык пәке ни актарып чыгарды!..
Аллаһияр (читкә китә. Нурзадәгә). Шикләнә идем. Тикмәгә булмаган мәллә?
Шәмсия. Әйт: аны суга ташланырлык дәрәҗәдә ни әйттең син аңа?
Аллаһияр. Киресенчә, ул миңа әйтте.
Нурзадә (кычкырып). Барыгыз, чыгып… зинһар, чыгып сөйләшегез! (Колагын томалый.)
Бикчәнтәй. Әйдәгез, шулай хәл итик: Рафаэль үзе сикергән дип уйлаганнарыбыз чыгып китсен.
Йосыф. Мин сезнең бер генә сүзегезне дә ишетмәдем, ярыймы? (Чыгып китә.)
Нурзадә дә ишеккә таба китә, борылып, Аллаһиярга карый да бусагага утыра.
Зөлфирә (Аллаһиярга). Ул сиңа Шәмсияне яратканын әйттемени?
Аллаһияр. Нинди ярату? Ул… бүтән нәрсәне әйтте. Янәсе…
Зөлфирә. Әйтмә. Без беләбез.
Нурзадә тора, тәрәзә яңагына барып сөялә, күз яшен сөртә. Тәрәзәдән кояш нуры бәреп керә.
Нурзадә. Карагызчы, кояш чыкты!
Мөкатдәс керә.
Мөкатдәс. Яңгыр туктады, балалар.
Йосыф (керә). Әзгә генә түзгән булсагыз… Әйдәгез, кайтабыз.
Рахман керә. Көзнең соңгы чәчәкләреннән бәйләм тоткан.
Рахман. Танцының иң кызган чагына җитешәбез әле.
Нурзадә. Бүген мине биергә чакырырсың микән, студент?
Рахман. Бүген чакырам.
Нурзадә (аның каршына бара). Мин риза, риза.
Рахман (аны узып, Шәмсиягә). Мин сезне чакырам, ханым. (Аллаһиярга.) Рөхсәт итәрсең микән?
Аллаһияр (мыскыллы). Рәхим ит!
Шәмсия. Ни булды сиңа, егет?
Рахман. Соңгылары. (Чәчәк бәйләмен аңа суза.)
Шәмсия (Аллаһиярга карап, чәчәк бәйләмен ала). Соңгы чәчәкләрнең исе булмый… Утырышыгыз. Аш өлгергәнен көтмисезмени?
Чәчәкләрне тәрәзә төбенә куеп, казны чистартып бетерә, чуенга илтеп сала.
Аллаһияр. Бу казны ашаргамы? Монда кайсыгыз үзен ашар өчен яшәүче дип саный?
Бикчәнтәй (Зөлфирәгә). Мин сине тышта көтеп торам. Тиз бул, кайтабыз.
Зөлфирә. Көтмисеңмени?
Бикчәнтәй. Рәхмәт. (Чыгып китә.)
Зөлфирә. Бикчәнтәй, тукта әле. (Аның артыннан йөгерә.)
Нурзадә. Кайдадыр каз кычкыра, ишетәсезме?.. Кыр ягында шундый матур итеп кояш батты. Инде әнә ай да калка.
Чыгып китә. Аңа Йосыф та иярә.
Аллаһияр (мыскыллы).