хәзер зур агайның.
Үзе ишетсә, ничек оят була,
Бер агардым шуңа, бер карайдым.
Нахакларның кистем ничәмәсен,
Тик берсе дә миңа йокмый иде:
Җиңел бичә, диеп әйтәселәр
Килгәннәрдән Раббым саклый иде.
Кендегеннән түбән җире белән
Уй уйлый шул бәгъзе уйнашчылар:
Һәммәбез дә, имеш, бер калыптан –
Зиначылар, шаһит булучылар.
Мин фәрештә түгел
(Үкенмим дә),
Яр кочагы әмма түгел кәсеп.
Язганнары күптән куенда ул:
Газап катыш назлы тыйнак бәхет.
СЕНТЯБРЬ
Ялкау гына сибелә сары яфрак,
Саркып кына сыктый көз күге.
Күктә тамчы-тамчы фирүзәләр –
Көяз көннең затлы йөзеге.
Чатырында ахак гөмбәзләрнең
Өмет кебек саран яктылык.
Күңелкәем тулы сабыр аһәң –
Сер-сихергә тормый атлыгып.
Миләүшәдәй күккә
Һич юк үпкә,
Тияселәр – сеңгән язмышка.
Болыт кисеп якты урманыммы
Гомер итмеш дигән алышта.
Сибелеп калды еллар:
Бер ул – яфрак,
Бер карасаң, чәчкә таҗлары.
Еллар нәрсә?
Фани гомеремә
Ике гасыр – язмыш язганы.
Сибелә-сибелә инде сары яфрак…
Сагышланам,
Әмма күңелем
Ярмаланып пешкән кавын, –
Сизәм:
Моңнан-наздан мәхрүм түгелмен.
ЯРАТАМ… ДИП АЛДА
Таң алдыннан баллы чыкмы тамды,
Шәмәхә күк назын кем күзли?
Төн эчендә алпамшалар идек.
Күләгәдән без бәләкәй калдык
Көн битендә, үзебез сизми.
Иркә көннең алма кебек кенә
Бит очында тамчы миң-болыт.
Бик үкенсәң,
Үп тә уң битемнән,
Яратам дип алда
Һәм оныт.
Мин беләм ул,
Көннең битләрендә
Миннән матурлар күп…
Булмагай!
Яткан идем, синнән көнләп бакты
Кичәгедән калган тулган ай.
Ай үчеме,
Үрли күккә моңнар…
Керфекләрең ятьмә…
Күк гөмбәз
Чоңгыллары кебек, аһ, күзләрең…
Мин ул тикле кем соң?
Нишләп бер дә
Күңелләрең булды сүрелмәс?
КУРКАМ
Кояш күргән, ай күзләгән дә юк, –
Ишелеп кенә бара сор(ы) болыт.
Күңел кайтыр көннең эчләрендә
Сының гына яши моң булып.
Синең хакта куркам уйларга да…
Җәннәт төсле күңел биләмәң
Уйсуының бозар манзарасын
Кыр казыдай шыксыз күләгәм.
Җим эзләүдән түгел,
Ямь күзләүдән
Үксегәндә үксез бу җаным,
Җиһаныңның ахак гөмбәзләрен
Караш белән генә иңләдем.
Зилзиләләр кубып, туфан калкыр,
Уй төйнәсәм синең турында.
Күләгәм дә артык,
Сизеп торам,
Бигрәк камил асыл дөньяңда.
Кояш күргән, ай күзләгән дә юк, –
Көннәремә