yomg‘irday
Yoqqandik kecha
Erlaringda ne undi, Vatan.
VATAN
Kimi yağmaktadır,
Kimler dinmekte, Vatan,
Kimi ezilip kimi sevinmekte, Vatan.
Biz yağmur gibi
Yağmıştık, eyvah,
Toprağında neler bitmekte, Vatan.
PAHLAVONNING HAR AYTGANI
“Daryo it tegsa ham halol”. Mahmud yozadi.
Pahlavonning har aytgani ganjdir, tozadir.
Lek vodarig‘, gohi-gohi bu charxi dunda
Daryo – it tekkach, oqmaydi, o‘zin osadi.
Tizimdan darmonim ketib, o‘tiraman lol,
Itlar goho g‘ingshir, goho qilib turar daf.
Men ne deyin, goh arslonni qilgan-u poymol,
Itlarin qantarolmagan DUNYOGA qarab.
PEHLİVANIN HER DEDİĞİ
Mahmud yazar: “İt değse de derya helaldır.”
Pehlivanın her bir sözü devlettir, temizdir.
Ne yazık ki, bazen bu dünya-yı dünde
Derya, it değince, akmaz, durur, kendini asar.
Dizlerimden derman gider, dilim olur lal,
İtler bazen ürür, bazen ısırmaya yeltenir.
Ben ne diyeyim, bazen aslanları perişan edip,
İtler üstesinden gelemeyen DÜNYA’ya bakıp.
ENDI KET
Endi ket!
Kutdirding, yomon kutdirding,
Xijron zaharini shavq-la yutdirding,
Yiqildim! Boshimda ustivor turding!
Endi ket!
Hijron yo‘llarida sochildi zarim,
Kutdim ishqim yarim, umidim yarim.
Bir-bir sinib bitdi qobirg‘alarim,
Endi ket!
Endi ket, shavkatu-shon ortiqchadir,
Chanqab qulagach, ummon ortiqchadir,
Tilanib to‘kilgach, non ortiqchadir,
Endi ket!
Endi ket, boshqaga dilingni yorgin,
Alvido, ko‘nglimda na gina, na kin,
Endi kimga borsang, vaqtida borgin.
Endi…
Ket!
ARTIK, GİT
Artık, git!
Beklettin, yaman beklettin,
Hicran zehirini zevkle yutturdun,
Düştüm! Başımda üstüvar durdun!
Artık, git!
Hicran yollarında saçıldı zerim,
Bekledim, aşkım yarım, umudum yarım.
Bir bir kırılıp gitti kaburgalarım,
Artık, git!
Git, artık, şevket ve şan gereksiz,
Susuzluktan yıkılınca, umman gereksiz,
Dilenerek dökülünce, ekmek gereksiz.
Artık, git!
Git, artık, başkasına anlat derdini,
Elveda, gönlümde kalmadı garez,
Artık kime gideceksen vaktinde git.
Artık…
Git!
ONANG KETMOQDA
Maysa qayta ko‘klar,
Yo‘llar qayta o‘rlar,
Daraxt qayta gullar
Ko‘klam, ko‘k payti.
Birgina odamlar,
Peshonasi sho‘rlar
Ketgancha ketadi,
Kelmaydi qaytib.
Atrofda osoyish,
Sokindir to‘rt yoning,
Sen shoshil, onangning
Oyoqlarin o‘p.
Sochlari oqarib
Jim o‘tirgan onang
Qaytmas yo‘lda ketib
Bormoqda ship-ship.
Seni o‘payotib,
Usting yopayotib
Shirin ta’mlar totib
Onang ketmoqda.
Tunda toshdan qattiq
Boshi yostig‘iga
Bolishiga botib
Onang ketmoqda.
Ogoh bo‘l! Qachonki
Biz undan tolamiz,
U qushday beozor
Uchib ketar jon.
Ucharki, uchganin
Sezmay qolamiz.
Quvib yetolmaymiz
Keyin hech qachon!
ANNEN GİDİYOR
Bitki yine biter,
Yollar yine geçer,
Ağaç yine açar
Bahar geldiğinde.
Ancak insanlar,
Kötü kaderliler,
Gitse dönmezler,
Geri gelmezler.
Etraf sakindir,
Sakindir her yan,
Sen çarçabuk, annenin
Ayaklarından öp.
Saçları ağarmış,
Sessiz oturan annen
Geri dönüşsüz
Yola koyulmuş.
Seni öperken,
Üstünü örterken
Huzura doyup
Annen gidiyor.
Gece taştan sert
Başı yastıkta
Yastığına batıp
Annen gidiyor
Agâh ol! Ne zaman
Biz yorulursak,
O kuş gibi ürkek
Uçup gider can.
Uçar da uçtuğunu
Sezmeden kalırız.
Kovalayıp tutamayız
Sonra hiç bir zaman!
MAJBURIYAT
Ona,