тақдирлар олдида,
Ишончлар олдида айбдорман!
Йигирманчи аср:
Шоир бўлиб туғилганлар
Шофёрлик қилар.
Имконлар олдида айбдорман!
Замин,
Осмонларга термулма бекор,
Замин,
Ўзингни ҳам, мени ҳам тушун:
Кўкда кезиб юрганлар учун,
Ракеталар учун мен жавобгарман,
Мен айбдорман
Гагариннинг ўлими учун!
Айбу гуноҳларим, мени кечиринг!
Ожиз гувоҳларим, мени кечиринг!
Хатоларим, хато қиласиз!
Мабодо… мендан ҳам келсангиз устун,
Мард бўлинг,
Энг сўнгги лаҳзада
Сиз жавоб берасиз мен учун.
Мен жавоб бераман
Ҳаммаси учун.
ОНА ПОРТРЕТИ
Кўрпачада ўтирган Қуёш,
Чойнак тўла заъфарон умр.
Пиёлада иссиқ хотира
Ҳали совумаган.
Атрофда гуллар,
Дастурхонда гуллар,
Гулдир пардалар.
Гуллар тасвирида пинҳон фарёдлар.
Ҳаммаси бу эмас,
Ҳали йиллар бор –
Қийналиб, ўртаниб яшасанг арзир!
Қийналиб, ўртаниб яшашинг – қарздир!
Қуёшлар кўп эди Ўзбекистонда,
Аммо рассом чизди фақат ёлғиз Қуёшни.
Бўёқларнинг қонларига беланиб чизди.
Бу Қуёшнинг ҳасратларини,
Дардларини яширди аммо
Хомуш додлаётган гуллар рангига.
Бу Қуёш тирикдир, ҳали бошингни
Силар экан нурлари билан,
Руҳингда унмагай бирорта ҳам ғам,
Бу Қуёш бор экан – ёлғиз қолмайсан,
Хўрланмайсан ҳали сен, одам!
Ҳаммаси бу эмас,
Ҳали дардлар бор –
Безарлар уйқусиз кечаларингни.
Ҳали йўллар бордир, тулпорлар каби
Бостириб киргувчи юракларингга!
Ҳаммаси бу эмас,
Бироқ айтгин сен,
Нега шамолларни соғинамиз биз?
Ўзгаларни севиб, уларни қўмсаб,
Нега бу Қуёшга сиғинамиз биз?
Кўрпачада ўтирган Қуёш,
Чойнак тўла заъфарон умр.
Пиёлада иссиқ хотира,
Олам совиб бормоқдадир. Куз.
Хазонларга қўшма юрагингни сен,
Яшил барглар сўра, кўкламлар сўра.
Қуёшим,
сен эса бу хотирани,
Ичиб юбормагин, қўйгин, турсин у.
Совиб бораётган оламга бугун
Иссиқ хотиралар жуда ҳам керак!
“ТЕЗ ЁРДАМ” МАШИНАСИДА ЁЗИЛГАН ШЕЪР
Ўтганга ёрдам беринг.
Кетганга ёрдам беринг.
Меҳрингизни қон ютиб
кутганга ёрдам беринг.
Осмонлари синганга,
армонлари сўнганга,
Қуёшлари муз бўлиб
қотганга ёрдам беринг.
Кўзи тўрт манзилларга
кириб борманг мунғайиб,
Ишонч бўлинг, мунғайган
ҳижронга ёрдам беринг.
Оз эмасдир замону