Эрнест Миллер Хемингуэй

Алвидо, қурол


Скачать книгу

стаканини кўтарди: – Сизнинг шавкатли жароҳатларингиз учун! Кумуш медаль учун! Айтинг-чи, бэби, узун кун бунақа иссиқда ётиш жонингизга тегмадими?

      – Тегяпти.

      – Мен бунақасини хаёлимга ҳам келтиролмайман. Жинни бўлиб қолардим.

      – Ҳалиям соғмассиз.

      – Тезроқ тузалинг-да, ишқилиб. Тунги саргузаштлардан сўнг уйга якка қайтгиси келмайди одамнинг. Ҳазилвонинг йўқ. Қарз бериб турадиганинг йўқ. Ҳамхонам ва тутинган биродарим йўқ. Шу бош оғриғи жароҳатларни орттирмасангиз, камайиб қолармидингиз?

      – Руҳонийнинг қитиғига тегмаяпсизми?

      – Қўйинг шу руҳонийни! Мен унга ҳеч тегажоғлик қилмайман. Капитан ҳазиллашади. Руҳоний яхши одам. Сизга руҳоний керак бўлса, бизникини ола қолинг. У сизни йўқлаб келмоқчийди. Олдиндан тайёрланиб юрибди.

      – Мен уни жуда яхши кўраман.

      – Биламан. Менга баъзан сиз у билан сал ҳалигиндақа бўлиб кўринасиз. Биласиз-ку, ўзингиз.

      – Бекорларни айтибсиз.

      – Рост айтяпман.

      – Бўлмағур гап!

      У ўрнидан туриб, қўлқопини кийди.

      – Сизга азоб беришни бунча яхши кўраман-а, бэби. Бундоқ қараганда, руҳонийга ва инглиз қизга бўлган муносабатларингиздан қатъи назар, сиз дилингизда худди менга ўхшайсиз.

      – Ундай эмас.

      – Ўхшайсиз, дедимми, ўхшайсиз. Сиз чинакам италянсиз. Турган-битганингиз олов билан тутун, ичингизда эса ҳеч вақо йўқ. Сиз фақат ўзингизни америкаликка оласиз. Биз сиз билан оға-инидекмиз, бир-биримизни яхши кўрамиз.

      – Мен йўғимда ақлли бола бўлинг, – дедим мен.

      – Сизнинг олдингизга мисс Барклини юбораман, Мен бўлмасам у билан ёзилиброқ гаплашасиз. Сиз маъсумроқ ва дилбарроқсиз.

      – Бўлмағур гап!

      – Юбораман уни. Сизнинг гўзал ва совуқ илоҳангизни. Инглиз илоҳасини. Ё Раб, бундай аёлга таъзим қилмоқдан ўзга не чоранг бор? Инглиз аёли шундан бошқа яна нимага ҳам ярарди?

      – Сиз нодон, вайсақи дагосиз.

      – Ким?

      – Нодон макаронхўр.

      – Макаронхўр. Ўзингиз макаронхўр… юзини совуқ урган макаронхўрсиз.

      – Нодон. Калтафаҳм. – Мен бу сўз уни чақиб олганлигини кўриб, давом этдим: – Маданиятсиз, оми. Ўқимаган, фаросати йўқ.

      – Ҳали шундайми? Бўлмаса, сизга фаришта қизларингиз ҳақида бир гап айтиб-берайки. Илоҳаларингиз ҳақида. Бокира қиз билан хотин орасидаги фарқ битта. Қиз билан бўлганингда, у оғриқ сезади, холос. Бошқа гап йўқ, – У қўлқопини каравотга урди. – Шуниси ҳам борки, қиз билан бўлганингда, бу унга ёқадими, ёқмайдими, билолмайсан.

      – Жаҳлингиз чиқмасин.

      – Жаҳлим чиқаётгани йўқ. Мен буни сизнинг фойдангиз учун айтяпман, холос, бэби. Сизни ортиқча даҳмазадан қутқармоқчиман.

      – Ҳамма фарқи шундагинами?

      – Ҳа. Аммо сизга ўхшаган миллионлаб аҳмоқлар буни билишмайди.

      – Буни менга айтиб қўйганлигингиз яхши бўлди.

      – Қўйинг, уришмайлик, бэби. Мен сизни жуда яхши кўраман. Жиннилик қилиб юрманг.

      – Хўп. Мен сизга ўхшаб ақлли бўламан.

      – Жаҳлингиз чиқмасин, бэби.