Рузил Фазлыев

Сагынма. Шигырь. Том 11. Стихи


Скачать книгу

кирәк диеп уйланылган,

      Урыннарга бармый калуның.

      Сиңа сайлый мөhим булганнарын,

      Кәлебеңә ярый торганын.

      Гамәлләр бит шуңа әйтеп бирә,

      Күңелеңнең нинди булганын

      Кәлебләрдә кебек хисләр башы,

      Күңел безне, сүзсез кисәтә.

      Шуңа күрә, ялгыш эшләр туа,

      Күңел тартмаганын сизсәктә.

      Хисләр диңгезе

      Язам әле шигырь кебек итеп,

      Куплетларга салып сүзләрне.

      Хисләр өстәп, шигырь арасында,

      Хыял диңгезендә йөзгәнне.

      Кем булмаган андый диңгезләрдә,

      Йөзмәсәдә, кереп караган.

      Кемгә аңларга аның тирәнлеген,

      Ярда басып тору, яраган.

      Диңгез кебек хисләр җыелганда,

      Күбекләнсә биек дулкыннар.

      Чын шигырьләр диңгез суыдай,

      Бераз гына тозлы торсыннар.

      Шигырләр ул, хисләр диңгезедәй,

      Ә юллары, дулкын тезмәсе.

      Бар хисләрең дулкын арасында,

      Әллә каян түгел эзләсе.

      Күтәрелә, аннан түбән төшә,

      Шигырьдә дә дулкын телләре.

      Кемнәр аны ачык ишетә ала,

      Бик күпләрнең, бардыр күргәне.

      Диңгез өчен киңлекләре кирәк,

      Сыя алырлык, булган сулары.

      Хис диңгезе кебек шигырләрнең,

      Мөлдерәмә булып тулганы.

      Юл

      Ялыкмыйча тормыш юлларында,

      Ниләрдән соң hаман туймадым.

      Күп яшәдем диеп, әйтер идем,

      Акылымны әле җуймадым.

      Җиhан киңлекләрен аңласамда,

      Биекләргә хисләр сикерми…

      Хыял артларыннан иярәсең,

      Барасыңда, барып җителми.

      Юллар бетеп туктый ала микән,

      Кеше аны үзе күрерлек.

      Вакыт кына хәбәр бирә кебек,

      Кыскарыуын аның белерлек.

      Дәрес барсә тәнәфесен көтеп,

      Озак кебек вакыт үтелә.

      Өй эшләре әзер булмаганда,

      Шундый курыку хисе көтелә.

      Сәер уйлар башта кунак була,

      Уйландырып әллә куркытып.

      Атлаганда ашыкмыйча гына,

      Язмыш юлларына юл тотып.

      Сөяркә кебек (нәсер)

      Акча шундый әйбер инде ул,

      Бер керә дә, бер чыга.

      Аның кереп чыгуына,

      Башыңа төшкәч, чыда.

      Колы гына булу түгел,

      Акча сине басканда.

      Рубльнең син кәләше,

      Кая гына качсаңда.

      Сине эзләп йөрмидә ул,

      Ә син «өмет итәсең…»

      Уйларгада мөмкин түгел,

      Ничә тапкыр «китәсен».

      Керә чыга, иртә кичен,

      Шомара кесәләрең.

      Күпме җыелырлар иде,

      Бушаган шешәләрең.

      Киендерә, чишендерә,

      Шәп шәрәдә калдыра.

      Кесәңдәге «үз байлыгың»,

      Тезләндерә алдына.

      Ике кулга, өч бияләй,

      Кирәге чыгар, диеп.

      Бәлки башта караргадыр

      Өчесен бергә киеп…

      Җаның бар

      Җан азыгы, җанлы җансыз,

      Гади ул, бер