Wszechświat cię wspiera. Gabrielle Bernstein

Bądź z siebie dumny, że widzisz w tym zadanie, jakiemu masz stawić czoła.

      Uwierz, że gdybyś nie był gotowy podjąć wyzwania, nie otworzyłbyś nawet tej książki! Gdy zdecydowałeś się ją przeczytać, nieświadomie podpisałeś święty kontrakt, w którym zadeklarowałeś, że jesteś gotów na coś więcej w swoim życiu – na uzdrowienie i wolność.

      KROK 2: Zaakceptuj fakt, że nie jesteś w stanie uniknąć swojego zadania

      Drugi etap polega na zaakceptowaniu faktu, że nie możesz uniknąć zadania, jakie zostało ci przypisane – możesz tylko opóźniać konfrontację. Jeśli teraz nie stawisz mu czoła, to będzie do ciebie wracało w nowych relacjach i doświadczeniach. W takiej sytuacji masz do wyboru dwie możliwości.

      Po pierwsze, możesz nadal kierować się lękiem i uciekać. Czasem wydaje się to najbezpieczniejszym rozwiązaniem, ale uwierz mi, tak nie jest. Uciekanie od lęku przypomina bieganie na bieżni stadionu. Nieuchronnie znów trafisz w to samo miejsce i będziesz to robić tak długo, aż się z tym pogodzisz.

      Zamiast ulegać lękowi, zachęcam cię więc do tego, abyś z wdziękiem stawił czoła przydzielonemu ci zadaniu. Postanów sobie, że się z nim rozprawisz – raz na zawsze. I uwierz, że Wszechświat nie stawia na twojej drodze niczego, z czym nie mógłbyś sobie poradzić.

      KROK 3: Uszanuj swoje uczucia

      Konfrontacja z przydzielonym przez Wszechświat zadaniem wymaga gotowości do odczucia swojego bólu, dzięki czemu możesz uzdrowić swoją przeszłość. Wielu ludzi podążających ścieżką duchową pomija ten niezwykle ważny krok i próbuje zastąpić lęk afirmacjami lub pozbyć się go. Ale pod powierzchnią wszystkich naszych trudnych doświadczeń zawsze skrywa się stłumiony gniew, żal i lęk.

      Proces uzdrawiania długotrwałego cierpienia zaczyna się w chwili, gdy zauważasz to cierpienie. Pozwól więc sobie zauważyć swój gniew, złość i ukryty żal. W rozdziale drugim przyjrzałeś się opowieściom, które projektujesz na swoje obecne życie, a teraz poświęć trochę czasu na to, aby uhonorować uczucia, jakie wiążą się z tymi historiami. Pod powierzchnią wszystkich opartych na lęku projekcji znajdują się głębokie, ukryte rany, które ignorowałeś ze strachu przed dawnym bólem. Zamiast pozwolić sobie poczuć ten ból, projektujesz go na innych ludzi, sytuacje, a nawet na swoje ciało. Zalękniona część twojego umysłu zrobi wszystko, aby odciągnąć cię od tego bólu, bo zaczynasz się uzdrawiać właśnie w chwili, gdy pozwalasz go sobie poczuć. Chwytamy się lęku z przyzwyczajenia. Jesteśmy przekonani, że tłumienie nieprzyjemnych uczuć jest bezpieczniejsze. Ale to, co tłumimy, nie zniknie, niezależnie od tego, jak bardzo się w tym wyćwiczymy. Choć nawiązanie kontaktu ze swoimi najgłębszymi ranami może wydawać się przerażające, to po drugiej stronie czeka na ciebie wolność.