Sevgi Masalı. Samed Behrengi

ama başka bir oyun arkadaşı da olmuyordu rüyalarında. Koç Ali hep o çocukluk hâliyle giriyordu rüyasına.

      Padişahın kızının talipleri de vardı. Uzak ülkelerden gelen birkaç şehzade kendisine talip olmuş, ama gelince görmeyi başaramamışlardı. Kız onları reddederken, hayatta kendisinden başkasını sevmeyeceğini söylemişti.

***

      Günlerden bir gün, padişahın kızı yine bahçesindeki havuzda yıkanıyordu. Bir güvercin gelip, havuzun yanı başındaki nar ağacının dalına kondu ve kıza seslendi:

      “Ey güzel kız, ne hoş bir vücudun var öyle! Ben sana âşık oldum. Çok rica ediyorum, o havuzdan çık da şöyle yakına gel, seni daha iyi görebileyim.”

      “Pis kuş seni, hemen buradan çekip gitmeni emrediyorum sana! Ben bir prensesim. Kimsenin bana bakmaya hakkı yok. Kimse benimle bir harf bile konuşmaya layık değil.”

      Güvercin güldü:

      “Ah güzel kız, ben senin ne kadar uzun zamandır birisiyle sohbet etmediğini biliyorum”

      Bunun üzerine kız bir prenses olduğunu bir an için unuttu ve yumuşadı;

      “Ey tatlı dilli güvercin, rica ediyorum senden, bana bakma, doğru değil bu!” dedi.

      “Ey güzel kız, sana bakmamak elimde değil ki benim, seviyorum seni.”

      “Ama tatlı dilli güvercin, ben bir güvercinin aşkını nasıl kabul edebilirim? Eğer gerçekten bana âşıksan, şu güvercin kılığından sıyrıl da ortaya çık, ben de seni görebileyim.”

      “Ey güzel kız, aşkımı kabul edeceğine dair bana bir şey ver ki, şu gönlüm de razı olsun bundan. O vakit sıyrılırım bu güvercin hâlimden.”

      “Tatlı dilli güvercin, söyle ne istersin bunun için, vereceğim.”

      “Güzel kız, uykunu ver bana.”

      “Tatlı dilli güvercin, benim uykum senin ne işine yarayacak ki?”

      “Güzel kız, daha sonra göreceksin uykunun ne işime yarayacağını.”

      “Tatlı dilli güvercin, al o zaman, uykum senin olsun.”