келар қушлар дилидан,
тангри кўзларидан,
баркамол ғамдан.
Оғочлар!
Чайир илдизларингиз
юрагимни танирмикин заминда.
ТУНГИ ШАМОЛ
Даҳшат сунар жудаям
кечаси жонсиз япроқ,
даҳшатлидир кимсасиз
далада ёлғиз қолмоқ.
Тошдай ухлаб ётарман,
ёлғиз сен уйғотарсан,
уйғотмасанг, музлаган
юрагимда қотарсан.
Узоқларда зорланиб,
сукунатни бузди ким?
Шамол ўзин ойнакка
ураётир, суйгилим!
Бўйнингдаги маржонда
саҳарлар нури ўйнар.
Нечун ташлаб кетарсан
мени ёлғиз бу йўлда?
Кетарсан олис ёққа,
жон қушим-да сайрамас,
боғимдаги токлар ҳам
ўткир майга айланмас.
Узоқларда зорланиб,
сукунатни бузди ким?
Шамол ўзин ойнакка
ураётир, суйгилим!
Буткул билмай қолурсан,
қордай оқ капалагим,
сенинг ишқинг кўксимни
ёққанини нақадар.
Тонг ёришган чоғида
қаттиқ жала қуяжак,
қуриб қолган шохлардан
тўкилади уялар.
Узоқларда зорланиб,
сукунатни бузди ким?
Шамол ўзин ойнакка
ураётир, суйгилим!
КАНТЕ ХОНДО ДОСТОНИ
(1921)
УЧ ДАРЁ МАНЗУМАСИ
Гвадалнаҳр равон оқар
зайтунзору норанжзордан.
Ғарнотанинг икки наҳри
воҳаларга қочар қордан.
Ай, севги,
келдингу кетдинг!
Гвадалнаҳр мавжларида
балқиб ёнар анор гули.
Ғарнотанинг икки наҳри –
бири қонли, бири мўлдир.
Ай, севги,
қуюндай ўтдинг!
Оқ елканли қайиқчалар
Севиллада сузар тўлиб,
Ғарнотанинг сувларида
фақат сузар оҳу сўлиш.
Ай, севги,
келдингу кетдинг!
Гвадалнаҳр, юксак минор,
норанжзорда дайдир шамол.
Минорлардай ҳовуз узра
Дарро, Хенил туради лол.
Ай, севги,
қуюндай ўтдинг!
Доду фарёд, ғам доғини
оқизарми дарё суви.
Ай, севги,
келдингу кетдинг!
Андалусия, баҳрларингга
оқар турунж, зайтун гули.
Ай севги,
қуюндай ўтдинг!
ЛЎЛИ СИГИРИЙЯСИ ДОСТОНИ
МАНЗАРА
Зайтунзор
очилур, ёпилур
елпиғич каби.
Зайтунзорга
чўкар бир осмон,
совуқ нурлар каби
қоронғи ёмғур.
Бир сой бўйида
дағ-дағ титрар
қоронғилик ила қамишзор.
Майиб бўлур кулранг бод.
Ҳар зайтунда
лиммолим
фарёд.
Ў,