күп,
Юкса һәрбер шигырь юлында
Укыр идең күпләр өчен күптән
Ачылып беткән серләр турында…
Ватан урамы
Кояшыңны сузып кочагыма,
Диңгезеңне җәеп юлыма
Каршы алган идең, Болгария,
Эреп киткән идем җылыңа.
Җимешеңдәй татлы икән сүзең,
Суларыңдай саф күз карашың.
Иркәләдең мине, әниләр күк
Назлагандай сабый баласын.
Күңелемә ятып, сеңеп калды
Күркәм гадәтләрең, көйләрең.
Хуш исләре белән һушны алды
Хушбуй ясый торган гөлләрең…
Поезд әле синең җирдән бара,
Тәгәрмәчләр бии болгарча.
Шигыремә килеп керерсең дип
Уйламаган идем моңарчы…
Болгария, гүзәл Болгария,
Күмелгәнче яулык болгармын.
Калдырдым күк синдә йөрәгемне,
Моңнарына төреп Болгарның…
Балкып озатып калды Балкан иле,
Әллә ничә телдә макталып.
Варна – Мәскәү юлы, ә мин аны
«Ватан урамы» дип атадым.
Варна – Мәскәү
Идел вальсы
Казан утларын,
Сабантуйларын,
Идел акчарлагын күрергә
Кил син, кил безгә —
Идел-диңгезгә,
Дуслар булып калыйк гомергә.
Казан яклары,
Идел ярлары
Онытылмый бер керсә күңелгә.
Бик күп илләрдә,
Төрле телләрдә
Сәлам, диләр, сәлам Иделгә.
Идел – сердәш ул,
Идел – иптәш ул,
Юл чыкканда Идел – җыр башы…
Туар таңнарга
Каршы барганда
Идел булсын, Идел юлдашың.
Уйлану
Тәпи йөрер чагы җиткән,
Идәнгә төшкән бала.
Тирбәтеп, назлап үстергән
Бишеге кемгә кала?..
Газиз әнкәмнең әнкәсе
Толымын үргән тарап,
Учымда – талир тәңкәсе, —
Бу төсе кемгә кала?..
Көрәген куеп бер читкә,
Ил карты уйга кала:
Чишмәсен казыды, суын
Эчәргә кемгә кала?..
Бер-бер артлы оланнарны
Үзенә тартты кала.
Ата-баба гомер иткән
Төп нигез кемгә кала?..
Тергезеп торганда гына,
Учаклар дөрли, яна.
Тукайлы, Такташлы иткән
Бу телем кемгә кала?..
Җайга искән җил көенә
Уйга талган киң дала:
Бу тынлык – кемнәр кулына,
Бу киңлек кемгә кала?..
Нурларга манчылган офык,
Төн ишеген таң кага.
Без китәрбез шәфәкъ байгач,
Ә кояш кемгә кала?..
Һәр мизгел көтә күк җавап,
Замана сорау ала:
Бу тормыш – кемнәр иңенә,
Бу дөнья кемгә кала?!
Соңарма!
Җиткән!
Күп язылды
«Алсу таңнар,
саф инешләр,
пешкән җимешләр»…
Төптән уйлар вакыт:
Барсыннан да
Мәхрүм калса кинәт,
Җир нишләр?..
Диңгезләр