indoeuropejczyków. Arkaim jest reprezentowany przez gigantyczne koło o średnicy 180 metrów z dwoma kręgami potężnych ścian: zewnętrznym i wewnętrznym.
Szczególnie imponująca jest ściana zewnętrzna o grubości pięciu metrów, zbudowana z ziemi i posiadająca wewnętrzną galerię. Z zewnątrz wokół muru wykopano głęboką fosę. Wewnętrzna fosa pokryta jest pokładem z bali, prawdopodobnie reprezentującym kanalizację burzową. Od ścian w kierunku centralnego placu znajdowały się mieszkania. Domy te były dość duże: do 20 metrów długości i ponad 6 metrów szerokości, gdzie według ekspertów mogło pomieścić do 50 osób. W każdym domu znajdowały się paleniska, studnie, doły do przechowywania żywności, pokoje dla poszczególnych rodzin. Podłoga została pokryta twardą warstwą zaprawy wapiennej. W sumie osada mogła pomieścić do dwóch i pół tysiąca osób. Mieszkańcy mieli wiele bydła, zwłaszcza koni-smukłych, smukłych nóg, szybkich, zaprzężonych w rydwany bojowe, te najstarsze “Czołgi” stepów euroazjatyckich. Wysoki stopień doskonałości osiągnęła Produkcja wyrobów z brązu. Uważa się, że rozeszli się stąd w bardzo odległe miejsca. Większość uczonych uważa, że są to starożytni Aryjczycy, Indo-Aryjczycy, czyli ludy irańskiej grupy języków.
Mędrcy lub magowie byli nazywani kapłanami perskimi (zoroastryjskimi). “Kiedy Jezus urodził się w Betlejem za czasów króla Heroda, przybyli do Jerozolimy Mędrcy ze wschodu” – czytamy w Ewangelii Mateusza. Ze wschodu – z Partii (Iranu), gdzie główną religią w tym czasie był zoroastryzm. Pełnili świętą misję, starając się rozszerzyć wpływy swojej religii wśród Żydów, aby walczyć z Rzymem.
Uważa się, że ofiarowując nowonarodzonemu Jezusowi złoto, kadzidło i smyrnę, mędrcy uhonorowali go jako króla, arcykapłana i ofiarę. Ale te same dary symbolizują trzy dominujące kasty społeczeństwa zaratusztriańskiego i trzy rodzaje hwarny (w sanskrycie “Warny” – dosłownie – “jakość”, ” kolor”, Cztery główne klasy w starożytnych Indiach, dominującą pozycję w społeczeństwie zajmowali bramini, Kshatriya i Vaishya, śudry były kastą niekompletnych, zależnych ludzi). Również w zaratusztrianizmie wyróżniała się hvarna kapłana, hvarna władcy i hvarna wojownika. Symbolem charyzmy królewskiej jest złoto, kadzidło kapłańskie, Smyrna wojskowa, ponieważ wojownicy poświęcają się w imię pokoju.
W tym czasie w partii (Iranie) rozpowszechniły się różne dualistyczne nauki religijne, które postrzegały świat jako walkę dobrego początku kierowanego przez Boga Ormazd i jego duchy oraz złego początku kierowanego przez Boga Ahrimana i jego demony (dewy). Nauki te, związane z nazwą Zaratustry, nie otrzymały jeszcze ostatecznego projektu. Później uzyskały formę dogmatyczną w uznanych świętych księgach “Avesty” i w tej formie stały się znane pod nazwą zaratusztrianizmu. Z Iranem związana jest również religia mitraizmu (Bóg Mitra), która w pierwszych wiekach istnienia chrześcijaństwa była dla niego poważnym konkurentem. Mity, wygląd samej Mitry, Kult mitraizmu w dużej mierze pokrywa się z mitologią, kultem chrześcijaństwa. Wystarczy powiedzieć, że 25 grudnia w Cesarstwie Rzymskim powszechnie obchodzono narodziny Boga Mitry.
Pierwotnie Boże Narodzenie obchodzono 6 stycznia wraz z chrztem i Objawieniem Pańskim, dopiero w IV wieku, kiedy chrześcijaństwo stało się dominującą religią w Rzymie, zostało przeniesione na 25 grudnia, aby wyprzeć Kult Mitry. Szczyt społeczeństwa Partów charakteryzował się synkretyzmem, wyrażającym się w połączeniu bogów lokalnych i helleńskich. Ogólnie rzecz biorąc, dynastia Partów Arsacidów (247 pne – 224 ne) wyróżniała się szeroką tolerancją religijną, w przeciwieństwie do późniejszej dynastii Sasanidów, którzy byli gorliwymi orędownikami czystego zaratusztrianizmu. W I wieku n. e. w partii przeprowadzana jest reforma zaratusztrianizmu, gromadzone są starożytne teksty, powstaje jedna z najstarszych redakcji Avesty. W okresie największego rozkwitu Królestwo Partów rozciągało się od Babilonii przez Iran do doliny Indusu. Królestwo Partów przestało istnieć około 224 roku, kiedy powstało państwo Sasanidów.
Tak więc owce, barany są naszymi najbliższymi zwierzętami, które pomagają człowiekowi przez cały czas.
2. 1945 kronika
Styczeń 1945
6 stycznia Naczelny Dowódca ZSRR Stalin otrzymuje list od premiera Wielkiej Brytanii Churchilla z prośbą o przyspieszenie początku sowieckiej ofensywy, ponieważ alianci (przed wojskami ANGLO-amerykańskimi stanęła groźba drugiej Dunkierki, czyli okrążenia, jak w 1940 r.) znaleźli się w trudnej sytuacji w Ardenach. Dlatego, pomimo złej pogody, 12 stycznia, zamiast planowanego 20 stycznia, rozpoczyna się wielka zimowa ofensywa wojsk radzieckich w Prusach Wschodnich, zachodniej Polsce i na Śląsku, nazwana ofensywą Armii Czerwonej na Wiśle i odrze. Już 17 stycznia w wyniku operacji Warszawsko-Poznańskiej oddziały 1 Frontu Białoruskiego wspólnie z 1 Armia Wojska Polskiego wyzwoliły Warszawę, a 18 stycznia wojska radzieckie wkroczyły na Śląsk na terytorium Niemiec. 19 stycznia wojska 2 Frontu Białoruskiego wkroczyły na terytorium Prus Wschodnich, a wojska 1 Frontu Białoruskiego wyzwoliły Miasto Łódź w Polsce.
20 stycznia w Moskwie podpisano porozumienie o zawieszeniu broni między ZSRR, USA i Wielką Brytanią z jednej strony a niemieckim sojusznikiem Węgrami z drugiej. Węgry skapitulowały.
23 stycznia-przymusowy odwrót wojsk niemieckich. Likwidacja “wystającej” Ardenów na froncie zachodnim.
26 stycznia opublikowano dekret Prezydium Rady Najwyższej ZSRR o odznaczeniu Leningradu Orderem Lenina.
27 stycznia został wyzwolony przez wojska radzieckie obóz koncentracyjny Auschwitz. Żyło tam mniej niż 3 tysiące osób, a według różnych źródeł zginęło w nim od 1,5 do 4 milionów ludzi.
30 stycznia radziecki okręt podwodny S-13 pod dowództwem A. I. Marinesco zatopił faszystowski liniowiec Wilhelm Gustlov, na pokładzie którego znajdowało się ponad 8 tysięcy hitlerowców.
31 stycznia wysunięty Oddział 5 armii uderzeniowej sforsował Odrę i zdobył miasto Kinitz. Pojawienie się wojsk radzieckich tutaj, 70 kilometrów od Berlina, okazało się całkowitym zaskoczeniem dla Niemców. Dalszy postęp wojsk w kierunku Berlina uniemożliwiła jednak groźba ich okrążenia przez Niemców. Tymczasem zachodni alianci prowadzą oddzielne negocjacje z hitlerowcami w Bernie (Szwajcaria), starając się znaleźć z nimi kompromis.
Robotnicy zrzucają szyld zainstalowany przez faszystowskich okupantów w fabryce Kramatorsk w Donbasie
Luty 1945
Ostatecznie otoczono zgrupowanie hitlerowców w rejonie Królewca. W dniach 4—11 lutego odbyła się Jałtańska (Krymska) konferencja szefów rządów trzech mocarstw sprzymierzonych: I. V. Stalina (ZSRR), F. D. Roosevelta (USA) i W. Churchilla (Anglia). Ustalono wspólne plany wojenne, a także powojenną strukturę Europy. ZSRR wyraził zgodę na przystąpienie do wojny przeciwko Japonii 2—3 miesiące po zakończeniu wojny w Europie.
Oddziały 1 Frontu Ukraińskiego w trakcie operacji Dolnośląskiej posunęły się o ponad 100 km i opanowały jeden z najważniejszych rejonów wojskowo-przemysłowych-Dolny Śląsk i dotarły na linię wzdłuż Nysy, aby zakończyć uderzenie w kierunku berlińskim. Zacięte walki w rejonie Wrocławia (Wrocław). Rozpoczęła się operacja Wschodnio-Pomorska, podczas której opanowano Pomorze Wschodnie i wybrzeże Bałtyku od Gdańska (Gdańsk) do Zatoki Pomorskiej. 13 lutego po odparciu kontrofensywy Niemców w rejonie Balatonu został wyzwolony przez wojska radzieckie Budapeszt.
18 lutego podczas zakończenia Karpackiej operacji wojskowej wojska 4 i 2 Frontu Ukraińskiego pokonały 17 dywizji i jedną brygadę faszystów oraz wyzwoliły większość Słowacji i południowe regiony Polski. 19 lutego na granicy Luksemburskiej alianci przedarli