хоць якое шчаўе?
– З чаго б, маці? Ведаеш жа, за працай свету белага не бачым. Пасадзілі былі нешта, ды ўсё прапала. Ай, што казаць… А ў цябе, гляджу…
– А як жа? Накладу ў сумкі ўсяго. Сваё! Ешце на здароўе… Вы з Людай самі хоць як? – зноў спытала пра дачку.
– Як, як… Сама ведаеш, рамонт у кватэры рабілі. Усё грошы ды грошы. Вунь цяпер Люда мне нават на цыгарэты не дае. Сорамна сказаць, на працы ў хлопцаў прашу.
– Божа! Як жабрак які!
– Але… Так, прымай, маці, працу, – сказаў зяць, мыючы рукі пад кранам. А потым закрыў-адкрыў яго. – Ну?!
Паглядзела Марына: не капае. Узрадавалася:
– Як жа ты мяне выратаваў, мой зяцёк залаты! Можа, павячэраеш? Пакуль дабярэшся дадому ў той канец горада… У мяне і чарачка ёсць, і да чарачкі.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «Литрес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на Литрес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.