– насибамиз нон азиз.
Янги Ўзбекистонда эл азиз, инсон азиз.
Омон-омон омонда, доруломон замонда,
Карвони катта йўлда, жон фида сарбон азиз!
Янги Ўзбекистонда эл азиз, инсон азиз.
ЗОМИН ТОҒ АРЧАЛАРИ
Йўл юрсанг, очилгайдир,
Еру кўк дарчалари.
Осмондан сочилгайдир,
Зомин тоғ арчалари.
Яратган инояти,
Шукурнинг кифояти,
Ҳайратлидир ғояти
Зомин тоғ арчалари.
Булутдан бўса олар,
Қаҳрни тўса олар,
Қувончдек кўзда қолар,
Зомин тоғ арчалари.
Игнаси ифор сочар,
Димоғинг гулдек очар,
Жисмингдан дардинг қочар,
Зомин тоғ арчалари.
Кийик ўти, тоғ райҳон
Зомин бағри боғ, райҳон,
Ям-яшил Ўзбекистон
Зомин тоғ арчалари.
Бошида ярқироқ ой,
Пойида шарқироқ сой,
Етти оламга чирой
Зомин тоғ арчалари.
Зомин тоғ табиати,
Арча абадияти,
Муҳаббат тарбияти
Зомин тоғ арчалари.
Тўлиб айтдим, тўкилдим,
Пойингда тиз букилдим,
Чиройингга юкиндим,
Зомин тоғ арчалари.
ОҲУЛАР ТОҒ ҚИЗЛАРИ
Тоғлар тоши тош эмас,
Сойлари кўз ёш эмас.
Тоғда турмаган одам,
Тоғларга дилдош эмас.
Тошни тилган майсалар,
Шу тошларга файз солар.
Кўриб кўклаб кетгайсан,
Кўзингда мангу қолар.
Тоғларнинг ёзи бўлак,
Сойларин сози бўлак,
Пастлаб учган бургутнинг,
Гўзал парвози бўлак.
Оҳулар – тоғ қизлари,
Осмон эрур кўзлари.
Қулоғингни гуллатар
Булбулларнинг сўзлари.
Тоғларнинг таманноси –
Какликлар – тоғ хумоси.
Тоғда сени тарк этмас
Муҳаббатнинг сафоси.
Гул Ватан, нурли Ватан,
Ям-яшил чинни чаман.
Дилингда юз очгайдир
Саодат солган суман.
БИЗНИНГ ЎЗБЕКИСТОН
Ватан – бу жонингда оққан чашмадир,
Шу боис Ватанга ҳар жон ташнадир.
Ватандан узоқда ҳар ким озурда,
Ватан – остонадан, дилдан бошланур.
Ҳаёт – бу имтиҳон аслида, бор гап,
Ундан хуш ўтмоқлик – энг буюк матлаб.
Ватан – имтиҳоннинг оппоқ қоғози,
Унга доғ тушмаса, яна бир шараф.
Ватан азаллиги – изингдаги нур,
Ватан гўзаллиги – кўзингдаги нур.
Ўзбекистон деса, офтоблангайсан,
Чунки Ўзбекистон – ўзингдаги нур.
Ҳурлик ҳавосидан бутун халқ хуррам,
Тинчликнинг навоси ҳар жонга малҳам.
Олам оразидан англаганим шу –
Бизнинг Ўзбекистон – абадий кўркам.
ҚОМУСИМ
Ўқиб-уқмаганни оқил тан олмас,
Тиланчи титрайди,