Nauka niderlandzkiego: Tłumaczenie i analiza trzech dzieł Nescio po holendersku. Nikita Shcheholevatyi

't koren groeit, dat groen is en geel wordt en wordt gemaaid en de hooge garven staan op de gele stoppels en de aarde weet er niet van. (O, przyjęła ten cud, ale go nie rozumiała i nie rozumiała samej siebie, tak jak ziemia nie rozumie samej siebie, z której rośnie zboże, które jest zielone, a potem żółknie i jest koszone, a wysokie snopy stoją na żółtych ścierniskach i ziemia o tym nie wie; O, ze aanvaardde 't wonder – o, przyjęła ten cud, maar ze begreep 't niet en ze begreep zich zelven niet – ale go nie rozumiała i nie rozumiała samej siebie, zooals de aarde zich zelve niet begrijpt – tak jak ziemia nie rozumie samej siebie, waarin 't koren groeit, dat groen is en geel wordt en wordt gemaaid – z której rośnie zboże, które jest zielone, a potem żółknie i jest koszone, en de hooge garven staan op de gele stoppels – a wysokie snopy stoją na żółtych ścierniskach, en de aarde weet er niet van – i ziemia o tym nie wie).

      En haar borsten werden grooter, ze bewogen bij 't loopen. (A jej piersi rosły, poruszały się podczas chodzenia; En haar borsten werden grooter – a jej piersi rosły, ze bewogen bij 't loopen – poruszały się podczas chodzenia). Toch was ze een tenger meisje met een duidelijk kuiltje in haar hals, met duidelijke peesjes en 't begin van haar sleutelbeenderen duidelijk afgeteekend, net als haar zuster. (Jednak była delikatną dziewczyną z wyraźnym zagłębieniem w szyi, z wyraźnymi ścięgnami i początkiem jej obojczyków wyraźnie zarysowanymi, tak jak jej siostra; Toch was ze een tenger meisje – jednak była delikatną dziewczyną, met een duidelijk kuiltje in haar hals – z wyraźnym zagłębieniem w szyi, met duidelijke peesjes en 't begin van haar sleutelbeenderen duidelijk afgeteekend – z wyraźnymi ścięgnami i początkiem jej obojczyków wyraźnie zarysowanymi, net als haar zuster – tak jak jej siostra). En als ze 't hoofd op zij deed, zag je een diep kuiltje op haar schouder als ze haar losse kiel aan had, die vierkant was uitgesneden. (A gdy odwracała głowę na bok, widziało się głębokie zagłębienie na jej ramieniu, gdy miała na sobie luźną bluzkę, która była kwadratowo wycięta; En als ze 't hoofd op zij deed – a gdy odwracała głowę na bok, zag je een diep kuiltje op haar schouder – widziało się głębokie zagłębienie na jej ramieniu, als ze haar losse kiel aan had – gdy miała na sobie luźną bluzkę, die vierkant was uitgesneden – która była kwadratowo wycięta). In haar bruine gezichtje waren haar oogen zoo wit en zoo donker blauw. (W jej brązowej twarzy oczy były tak białe i tak ciemnoniebieskie; In haar bruine gezichtje – w jej brązowej twarzy, waren haar oogen zoo wit en zoo donker blauw – oczy były tak białe i tak ciemnoniebieskie). Het wit was zooals ik eens de bevroren Zuiderzee gezien heb. (Biel była jak ta, którą kiedyś widziałem na zamarzniętym Zuiderzee; Het wit was zooals ik eens de bevroren Zuiderzee gezien heb – biel była jak ta, którą kiedyś widziałem na zamarzniętym Zuiderzee). Maar uit 't blauw scheen al de warmte van haar lijfje, dat toch niet koeler werd. (Ale z błękitu promieniowało całe ciepło jej ciała, które jednak nie stawało się chłodniejsze; Maar uit 't blauw scheen al de warmte van haar lijfje – ale z błękitu promieniowało całe ciepło jej ciała, dat toch niet koeler werd – które jednak nie stawało się chłodniejsze). En als ze dan met haar handjes op haar rug stond, stevig op de beenen, de voeten een eindje van elkaar, dan zag je de punten van haar schouderbladen en een holte daartusschen, als een gedicht, die de gedachten trok naar verten, als een rivier, die gestrekt ligt, ver, en zich dan wendt en waarvan je 't eind niet ziet. (A kiedy stała z rękami na plecach, mocno na nogach, stopy trochę od siebie, widziało się czubki jej łopatek i zagłębienie między nimi, jak wiersz, który przyciągał myśli do oddali, jak rzeka, która leży daleko, a potem się skręca i której końca nie widzisz; En als ze dan met haar handjes op haar rug stond – a kiedy stała z rękami na plecach, stevig op de beenen, de voeten een eindje van elkaar – mocno na nogach, stopy trochę od siebie, dan zag je de punten van haar schouderbladen en een holte daartusschen – widziało się czubki jej łopatek i zagłębienie między nimi, als een gedicht – jak wiersz, die de gedachten trok naar verten – który przyciągał myśli do oddali, als een rivier – jak rzeka, die gestrekt ligt, ver, en zich dan wendt – która leży daleko, a potem się skręca, en waarvan je 't eind niet ziet – i której końca nie widzisz). En als ze haar hals boog, ze droeg 't haar nu opgenomen, dan keek de God van hemel en aarde even op van z'n eeuwige contemplatie der eeuwige landen en zeeën en leunde z'n hoofd op z'n rechterhand, die steunde op z'n dij, de duim onder den kin en de wijsvinger langs zijn wang en aanschouwde het bruine knobbeltje boven de holte, die een gedicht was en de kleine haartjes die glinsterden in de zon en glimlachte. (A kiedy pochylała szyję, teraz miała włosy spięte, wtedy Bóg nieba i ziemi spojrzał na chwilę ze swojej wiecznej kontemplacji wiecznych ziem i mórz i oparł głowę na prawej ręce, która opierała się na udzie, kciuk pod brodą, a palec wskazujący wzdłuż policzka, i podziwiał brązowy guziczek nad zagłębieniem, który był wierszem, i małe włoski, które lśniły w słońcu, i uśmiechnął się; En als ze haar hals boog – a kiedy pochylała szyję, ze droeg 't haar nu opgenomen – teraz miała włosy