Монда чатан Бәләкәч кенә!
Джуди. Башкалары кайтканчы баланы алыйк та качыйк!
Рудольф. Тик тыныч кына. Бәбинең кая югалганын сизми дә калсыннар. Бездә икәнлекне белсәләр, этләр сугыш башларлар.
Виолетта. Рудольф, әгәр дә бу баланы мин карармын дисәң ялгышасың. Мин кеше баласы карап ятарга җыенмыйм.
Рудольф. Тик тор, хатын-кыз! Бу бөтен мәче халкының киләчәге өчен кирәк!
Виолетта. Теләсә нәрсә булсын, ләкин мине нянька итә алмассың!
Рудольф. Теләгәнеңне ашап, җылыда гына, рәхәттә генә яшисең килсә, ни әйтсәләр, шуны эшләрсең.
Виолетта. Ну шулай дисәң генә…
Рудольф. Менә афәрин!
Ишарәләр белән ни эшләргә кирәклеген күрсәтә. Алар төрле тәрәзәләргә басып күзәтәләр. Виолетта ишекне күзәтә. Рудольф үзе Бәбине алырга бара. Бәбине инде күтәрдем дигәндә генә, ул елап җибәрә. Бәләкәч уянып китә. Баш өстендә Рудольфны күреп шакката. Аннан Рудольфның Бәбигә үрелүен аңлагач, тиз генә Бәбине эләктереп, бер читкә тайпыла.
Бәләкәч. Алехо! Мәчеләр! Алехо! (Алехоның юклыгын аңлагач.) Ялкын, Бәбине урлыйлар! Мәчеләр бар!
Рудольф. Тавышланма! Сине барыбер берәү дә ишетми!
Бәләкәч. Сезгә нәрсә кирәк?
Рудольф. Без Бәбине алырга килдек!
Бәләкәч. Нәрсәгә ул сезгә?
Рудольф. Сиңа анысын белү мөһим түгел! Китер монда Бәбине!
Бәләкәч. Юк!
Рудольф. Аңламадым! Син нәрсә дидең?
Бәләкәч. Ычкын моннан, мин сиңа Бәбине бирмим!
Рудольф. Дөрес ишетмәдем дип торам, ялгышмаганмын икән. Карагыз әле, нәрсә ди бу маңка борын!
Барысы да көлә, Бәләкәчне әкренләп кысрыклый башлыйлар.
Бәләкәч. Якын килмәгез!
Рудольф. Нишләтәсең?! Китер монда Бәбине, юкса мин сине менә бу тырнаклар белән кечкенә кисәкләргә тураклыйм! Йә!
Бәләкәч. Якын килмәгез!
Рудольф. Аңламады булса кирәк!
Эльба. Хәзер аңлатабыз!
Джуди. Мәңге истә калырлык итеп!
Бәләкәчне бөтен яклап кысрыклыйлар.
Бәләкәч (соңгы чиктә җырлап җибәрә).
Тәндә җаным бар чагында,
Йөрәк күкрәктә какканда,
Чигенмәмен бер адым да,
Куркытырга уйлама да.
Җаным тулы ачу-нәфрәт,
Ярсу ташкан чикләреннән…
Якын килмәү хәерлерәк,
Югалыгыз күзләремнән!..
Мәчеләр Бәләкәчкә ташланалар. Бәләкәч аларны төрле якларга чөереп тора, Бәбигә якын китерми. Бәләкәчнең инде хәле калмады дигәндә, тәрәзәдә Ялкын белән Наира пәйда булалар.
Виолетта (Ялкынны күреп). Рудольф җаным, монда хуҗалар кайтты! (Кычкырып.) Рудольф, Ялкын кайтты!
Бәләкәч (Ялкынны күреп). Ялкын!
Ялкын, ни булганын аңлап алуга, мәчеләргә ташлана. Соңгылары исә тизрәк качу юлын карыйлар, Бәләкәч аларны куа китә. Ялкын да алар артыннан чыгып качмакчы.
Наира (артыннан кычкырып). Ялкын!
Ялкын (туктап кала). Нәрсә?
Наира. Йөрмә, кирәкми!
Ялкын. Анда Бәләкәч үзе генә.
Наира. Ул инде кечкенә түгел, мәчеләргә ничек каршы торганын үзең күрдең!
Ялкын.