«Беш ой бурун компанияни Леннига сотмаганимиздан жуда хурсандман».
Жеррига ўйлаб кўриб, бир неча кундан кейин жавоб беришимизни айтдик. Ушбу вазиятда рақамлар каттароқ эди. Анча катта.
Кейинги бир неча кун хавотир билан ўтди. Қолган ишчиларимизга нима бўлганини, Санжай, Али ва мен охирги қарорни қабул қилишимизни айтдик. Агар биз 20 миллион доллар олсак, бундан кейин ишлашга ҳожат қолмасди.
Тажриба сифатида, агар пулни олсам, қилишим мумкин бўлган нарсалар рўйхатини туздим:
• Сан-Францискода бирор тураржой сотиб оламан, шунда ижара уйда бошқалар билан бирга турмасдан, ўз уйимда яшардим.
• Катта экранли телевизор сотиб олиб, уй театрини қурардим.
• Янги компьютер сотиб олардим.
• Бошқа бир компанияни ташкил қилардим, чунки менга нимадир яратиш ва уни ривожлантириш ғояси жуда ёқади.
Рўйхатим шунчалик қисқалигига ҳайрон бўлдим. Унга яна нимадир қўшиш мен учун жуда қийин эди. Олдинги иш жойларимдан сақлаб қўйган пулларим билан мен аллақачон телевизор, компьютер сотиб олиш ва кичкина таътилга бориш имкониятига эга эдим. Шунчаки бунга ҳеч ҳафсала қилмаётгандим.
Мен аллақачон ўзимга ёққан компанияни бошқаришга ҳисса қўшаётган эдим. Ҳозирги компанияни бошқариш қизиқарли бўлиб турган бир пайтда яна қизиқарли машғулот билан шуғулланиш учун бошқа компания ташкил қилиш ғояси аҳмоқона кўринди. Ўз уйим бўлмаслигини ҳисобга олмаса, ўзим хоҳлаган ҳамма нарсани сотиб олишга қурбим етарди.
Леннининг сўзлари миямда такрор ва такрор жарангларди:
– «LinkExchange» – бу ҳаётда бир марта бўладиган имконият.
Бир нарсани чин юракдан англаб турардим: «Гарчи муваффақиятсизликка учрасак ҳам, имконият кетидан бориш энг тўғри йўлдир». Бу йигирма уч ёшда ўз уйига эга бўлишдан кўра муҳимроқ эди. Уй сотиб олиш қочиб кетмайди.
Санжай ва Алига фикрларимни айтдим, улар ҳам ўзлари мустақил хулоса чиқаришди. Ҳали ёш эдик. Жасоратли бўлишимиз мумкин.
Эртаси куни қароримизни эълон қилиш учун компания йиғилиши ўтказдик.
«Барчага маълумки, биз «Yahoo» дан компанияни сотиб олиш ҳақида таклиф олдик. Сўнгги кунларни уларнинг таклифини қабул қилиш ёки қилмаслик тўғрисида ўйлаш билан ўтказмоқдамиз», – дея сўз бошладим. Хонада вужудга келаётган кескинликни ҳис қилиш мумкин эди.
«Биз уларнинг таклифини рад этишга қарор қилдик».
Хонага кўз югуртириб, одамларнинг юзидаги енгиллик аломатларидан ҳайрон бўлдим. «Биз жудаям ўзига хос даврда яшаяпмиз, – дедим мен. – Интернет саноати авжига чиқмоқда. «Netscape», «eBay», «Amazon» ва «Yahoo» каби компаниялар инсоният тарихи йўналишини ўзгартирмоқда. Ҳеч қачон бунчалик кўп компаниялар бундай қисқа вақтда муваффақият қозонмаган. Ҳаётдан завқ олиш билан биргаликда шу компаниялардан бири бўлиш имкониятига эгамиз».
Нима учунлигини билмайман, лекин негадир борган сари ҳиссиётга берилиб бораётгандим. Овозим титрай бошлади. Охирги сўзларимни айтиб, учрашувни тугатишим керак эди, акс ҳолда йиғлаб юборардим:
«1997 йил бошқа қайтиб келмайди».
Биз