Аскольд Де Герсо

Юратап эп сана


Скачать книгу

та вăл курмасть,

      Каç çитсен мăшăр килет

      Ир çитсессĕн – çухалать.

      «Эпĕ камне эсĕ пĕлсен,

      Киленÿ çĕтет йăлтах», —

      Çамрăк мăшăр пикене

      Вăрттăнлăха систерет:

      «Çав тер çепĕç саслăскер,

      Хăрушă пулас çук», – тет.

      Анчах мăшăр сăнарне

      Хальлĕхе вăл тĕпчемест.

      Йăмăкĕшĕн хурланса

      Тарăхаççĕ аппăшсем.

      Пур çĕрте те шыраса

      Килсе тухаççĕ вĕсем.

      Мĕн чухлĕ атă-пушмак

      Çĕтне вĕсем шыранса,

      Çавах тăван йăмăкне

      Шаннă пулать, тупасса.

      Тĕл туса аппăшсене

      Кĕтсе илет сарă хĕр,

      Кермен тăрăх çÿретсе

      Паллаштарать пурнăçпе.

      Ăмсанса пăхаç куçсем

      Йăмăкĕн пуянлăхне,

      «Кам пулать сан мăшăру?

      Хăш патшалăх пуçлăхĕ?

      Сăн-питрен вăл еплерех

      Чипер-ши е хитре мар?

      Ÿт-пĕвĕ ун мĕнлерех

      Яштака е мăнтăркка?»

      Халиччен те эп ăна, —

      Кун çутинче курман, – тет. —

      Вăл çĕрле кăна манпа

      Ирхине çумран çĕтет».

      Çавăн пек сăмахсемпе

      Хĕр пĕлтерет хăй çинчен,

      Çийĕнчех аппăшĕсем

      Вăрттăнла канаш сĕнеç:

      «Каçхине хĕвел анать те

      Ыйха сир эс хăвăнтан,

      Мăшăру килĕ çитет те

      Вырăнтан та ан хускал.

      Упăшку ыйха путсан

      Çурта çут эс вăрттăн çеç,

      Те пĕрер-пĕрер усал вăл

      Те çĕлен вăл – илĕртмĕш».

      Аппăшсем каланă пек

      Хĕр çурта çутать çĕрле,

      Çывхарать кравать патне:

      Упăшка çыврать канле.

      Ылтăн тĕслĕ çÿçĕсем

      Йăлтăртатаç çутăра,

      Пикен савнă куçĕсем

      Пăхса савнать мăшăра.

      Ыйхăра тĕлленнĕрен-ши

      Йăл-кулу тутисенче,

      Юмах евĕрех-çке каç

      Асампа тулли тĕнче.

      Юрату турăш куçне

      Пур илемĕпе курнать,

      Хĕр пĕшкĕнсе мăшăрне

      Çепĕççĕн çеç чуптăвать.

      Шутламан пике çавна:

      Çуннăçем, çурта йĕрет.

      Тумламсем тумлаç çуртан

      Инкек çуммăнах çÿрет.

      Çурта çути куçĕнче

      Вылянчăклăн ялкăшать,

      Юрату çулăмĕнче

      Ылхан хăй ĕçне тăвать.

      Ах! Инкек! Вĕри ăвăс

      Тумлать мăшăр хул çине,

      Ыратăва тÿсеймесĕр

      Амур уçать куçсене.

      Ÿкĕтлĕн куçсем пăхаççĕ

      Пике çине тинкерсе,

      Ăнланчĕ пике: йăнăшнă,

      Ма итлесе аппăшне.

      «Эх, савниçĕм, мĕскершĕн

      Пăхăнмарăн хушнине,

      Ылхан халĕ пирĕншĕн

      Пурнăçлать хура ĕçне».

      Çавăнтах вăл кантăкран

      Вĕçсе тухать хăварса,

      Сарă хĕре хуйхăра

      Йăнăшнăшăн хурланса.

      Хыçĕнчен тухса чупать,

      Кăлăхах. Вăл инçетре,

      Афродита, ак, çыхать

      Амурăн пиçне хулне.

      Тата тепĕр тавăру

      Шутласа