Рузил Хамитович Фазлыев

Олы китап. Шигырь. Том 1. Стихи


Скачать книгу

сулар булды авыл өчен,

      Халык исеме аның Елга иде.

      Шырлык буйларыннан агып килеп,

      Кешеләргә юаныч була иде.

      Күперләре яхшы, калды басмада,

      Ләкин Елга инде агалмый.

      Дөнья хәлен белеп булмый икән,

      Агым суда юлын табалмый…

      Кемнәр өчен, Тыннамасовка дип,

      Такта язып элеп куйдык без…

      Туган җиребезне үзебез ахыры,

      Хөрмәт итүләрдән туйдык без.

      Кабак тавы…

      Кабак тавы асты болыннарда…

      Әрәмәләр, бик күп күлләрдә.

      Күңелләрең күтәрелеп китәр,

      Таныш җирне кабат күргәндә.

      Камырлыклар җыйган урыннар бу,

      Карга боткалары пешкән җир.

      Олы болыннарны бетергәчтә,

      Печәннәргә төшкән җир.

      Кабак тау башында юлчыларда,

      Чәйләр эчеп яллар иткәннәр.

      Рәхмәтләр әйтеп бу урыннарга,

      Үз юлларын дәвам иткәннәр…

      Үтик әле тагы шул юллардан,

      Машинада гына булсада.

      Тарихларга бездән сәләм булсын,

      Бик күп еллар инде узсада.

      Чигер

      Чигер Аккүзләрнең истәлеге…

      Бу җирләрнең тәүге хуҗасы.

      Шул вакытта бәлки хәл ителгән,

      Авылыбызның шунда буласы.

      Чигер тавы, салкын Чигер суы,

      Була ул җирләрнең мижасы.

      Атка менеп, Чигер буйларында,

      Урагандыр аның хуҗасы.

      Күлендә без сулар керә идек,

      Сулары бик салкын булдылар.

      Чигер күпере… суы агып торды,

      Чишмәләрдән чыгып тордылар…

      Безгә калды бары хәтирәләр,

      Тарих дигән озын юллардан.

      Чигер Аккүзләрне искә алыр,

      Киләчәктә – бик күп еллардан.

      Тегермән буе…

      Тегермәннәр салу зур зш була…

      Ничә авыл бергә төзешә.

      Ябалактан килеп оста кеше,

      Шушы эшкә килеп керешә.

      Тау буенда, Сөнгә буа буып,

      Су тегермәне төзеп куела.

      Халык шунда, агылада башлый,

      Тегермәнгә «тегермән буена».

      Халыкка ул бик күп хезмәт итә,

      Бер әйбердә түгел гoмерлек.

      Тегермәнче кызы гына таба,

      Изге җирен, үзен күмерлек…

      Бу кыйссаны, белүчеләр була,

      Күрүчеләр кабер ташында.

      Тау ташлары аңа hәйкәл кебек,

      Тегермән буйлары каршында.

      Сары кое

      Сары кое дибез САРЫ КОЕ…

      Кое дибез – олы чишмәне.

      Печән өсләрендә казан асып,

      Тәмләп чәйләр кемнәр эчмәде.

      Сирәк тиде аның суын эчү,

      Тәмле әйбер бик күп булалмый.

      Кое ерак. Чиләкләрең синең,

      Аның суларыннан тулалмый.

      Күз алдында, чылтырап агулары,

      Салкын сулы сары төпләре.

      Бик еракта калды шул инде,

      САРЫ КОЕ башка көтмәде…

      Сары кое дигәч, искә төшә,

      Чиста сулар, хәтфә болыннар,

      Ярый күрдем шушы матурлыкны,

      Үткән чакта тормыш юлыннан.

      Олы