нурдин икки олам чун мунаввар.
190 Ажаб хуршиди руҳи дилситони,
Ёпинчиқдир қуёшга тайласони18.
Ажабдир икки гесуйи сиёҳи,
Ки ҳар торида юз бир жон паноҳи.
Етарди унга Ҳақдин нур дамо-дам,
Намоз чоғида жаннатдин узум ҳам.
Узумким айлар эрди ул тановул,
Таралгай эрди андин нур бўлиб ул.
Агарчи жони Ҳақдин пурнур эрди,
Вале кофир туфайли ранжур эрди.
195 Тиши сингай эди гоҳида тошдин,
Оёғи ҳам шишиб тоат, талошдин.
Босаркан гоҳи ғам, айларди бардош,
Гаҳи бойлаб юрарди қорнига тош.
У боис келди дунё бирла уқбо,
У боис осмон юксалди зебо.
Бу йўлда қанча жонлар чекдилар ранж,
Магар ранж чекмайин келгаймидир ганж?
Амин эрди, муфассир эрди гарчанд,
Тузатди, раъйини ўзгартди баъзан.
200 Чу айлантирди илкида узукни,
Етишди Жабраил, деди тузукни19.
Ки, эй саййид, узукдин сен йироқ тур,
Узук бирлан ишингда бўлмагай нур.
Узукдек шу фалак илкингга инди,
Узук бирлан нечун машғулсен энди?
Нигини Ҳақда эрмиш гар дилинг у,
Сулаймоннинг узугин этма орзу.
Не эрмиш гар унинг нақшида номдир,
Агар олтиндан эрса, ул ҳаромдир.
205 Узукмас, сен ўгир тасбиҳни ҳар он,
Бугун тасбиҳ ўгиргай марди майдон.
Сенга ой бўлди ангишвона, тақдинг,
Замоннинг кўзига бармоқни тиқдинг.
Сенинг ҳар бармоғингда юз ҳунар, сен
Нечун кўнгил узукка бойлагайсен?
Ўра бармоққа ипни, айла бандлиғ,
Ки то ёдингга тушгай дардмандлиғ.
Беролмас ҳеч итоби кибриё тоб,
Агар бармоқни урсанг сувга, офтоб.
210 Чу биздин қилча ҳам айрилма, илло,
Агар қил бўлса ҳам ул, кечма асло.
Қўлинг бармоқлари гар ишлар эрса,
Чиқаргил қонли енгингдин шу лаҳза.
Букиб бармоқларинг эт сарҳисобинг,
Ки осон кечгай ул рўзи ҳисобинг.
Этармен сенга такрор эртаю кеч,
Ки сендин ўзга кимса мен учун ҳеч.
Сенга жангу жадалда этдим имдод,
Чу сен шогирдсену мен сенга устод.
215 Кўнгилдин илми ал-Қуръонни туйдинг,
Ва лавҳа узра бармоғингни қўйдинг.
У Макка жангида қучдинг зафар чин,
Ишорат бўлди чун бармоғимиздин.
Сабаб сен бўлдингу юз очди ҳиммат,
Қалам аҳлига етди қадру иззат.
Бу иззатдин басе ҳайратдадир жон,
Хирад ҳам ул туфайли лолу ҳайрон.
Сени деб икки оламни саросар
Бағишлар битта бармоғингга маҳшар.
220 Ажаб бесоясен, қаршингда хуршид,
Сўриб бармоғин ул айлайди уммид.
Сени деб ул фалакда тикди чодир
Ва сен бирлан муродин этди ҳосил.
Хизрнинг чашмаси кафтингдадир чин,
Хизр суйин оқиз бармоқларингдин.
Қадам Арш узра қўй, андин баланд бўл,
Ки сендин Аршгача бир чинчалоқ йўл.
Агар ўтсайди Жибрил олға бир дам,
Қанотин