каби қисқараётган кунимни кўрдим.
Ботинимда юлдузларнинг сокин совиши,
Элас-элас кишнагандай тойлар товуши,
Эшитилмай қолаётган сойлар товуши,
Айвондаги эски индай бенаво юрак,
Менга етиб келмай қолди ойлар товуши,
Яқин бордим, қулоқ тутдим, энгашдим, турдим,
Эшитмадим, аммо ундан созини кўрдим,
Чалинмасдан тинглангувчи созини кўрдим.
Шохда мезон – шаҳид ялов, бўзини кўрдим!
Яратганнинг шундай буюк кузини кўрдим!
ЮРТ МАНЗАРАЛАРИ
Паришон шаҳарлар, ҳуркак овуллар,
Донишманд саҳролар, жўмард дарёлар,
Елкасин қор босган – ғурур-ла турган
Бобом кўзин кўрган эй, азим тоғлар…
Сочлари шамолда кўкни супурган,
Онамдай мунтазир тургувчи боғлар.
«Ҳаёт келаётир!» – хушхабар олиб
Шул боғлар пойига чопган ирмоқлар…
Бойчечакнинг тилло пиёласида
Ҳамаллар – амаллар, эриган қорлар.
Ғолиб баҳодирнинг вазмин кифтида
Қизғалдоқ кўтарган мастон баҳорлар…
Оламга хирмонин устидан боққан,
Қўллари қадоқлар, оташин ёзлар.
Сахо бул тупроққа хайру хўш айта
«Баҳоргача…» дея бўлган парвозлар…
Шамол эркаланиб қолгани келган,
Офтоб тафт олгани ҳар кун ўтгувчи.
Ҳилол кўз узолмай, оз-оз ейилган,
Фасллар тез келиб, аранг кетгувчи…
Кўчалар, орзулар, хаёл, ташвишлар,
Рўзғорлар, ўтбоши, тотли кулгулар.
Автолар, сигналлар, даъватлар, ишлар,
Эртага ҳам давом этгич бугунлар…
Эринчоқ ё сергак тонглар, саволлар,
Кундузлар, асаблар, ёйиқ оқшомлар,
Ёмғирлар, соябон тутган қадамлар,
Ҳаёт томирида чопган одамлар…
Ана шу манзилдан ёниб ўтаман,
Ёғоч тулпорда ҳам севиб кетаман,
Бу меники дейман, ғурур этаман,
Ўғлимнинг, қизимнинг қўлин тутаман.
Ватан деб шивирлар кафтларим менинг,
Шундай тўлиб борар дафтарим менинг.
«Тегирмонтош устида илдиз отган буғдойман…»
Тегирмонтош устида илдиз отган буғдойман,
Қуёшни кўрмаганман – бир тола ойнурдайман.
Икки тош орасидан тортиб чиққан чумоли,
Рангимни сарғайтирган ул жўмарднинг заволи.
Бир тун ойни эшитдим, тилиб ўтди томимни,
Сочин юлиб йиғлади, куйлаб берди ғамимни.
Тегирмончи уйқуда, келмай қолган харидор,
Тўхтаб қолган тошларга қисматин эслат, Жаббор!
Энди ун бўлолмасман, эшилиб кетсин тарзим,
Аросат фасли ўтсин – йўқдир бошқа ҳеч арзим!
АЁЛ, СЕН БОРСАНКИ…
Манзура келганди, онам шод эди,
Бошқоронғи эди бизнинг Шоҳиста.
Руҳим қирларига турналар қўниб,
Сузиб кетардилар оҳиста…
Онамнинг қувончи жудаям қиммат,
Жуда осон эди ғусса ташрифи.
Манзуржон, бир даста гулдай