билан таништирмоқчи. Ҳайвонот боғига, Сочига таклиф қилди,− деди Қалдирғоч, Қуддуснинг огоҳлантиришига қўшилса-да, ундаги ҳадикни тагига етиш учун талмовсираб гапирди.
− Кейин биласиз? Майлими?
− Ҳимм.
− Шаҳар бўйлаб саёҳатга эса мен олиб борсам бўладими?
− Билмасам.
− Ўзим бор ерни кўрсатаман. Фақат унга яқинлашманг. Илтимос. У хавфли ва ёмон одам.
− Ҳимм.
− Нонуштадан кейин ташқарида кутаман. Кўк жигулида. Маъқулми?
− Маъқул, − деганча: «жиддий бўлиб қолдими? Ё асабийлашяптими, қизиқ?» – деб ўйлади янга.
Йигит гап қистирди:
− Истасангиз ҳамхонангизни ҳам олволинг.
− Гулями? Икки кундан бери йўқ. Эртага кечки пайт келади.
− Шунақами? Сочига кетгандир-да.
− Пицундага.
− Бўлмаса биз ҳам атрофни ҳозироқ айланиб келсакчи? Зерикиб кетгандирсиз.
− Зерикдим. Аммо номердан чиқишим маҳол. Ҳар куни шу пайтларда уйдан қўнғироқ қилишади… Ўзингиз биласиз… Хавотир олишади…
− Хавотир олишгани яхши. Еру кўкка ишонишмаса керакдир-да!
− Ҳа, шунақароқ.
− Бўлмаса хонангизга кузатиб қўяй.
Сумкачасидан хона калитини олиш пайтидаёқ, ёнидаги кузатувчиси нигоҳига чидамай, безовталиги бошланиб, қўли нима излаётганини билмасди. Ниҳоят калитни олиб, эшикни ланг очиб, ўзини ичкарига урди ва йўлакдан емакхонага кириб, музлаткичдан боржоми сувидан икки стаканга қуйди-да, бирини симиллатиб ичаркан, иккинчисини Қуддусга тутди. У чанқаганидан ҳамма нарсани унутиб, ташқарида, балконда сув сипқоришни давом эттирди. Чанқови босилгач танаси яйраб, бояги ҳадикми, ҳаяжонми уни тарк этганидан Қуддусга миннатдор кўзларини бемалол қаратди.
− Раҳмат. Хайр.
Жавоб ўрнига йигит эркалик қилди:
− Кофе билан сийламайсизми?
Янга бироз ўйлаб қолди-да, сўнг, киринг, деди.
Йигит: Қалдирғоч рози бўлмаса керак деб ўйлаганди, таклифни эшитгач, астойдил хурсанд бўлди.
Кофе дамланди. Ичилди. Бир-бирига ора-чора кўз қирини ташлаб қўйишни этмаса, на униси, на буниси бирор сўз айтмади. Қалдирғоч ҳадикми, ҳаяжон босибми унга қараб қўйса, Қуддус кўзини узгиси келмаганидан тез-тез қараб тўймас, кейинги воқеаларга тўн бичмаса-да бу аёл билан дўстлигим, яқинлигим, худо ҳохласа, бир умрга деган гап кўнглидан ўтди. Аёлнинг камгапи андишалилигидан дарак, бундайлар сулув бўлади, деганлари рост экан, деб фикрларди Қуддус. Ичимдагини топ дейдиганлардан экан, деб ўйларди янга.
Сокинликда танага хотиржамлик ва руҳий тинчланиш кирди. Қани энди бир душ қабул қилиб, чўзилсам, фақат у қачон кетаркин! Диванга бемалол жойлашиб олди. Таклиф этмасам бўларкан, кет дейишни билмасам, деб ўйланиб ҳомуза тортди. Ва бу ҳолимни кўришмадими деб кўзини кўтарганди, унга тикилиб турган қарашларга дуч бўлди. Уни фикрини уққандек, мен йўлакда чекиб оламан, чарчагандирсиз. Сув муолажалари иссиқ кунда зарур. Мендан тортинманг? – деб Қуддус ташқарига чиқди.
Қалдирғоч ҳайрон, хаёлга ботди. Қандай қилиб фикримни уқиб олди экан.
У узоқ чўмилди. Атир совун, шампун аялмади. Иссиқда одам салга терлаб, сув бўлиб оқади. Аввал илиқ сув, кейин