Нурмуҳаммад Исроилов

ТАНЛАНГАН АСАРЛАР


Скачать книгу

чопар бизларни қолдириб доғда —

      Учгану нишонга етмайдиган ўқ.

      Ўчмас чақин бўлиб ёнар қароғда,

      Ҳали бир калима деганича йўқ.

      Ўтлар ловасида балким – илтижо,

      Бизларга ноаён бир айюҳаннос:

      Тинчлик машъалидан ёрисин дунё,

      Лек, хилқат оловда қолмасин гуррос.

      Не бахтки, на фақат қўшиқ айтгали,

      Ўзни санагали на фақат якто,

      Шунчаки, кўрганда саломлашгали

      Бизларга бийрон тил этилган ато.

      Не бахтки, на фақат севгидан кўркам

      Сўзлар сўзлагани оташин, равон,

      Муқаддас нафратни англатгали ҳам

      Биз – бани башарга берилган забон.

      “Қизил китоб очган ҳушёр одамлар,

      Асраб – суямаса, бири-бирини,

      Шу комил тил билан тушунмаса гар,

      Не наф васф этмакдан забон сирини.

      Десангки, офатлар тушмасин бошга,

      Қулоқ эшитмаган ва кўрмаган кўз —

      Заволлар етмасин десанг қуёшга,

      Энг соҳир қуратга айлангил, эй Сўз!

      ПАРВОНА

      Тили йўқ парвона – шу фидойи жон

      Безовта парпирар ўт теграсида.

      Балким бу фалокат – унга ноаён,

      Бу борада балким у – норасида.

      Нурга тегинсин деб кўзимда қароғ,

      Тўлсин дея хонам ёғду ва қутга,

      Мен қаро кечалар ёқаман чароғ,

      У эса ўзини уради… ўтга!

      УЙҚУСИЗ ТУНДА

      Ажаб дақиқалар бўлади рости:

      Фароғат ёғдуси ёғилар ойдан.

      Қисматлар дунёси бу осмон ости,

      Сурнайлар навоси келадир қайдан?

      Қай дилни, қай дилни босадир ғафлат,

      Қай бир дил, қай бир дил бесабаб ҳушёр.

      Қайдандир кутгандай туганмас давлат,

      Эрта отар тонгда умидларим бор.

      Ажабтовур ҳолат балки бўлар фош,

      Бироқ, сен бу сирни англай олмайсан,

      Кимдир уйқулардан кўтаролмас бош,

      Сен эса тун бўйи кўз юмолмайсан.

      КЎЗГУ

      Бахтли онлари бор кўзгунинг:

      Фаришта юзларни акс эттирганда,

      Донишманд кексалар оқ соқолларин

      Кўзгу қаршисида сипо тарашлаганда.

      Ўсма қўйган чоғи гулчеҳра қизлар

      Ва маъсум гўдаклар илк бор ўзларин

      Ойинада кўриб ширин қиқирлаганда,

      Кўзгунинг нурланиб кетиши ростдир....

      Бахтсиз онлари ҳам йўқ эмас унинг:

      Ниқобга ўраниб риёкор зотлар

      Ўзларини кўзгуга солганларида,

      Совуқ турқ кимсалар бадрўйликларин

      Ундан кўриб, бурнин жийирганида

      Хира тортиши рост соф ойнанинг…

      Сен ахир Кўзгусан: одил ва холис,

      Ҳар қалай, кўп бўлсин бахтли онларинг.

      СИЗ БОРСИЗ, ДЎСТЛАРИМ, АХИР ДУНЁДА

      Тўлқинга

      Соғинч чолғусида маҳзун бир оҳанг,

      Мени энтиктирса сиз ўтган йўллар,

      Таслим бўлиб хазон фасли олдида,

      Япроқ тўкса бир кун сиз эккан гуллар,

      Бу ранглар, туйғулар, энтикишларга

      Тополмасман