href="#n62" type="note">62, ünle,
Boğazımdan yapışmış,
“Kara günle”soyadımı, elatımı63
Gönderirem üstünüze
Ele mi ozan oldum,
Derdlere dözen66 oldum.
Kalmadı bir elacım67,
Yolları kesib ağlaram,
Saçımı kesib ağlaram.
Nizami Aydın derdini,
Sineme basıb ağlaram.
MÜNACAAT
Ey Allah’ım, “Bir”im menim,
Mügeddesim, pirim70 menim,
Munis duygum, sirrim menim,
Düşünceler kelefinde73,
Düyün açıb74, yol gezirem,
Ey Allah’ım!
İnsanların yalanından,
Böhtanından75 lap76 bezirem, lap bezirem.
İftiralar, nagislikler Planetinde77 -Yerde
Günüm keçir78 ele bele,
Anlarımı verrem yele.
Yaşamıram, yaş artırram79 bile bile.
Ey Allah’ım!
Çıhış yolu göster mene
Ümüdsüzlük mengenesinde,
Çırpınıram döne döne…
Men neyleyim?
Ne vahtadek riyalara, yalanlara,
Gul olacam?
Ne vahtadek,
Gizli gizli, korun korun80,
Yana yana kül olacam?
Ne zelzele, ne gasırğa
Kar etmeyir insanlara…
Ey Tanrım,
Men neyleyim elacim yoh
Kederimden ün salıram81.
Üz tuturam82 göy yüzüne,
Hey bahıram buludların yol, izine…
Buludlarla fal açıram,
Ey Tanrım,
Heç bilmirem hansı83 anda
Hüzurunda dil açıram84…
Ese ese85, titrek titrek derdleşirem,
Men seninle ey derd bilen!
Ey dünyaya gadir olan
Heç bilmirem neden bele,
Dergâhına el açanda,
Yaş tökülür sinem üste gile gile86
Ey Allah’ım, ah duyanım
Hoşdur mene
Sene olan mehebbetden
Alovlanım yanım yanım.
Haçan87 bele hüzurunda diz çökürem
Ey Allah’ım üreyimde tek adına iz çekirem.
Öz özüme bu ellerim,
Niye galhır dergâhına?
Rebbim menim,
Rebbim menim,
Senden başga güdret hanı, güvvet hanı?
Sen Tanrı’nın aciz, fegir bendesiyem88,
Men dünyanın ün sesiyem.
Dolaşıbdı…
Bendelerin yol itirib91, lap çaşıbdı92.
Elden gedir ismim, dinim
Gönder, gönder öz elçini.
Bele getse ey Allah’ım,
Yahınlaşar zülüm anı,
Ölüm anı…
Koyma, koyma günahkâr tek
Hüzurunda men utanım…
Merhemet et öz elçini gönder yere,
Goy yer yüzü temizlensin, dönsün pire.
Ey Allah’ım, ey hebibim!
Mehebbetim, ey tebibim!
Dualarım sepelenir93 göy yüzüne,
Yağış kimi tökülürler üz, gözüme.
Sanki âlem
Yer de, göy de “Âmin!” deyir,
Ey Allah’ım,
Üreyimde bu “Âmin”e, zamin94 deyir.
ÜREK AĞRISI
Bu dünyanın ayrılığı yaman olur.
Gözümüzde çiskin95 olur,
duman olur.
Görüşmeye
ancag bizi ovunduran
güman olur.
Gümanımız ya insaflı
ya azazil96, ya da ahır yalan olur.
Ömrümüzün bu tarihi,
bu bir anı,
yaddaşlarda97 zaman olur.
Eh ne deyim,
ne söyleyim.
Cismin yahın, özün uzag
içimde “ayrılıg” adlı bir yalguzag98,
Ulaya99 ulaya
Meni odlara100 galaya