жон,
Неча оташпарастга солди тўфон.
Ва ҳар оташкада, ул садри олий
Қадам қўйгач, оловдин бўлди холи.
Агар ўт бўлди Иброҳимга таслим,
Гўдакка аҳли олам этди таъзим.
Биларсанки, олов ёнганда гурлаб,
Қочарлар ё ўтарлар ўтни четлаб.
Жаҳолат мулкига ул солди торож,
Ва касрат боши андин қолди бетож.
140 Сўзи Рум қайсарин тожини эгди,
Иши хоқони Чин бошини эгди.
Гилам эрди азиз бошида онинг,
Руҳул қудсий эди қошида онинг.
Дедиким, не адаб хайрул азим бу,
Гилам остидадир оламга кўзгу.
Магар Ҳақ олдида, айтгил, асл рой,
Нубувватга яна қолмишми бир жой?
Паямбар деди: ул жойни Худованд
Менинг исмимга банд этди тамоман…
145 Набийлар келдилар, ул эрди мақсуд,
У келди, бас, нубувват топди масдуд10.
Билурсанким, келур олдинда лашкар,
Кейин майдонга тушгай шоҳи акбар.
Чунончи, анбиё – лашкар, сипоҳдир,
Сипоҳдин муддао ул подшоҳдир.
Чу султони нубувват бўлди мавжуд,
Нубувват битди, чун ул эрди мақсуд.
Сўзи бирлан мунаввар бўлди олам,
Шарийғи насҳ бўлиб, валлоҳу аълам.
150 Қаён боргайлар ул юлдуз, ситора,
Қуёш чиқса чарақлаб ошкора?
Қачонким ўзни ул дедики ғиштдир,
Дегилким, ғишт замирида биҳиштдир.
Чу Одам ҳам ўшал ғишт ёри эрди,
Ки ул икки жаҳон асрори эрди.
У ғиштга олам ичра тўрт канордир,
Канор ул тўрт саҳоба, чор ёрдир.
Чу ёри ғор ила бўлди равона,
Жаҳонга сочди нур икки ягона.
155 Етишди бир эшикка, унда турди,
Ўшал уй эчкиси сут бермас эрди.
Чу мезбон бўлди жон бирлан харидор,
Қуёш очмишди кўз ўнгида дийдор.
Сут истаб эчкига ёндошди бобо,
Елиндин оқди сут селдек ҳамоно.
У сутдин хўжа илки топди иззат,
Яди байзони зоҳир этди қисмат11.
Расулуллоҳки комил эрди ул дам,
Гўдак эрди унинг наздида одам.
160 Ўшал айёмда ул ҳижратда эрди,
Кираркан ғорга, ўргимчак-да кирди.
Кириб, ғор оғзига дорини осди,
Тўқиб тўр, парда бирлан йўлни тўсди.
Мухолиф келди бир шумликни ўйлаб,
Шу ғорга бош суқишни мақсад айлаб.
Боқиб, тўр бирла ўргимчакни кўрди,
Қани, деб икки ул ошиқни сўрди.
Бу парданг менга девордир баайни,
Чиқаргил менга ул қўш қарчиғайни.
165 Атайлаб парда осдинг, мен билармен,
Келибмен, икки лочинни тилармен.
Чу ўргимчак тушунди, гап не эрди,
Гапирди, ҳол тилини сўзга бурди.
Деди: бу пардайи ушшоқ эрур чун,
На Жам кўрмиш буни, на ул Фаридун.
Аё, айт, қилча ақлинг бормидир, сен
Шу пашша домидин Семурғ тиларсен?
Магар бир