китте як-ягым,
Сәбәбен хәзер аңладым,
Мин гашыйк булдым бугай…
Яшереп тормыйм оялып,
Син минем яшьлек хыялым,
Соң гына шулай уянып,
Гел чынга аштың бугай.
Күңелнең күгәргән кылын
Тибрәтеп җибәрде моңың.
Бүленеп калган бер җырның
Син юлын ачтың бугай…
Бишек элдек
Бишек элдек бүлмәгә,
Бии-бии тирбәлә.
Күрше-күлән, дус-ишләр
Килде бәби күрмәгә,
Калмады бер килмәгән.
Кояш элдек бүлмәгә…
Тәрәзәдән ай кергән,
Шул кояшны күрмәгә…
Яңа җыр
Ак биләүгә бәби биләдем мин —
Җир-әнкәйгә тәүге бүләгем.
Ак биләүгә салып хисләремне,
Җырлый-җырлый теләк теләдем.
Ул җыр туды бүген,
Әлегә хәтле
Көйләп йөргән бөтен көйләрне
Оныттыра язып яулап алды,
Баштанаяк
Мине биләде.
Шул яңа җыр аша килдем бүген
Икенче кат үзем дөньяга.
Җиһан башка сымак,
Тәрәзәмнән
Гаҗәпсенеп үзгә көн бага…
Кояш җиргә алтын каләм белән
Язып куйды:
Тагын бер ана…
Учаклар ягасым килә
Чит учаклар тирәсендә
Күп җылындым, мин әле
Учаклар ягасым килә
Җылытырлык җилләрне…
Учаклар ягасым килә
Очкынланып үрләрлек,
Йолдызларга тоташырлык,
Балкытырлык үрләрне.
Ягасым килә учаклар
Һәр юлчыны дәшәрлек.
Сүнәргә түгел, гомергә
Ялкынланып яшәрлек…
Чишмә эзлим
Су алырга төшсәм тау астына,
Бу ни хикмәт: чишмә югалган!..
Улаклардан ташып моң түгелә,
Тирәкләргә сагыш уралган.
Юл буена җырлый-җырлый килгән
Чиләкләрем тынып калдылар.
Төсе китте гүя көянтәмнең,
Бизәкләре тоныкландылар.
Чишмә эзләп киттем тау юлыннан,
Сусыз ничек кайтыйм авылга?
Мөлдерәмә сулы чиләкләрне
Иңнәремә хәтле сагынган…
Йә табармын шундый татлы чишмә,
Йотылып-йотылып һәркем эчәрлек.
Йә табармын шундый серле бер җыр
Чишмәләрнең телен чишәрлек…
Үземә кайтып төштем
Тагын кайтып төштем үземә,
Мин үземне үзем сагынып.
Ничәнче кат инде адашып,
Ничә тапкыр инде абынып.
Ялыктырды чит-ят гадәтләр,
Гарык итте ашы-табыны.
Бушка узган күпме сәгатьләр,
Ятлар почмагына табынып.
Кайтып төштем тагын үземә,
Арып-талып, әмма бушанып.
Соңгы кабат, бүтән китмәскә,
Үз-үземә тәмам ышанып.
Ахры, кайтып төштем үземә,
Сусап, сырхаулардан арынып.
Ятсынасыз, беләм, үзем дә
Мин үземне көчкә таныдым…
«И бичара, мескен адәм…»
И