Zodyak Karşısında. Percy Greg

genç kızlarla birlikte onları satın alan kişiler, ikincisinin ailelerine gireceği şartları belirler. Gelenekler, her kızın beklediği ve sadece en az çekici olanın vazgeçmeye zorlandığı genel koşulları düzeltmiştir. Onlara efendilerinin mülkünden kalıcı olarak faydalanabilecekleri ve kalıcı bir evlilik dönemi karşılığında bunlardan faydalanabileceğine dair söz verilir. İki veya üç yıl sonra sözleşmeyi feshetmekte serbesttirler; on veya on ikiden sonra kocalarını şart koşulan emekli aylığı ile terk edebilirler. Kişisel cazibe merkezleri veya taliplerinin fantezileriyle orantılı olarak kıyafetleri için ödenek alırlar ve elbette en zengin insanlar en iyi şartları sunabilir ve genellikle en uygun eşleri, kendi tercihlerine göre istedikleri sayıda, rahatsızlık duymadan bakımlarını sağlayacak şekilde güvenceleri altına alabilirler.”

      “O zaman…” dedim. “Kadınlar istedikleri zaman boşanabilirler, ancak erkekler onları reddedemezler! Bu aslında hiç de eşitlik kavramıyla örtüşmüyor.”

      “Pratik sonuç.” diye yanıtladı. “Erkeklerin kendilerini şikâyetçi kölelerden ayıracak bir serbest bırakmayı umursamaması ve kadınların onları sadece daha kötü şartlarda başka bir efendiye teslim edebilecekleri bir boşanma davası açmaya cesaret edememeleri olacaktır. Uzun süreli birliktelik sona erdiğinde, ikincisi neredeyse her zaman bağımsız bir yalnızlık ve dostluk yaşamına alışkın oldukları köleliği tercih edecektir.”

      “Peki, hayatlarına mülksüz, ebeveynleri veya koruyucuları olmadan başlamak zorunda kalan genç erkekler ne elde edebiliyorlar?” diye sordum.

      “Biz aslında, gençlik dönemini çok aptalca geçiren bir ırkız. Kural olarak, tarlalarımızı yetiştirmeye veya fabrikalarımızı yönlendirmeye pek önem vermiyoruz; ama hayatımızın en azından yarısını, fantezimizi ele geçiren o bilim bölümünün biraz kolay işlenmesine ayırmayı tercih ediyoruz. Bu konuda sizinle paylaşacaklarımı tamamen saçma sapan olarak değerlendireceğinizi düşünüyorum. Tek bir böcek sınıfı, tek bir bitki ailesi, bir balık ırkı alışkanlıkları, yarı ömür boyunca özel bir çalışma için yeterlidir. Daha aktif veya daha pratik zihinlerin çalışmaları, kendisinden önce gelenlerden daha otomatik bir şekilde zaman harcamasını sağlayacaktır. Gençlere mümkün olduğunca fiziksel emek yüklenmektedir ve şimdi makinelere ve eğitimli hayvanlara bile yardım ediyorlar, günlerinin emeğini oluşturan sekiz saatlik çalışma kaslarını fazlasıyla zorluyor. Zevklerimiz, elde ettiğimiz mülkün korunması ve geliştirilmesi için mümkün olan en kısa sürede başkalarını geliştirmek açısından yeterli imkânlarımızın olmaması bizi çok endişelendiriyor. Akıllı bir adam, otuz yaşına gelmeden çok önce genel anlamda kendine bir yardımcı bulur; daha büyük serveti olanlar bu sayıyı iki, beş ya da ona çıkarabilir. Bunlar, kural olarak, en sıkı ve başarılı yüksekokul sınavını geçenler arasından tercih edilir. Temel anlamda ebeveynleri üretken değildir ve kamu alanındaki ölüm oranlarımız çok yüksektir. Ölümlerin başlıca nedenlerinin, düşük canlılık, belirgin sinirsel depresyonlar ve hayvani içgüdüler gibi kişisel hassasiyet ve sempatiden yoksun çocukların ahlaki etkilere maruz kalmalarından kaynaklı olduğunu düşünüyorum. Popüler olarak, ırkların aşırı yetiştirilmesine atfedilebilir, çünkü bitkiler ve hayvanları medenileştirmek -bu, büyük ölçüde değiştirildi ve insan bileşeni tarafından yapay bir mükemmellik için yetiştirilmiştir- kesinlikle hassas, üretken olmayan ve özellikle zor elde edilen bir meziyettir. Fidanlıklarda çok az hastalık var, ancak sağlık ve sinir enerjisi eksikliği çok az. Bununla birlikte, bir gerçek önemlidir, ancak yorumlanması gerekir ve doğrudan son sorunuza dayanır. Çok eşliliğin genişlemesinden bu yana, kadın doğumları erkek cinsinin doğumuna göre altıda birdir; ancak ilk ve onuncu yıl arasındaki kreşlerde ölümler, daha güçlü cinsiyette on iki düzine kabulde yirmi dokuzdur, zayıf olanlar ise sadece on kişiyle sınırlı kalmaktadır. Bu gerçekleri tıpkı bizim gibi okumaya çalışmalısınız, eğitimleri tamamlandığında genç erkeklere istihdam sağlıyorlar ancak son iki yıldır süren şiddetli çalışmalar, aralarındaki ölüm oranlarına bir miktar daha katkıda bulunmaktadır.” diyerek, konuşmasına şöyle devam etti: “Çok sayıda kişi, başkalarının mülkünün yönetiminde iş buluyor. Onları koruma ve iyileştirme konusunda pratik bir ilgi göstermek için genellikle daha kısa veya daha uzun bir deneme süresinden sonra işverenleri tarafından mülklerine mirasçı olarak kabul ediliyorlar; komünizm deneyimlerimiz bize acil ve açık kişisel çıkarların insan eylemini kesinlikle ve ciddi bir şekilde etkileyen tek neden olduğunu öğretti. Tutuldukları mesafe ve aile hayatımızın mutlak inzivaya çekilmesi, miraslarını tahmin etmek için kendimizi herhangi bir aşırı kaygıya karşı kolayca güvence altına almamızı sağladı. Böylece toplumda düzenli bir yer bulamayan azınlık, fabrikalarda zanaatkâr olarak veya devlete ait topraklarda istihdam edildi. Onların gayretini teşvik etmek için, son üründen sabit bir oran almaları veya sabit oranlarda arazi kiralamalarına izin verilmesi ve on yıl sonunda mülkün bir kısmını almalarına olanak tanınmıştır. Bu yollarla, komünist felaketten önceki toplum devletinin tüm tehlikelerinden ve zorluklarından kurtulabildik zaten. Fakir adamlarımız ve sadece günlük emekle yaşayabilen adamlarımız var; ancak bunlar servetlerini dağıttılar ya da yeterli bir yetkinlik için çok uzak bir zamanı beklemediler. Gezegenimizin tüm nüfusu iki yüz milyonu geçmez ve nesilden nesle çok fazla artmaz. Ekilebilir arazi alanımız yaklaşık on milyon mil karedir ve bu ekvatoral kıtalarda sadece genel olarak yerleşik olan yarım mil kareye tekabül eder, iyi ekilir ve bakılırsa en büyük hane halkının tüm lüksünü karşılayabilecek kadar kazanç elde edilebilir. On yıllık yaşam için günde sekiz saatlik emek, en az şanslı olanı bile makul bir yetkinliğe getirmeye yeterli olacaktır ve çabuk istihbarat ve makul endüstriye sahip hırslı bir adam, icadın emeğine ya da son derece zahmetli işlere değeceğini düşünürse her zaman zengin olmayı umabilir.”