кўрамиз.
Тарих – тўфон агар йиллар юз очсалар.
Тарих – имкон ҳикмат аҳли сўз очсалар,
Икки мингу икки юз йил сўзи Тошкент.
Мулики Турон заминининг юзи Тошкент.
Хўжа Ахрор Валий севган тупроқдир бу,
Восифийнинг дил ганжида бир оҳдир бу,
Алломалар очган қутлуғ эшик Тошкент,
Бағрида эрк улғайтирган бешик Тошкент.
Маърифатнинг йўлин очган Фитрат, Элбек,
Изларидан илм аҳли келар селдек,
Бир япроғи бевақт тушса хундир Тошкент,
Юз ғунчаси кулиб турган гулдир Тошкент.
Кўрки – кўзга, мадҳи – сўзга
сиғмас
Бугун Ўзбекистонда Тошкент таърифида сўз айтмаган инсон йўқ. Зеро, Тошкент деса тилимиздан бол томади, кўксимизда ифтихор тоғи юз очади. Чунки у ўзининг азаллиги, гўзаллиги билан машҳур. Тошкент қадим-қадимдан Буюк ипак йўлида дўстлик, меҳру оқибат чироғини ёқиб келган шаҳар.
18 йил тарих ўлчовида қисқа фурсат бўлса-да, аммо Тошкент номини дунёга олиб чиқди. Айни пайтда мустақиллигимиз берган имконият Тошкент бағрида кўзга сиғмас гўзаллик яратди. Юрт эгасининг оқил, доно сиёсати бугун Тошкентдан таралаётган ақлу адолат, илму маърифат, беназир бунёдкорлик нурини бутун Ўзбекистон бўйлаб тенг сочмоқда.
Кўзни кўрсин деб яратди,
Қўлни қурсин деб яратди.
Худойим ҳар бандасин
Қандин урсин деб яратди.
Кўклашгин кўклам билан,
Диллашгин шабнам билан.
Бу дунё обод ахир
Аҳли хуш одам билан.
Хуш одам, ҳушёр одам,
Бахтлидир бедор одам.
Ўзингга буюрмаса
Топганинг бекор одам.
Бугунги Ўзбекистон, бугунги Тошкент тимсолида биз топгани ўзига буюрган халқ бўлдик. Ўзбек халқи бугун қуриб қўли, кўриб кўзи қувнаётган халқ. Аммо аён ҳақиқат шуки, бойлик кўкдан ёғилаётгани йўқ. У заҳматкаш элимизнинг пешона тери эвазига мисқол-мисқол яратилаяпти. Ҳикматгўй халқимиз айтганидек, етти ўлчаб бир кесилган жойда афсусу надоматга ўрин қолмайди.
Мустақиллигимизнинг дастлабки йилларидаёқ Биринчи Президентимиз Ислом Каримов кўрсатган тараққиёт йўли – Ўзбекистоннинг ўз йўли эканлиги эндиликда дунё аҳлига аён бўлди. Румий ҳазратлари айтмоқчи, ҳаммага ҳам йўл кўрсатиш мумкин, лекин бу йўлдан ҳар ким ўзи ўтиши керак, тўғрироғи ўта билиши керак! 18 йилда Ўзбекистон халқи ўтган йўл – тинчлик йўли бўлди, меҳру оқибат, қут-барокат йўли бўлди. Баракаси бор одамнинг эса аввало остонасида файз, ҳовлисида чирой, иморатида улуғворлик бўлади. Бугунги Тошкентнинг улуғворлиги, кўрку салобати ҳақида кўп ва ҳўб гапирилаяпти.
Кўркингни кўзгуга солганлар айтар,
Сен миллат ғурури, танҳосан – Тошкент.
Юрт эгасининг юзидай ёруғ,
Ватан қудратидан барпосан,– Тошкент.
Асрий орзуларинг мисли фаввора,
Эзгулик эркида шодлик сочади.
Дунё болаларин