ความคิดนับล้านก็โผเข้ามาสู่จิตใจของเจ้าชายก็อดฟรีย์ พระองค์ทรงสงสัยว่าเจ้าชายเคนดริคและอีเร็คได้เดินทางถึงที่ใดแล้ว ทรงสงสัยว่าพวกเขาจะถูกล้อมด้วยกองกำลังมากกว่าสักเท่าใด ทรงสงสัยว่าสงครามถัดไป พระองค์จะไปได้ไกลสักเท่าใด ที่มันจะเป็นสงครามที่แท้จริง มันจะไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้อีกแล้ว จะไม่มีทางใช้กลอุบายได้อีกแล้ว และก็ไม่มีทองคำเหลืออีกแล้ว
พระองค์ทรงกล้ำกลืนและกระวนกระวาย พระองค์ทรงรู้สึกว่าพระองค์ไม่ได้มีความกล้าหาญเหมือนอย่างเคยที่ทุกคนดูเหมือนว่าจะมี เหมือนที่ทุกคนได้เกิดมาพร้อมกับความอาจหาญ ทุกคนดูจะไร้ซึ่งความกลัวในสงครามหรือแม้ แต่ในชีวิต แต่เจ้าชายก็อดฟรีย์ทรงยอมรับว่าพระองค์ทรงกลัว เมื่อมันมาถึงตัวพระองค์ เมื่อสงครามมีความหนาตาขึ้น พระองค์รู้ว่าพระองค์จะไม่เลี่ยงสงคราม แต่พระองค์มิได้มีความคล่องแคล่วและดูงุ่มง่าม พระองค์ไม่ได้มีทักษะเหมือนคนอื่นๆ และทรงไม่รู้ว่าจะมีกี่ครั้งที่เทพเจ้าแห่งความโชคดีจะช่วยพระองค์เอาไว้ได้
คนอื่นๆดูเหมือนไม่ใส่ใจว่าหากพวกเขาตายพวกเขาทุกคนดูเหมือนจะเต็มใจที่จะสละชีวิตเพื่อกลับชัยชนะเจ้าชายก็อดฟรีย์ทรงเห็นคุณค่าแห่งชัยชนะ แต่พระองค์ทรงรักชีวิตมากกว่า ทรงรักการดื่มเหล้ามอลต์ ทรงรักในรสอาหาร และถึงแม้ในตอนนี้ พระองค์จะรู้สึกถึงเสียงคำรามในท้องและแรงกระตุ้นให้ไปหาความปลอดภัยให้กลับไปยังโรงเหล้าสักที่ ชีวิตแห่งสงครามมันไม่ใช่ชีวิตที่เหมาะกับพระองค์
แต่พระองค์ทรงระลึกถึงธอร์ที่อยู่ในที่ใดสักแห่งและถูกจับตัว