деп есептеген тəуелсіз билеушілер болған бəдəуиндер арасында байқалады, дегенмен дəл осы күпірлік болып табылады. . Олардың көпшілігі Исламды қабылдап үлгерсе де, əміршілер ұстанған дəстүрлер бойынша үкім шығаруды жалғастыруда. Егер бұл адамдар тек Аллаһ түсірген нəрсеге сүйене отырып үкім шығаруға болатынын білсе, бірақ оны іс жүзінде ұстанбай, оған қайшы əрекет жасауға рұқсат етсе, кəпір болды».
Шейх Мұхаммед ибн Ибраһим былай деген: «Жалғыз Аллаһтың үкімінің əділдігін мойындай отырып, Аллаһ түсіргеннің негізінде үкім шығармаған адам, өзінің күнəсін мойындай отырып, кішігірім «сенімсіз имансыздық» жасайды. Бұл тек бір немесе екі рет жасаған адам туралы. Егер ол Алланың шариғатына қайшы келетін заңдар жинағын ойдан шығарса, оны жаратқандар қателессе (ақиқатқа сай келмесе), шариғат ережелері əділетті деп айтса да, бұл нағыз күпірлік. Мұндай күпірлік адамды мұсылман қауымынан тыс қалдырады».
Раббымыз жер бетіндегі əміршілеріне өзінің кемел шариғаты бойынша үкім шығаруды жəне əділ болуды бұйырды. Ол: «Егер үкім шығарсаңдар, əділдікпен үкім етіңдер» («Ас» сүресі, 42-аят).
Алланың қалауын Оның разылығы үшін шын жүректен орындау керек, өйткені бұл ғибадат. Алла Тағала тек өз мақсатын, жеке мүддесін көздейтін шариғат заңына бағынбайтын əрбір адамды айыптайды. Жүректерінде дерт барлар туралы: «Олар араларында үкім беру үшін Аллаға жəне Елшісіне шақырылса, олардың кейбірі бет бұрады. Ал егер ақиқат олар жағында болғанда, олар оған бойұсынып келер еді» («Нұр» сүресі, 48-49 аяттар). Мұндай адамдар тек қана өз нəпсілеріне сай келетін нəрселерге мəн береді жəне оларға қайшы келетін барлық нəрселерден бас тартады.
Игі істерде əрбір мұсылман өз билеушілері мен басшыларына бағыну қажет. Мұсылман басшыға мойынсұнуға жəне оған бағынуға жəне ол туралы жаман сөз айтпауға міндетті, өйткені басшыға бағынбау дін мəселелерінде де, дүние өмірінде де жаман зардаптарға əкеледі. Осындай зардаптардың бірі – мұсылмандардың күш-қуатының əлсіреуі, соның нəтижесінде мұсылман халықтарының дұшпандары өздерінің арам ойларын тезірек жүзеге асыруға мүмкіндік алады. Мұсылман басшыны халқы құрметтеп, оның қол астындағылар Алланың заңымен берілген əмірлерін орындаса, Ислам дұшпандары одан қорқып, құрметтейді. Мұсылмандар өз əміршісін құрметтемесе, дұшпандары оны қорлайды. Жəне бұл мұсылмандардың өздерін менсінбейтіндігінің көрінісі болады. Демек, иманды адам бүкіл мұсылмандардың тағдыры үшін жауапкершіліктің ауыр жүгін арқалаған адамды құрметтеуге тиіс, сонда бүкіл əлем адамдары оның алдында да, барлық мұсылман халықтарының алдында да құрметпен қорқуды сезінуі керек.
Аллаһ Тағала: «Əй, иман келтіргендер! Аллаға бой ұсыныңдар, Пайғамбарға жəне араларыңдағы əмірлерге бой ұсыныңдар. Егер араларыңда бір нəрседе келіспеушілік туындаса, егер Аллаға жəне Қиямет күніне сенетін болсаңдар, оның шешімін Аллаға жəне Елшісіне беріңдер. Осылайша нəтиже жақсырақ əрі қолайлы болады» («Əйелдер» сүресі,