да,
Сөю дә юк монда, нәфрәт тә.
Киләчәккә бөек өмет тә юк,
Һәм көтелми һичбер дәһшәт тә.
Үзгәрүчән мизгелләр юк монда,
Монда – көннәр, еллар, гасырлар…
Шагыйрь монда шигырь яза алмый,
Һәм көнозын йоклый батырлар.
Әгәр ялгыш монда килеп чыксаң
Катып калыр иде йөрәкләр.
Ярый әле, хыял җимеше бу,
Ярый, җирдә юк бу төбәкләр.
Агым
Иделләргә кушылып, Чулман ага,
Аңа кушылып, нәни Зәйләр ага…
Җәйләр ага.
Мул көзләргә кушылып, кышлар ага,
Кышка кушылып, яшел язлар ага…
…Назлар ага.
Ага сулар, суда саллар ага,
Салга кунып, карт бер карга ага…
…Бар да ага.
Җилләр ага, ак болытлар ага,
Нефть, руда, тимер, күмер ага…
…Гомер ага.
Аермыйк
Аер имәнне яфрак-ботагыннан —
ул гап-гади кискә булып калыр.
Аер ярканатны ике канатыннан —
ул гап-гади тычкан булып калыр.
Аер Иделне дулкын-суларыннан —
ул гап-гади чокыр булып калыр.
Аермыйк имәнне яфрак-ботагыннан,
Ярканатны ике канатыннан,
Иделне дулкын-суларыннан –
Дөньяда болай да
кискәләр,
тычканнар,
чокырлар җитәрлек ич.
Җирем
И Җирем син, Җир шарым,
Минем яраткан ярым!..
Мин сиңа карап торам –
Син бит илаһи бер җан.
Син үзеңә туплагансың
Бар Галәмнең уйларын,
Бар җиһанның моңнарын;
Безнең бөтен аһларны,
Аһларны, аһ-зарларны;
Иң олы шатлыкларны,
Иң кече ваклыкларны.
Синдә, тик синдә генә
Бу дөньяның өннәре.
Бөтен рәхәт көннәре,
Газап тулы төннәре,
Зәңгәр тасма Сөннәре,
Афродита сыннары,
Мәхәббәтнең чыннары,
Моңсу-татлы җырлары.
Иңнәреңдә зур таулар,
Илләреңдә зур даулар.
Ракетадан ут ачарга
Әзер торалар яулар.
Кыл өстендә тетрәп тора
Ничә миллиард җаннар!
Сукма, Җир, сукма чаңнар,
Акмасын янә каннар,
Тетелмәсен ул җаннар.
Без булмасак, кемнәр әйтер
Сиңа дөнья рәхмәтен?!
Кемнәр татыр ташып торган
Бу дөнья мәшәкатен?!
Кемнәр язар яшәешнең
Йөрәкләрдә сулгып торган
Рәхәтен, җәрәхәтен?!
Туймадык рәхәтеннән,
Ташлама рәхмәтеңнән.
Югалтма син, югалтма
Болын тулы гөлләрне,
Гөлләр төсле илләрне,
Илләр күрке телләрне;
Иминлекләр теләп искән
Дипломатик җилләрне.
«Инде сугыш булмый икән»
Дигән изге сүзләрне.
Шулар өчен канын койган
Асыл