ทางด้านซ้ายพระองค์ทรงเห็นว่ามีจำนวนเท่าๆ กัน ด้านหน้าพวกเขาเป็นกองกำลังทหารทจำนวนมากขึ้นไปอีก กำลังพลเพียงไม่กี่พันของเจ้าชายเคนดริคไม่สามารถจะเข้าไปต่อสู้กับกำลังทหารมากมายเช่นนี้ได้ พวกเขาก็จะถูกสังหารและแพ้อย่างราบคาบ หากพวกพลธนูยิงขยับแค่เพียงเล็กน้อยก็จะฆ่าล้างพลทหารของพระองค์ลงได้ ทางภูมิศาสตร์แล้วการตั้งมั่นอยู่ที่ฐานของหุบเขาก็ไม่ได้ช่วยพวกเขาเลย ราชาไทรัสได้เลือกจุดแห่งการสุ่มโจมตีได้เป็นอย่างดี
เจ้าชายเคนดริคประทับนั่งตรงนั้นอย่างหมดหนทาง พระพักตร์แผดเผาไปด้วยไฟแห่งความเคืองแค้นและเดือดดาล พระองค์ทรงจ้องกลับไปอย่างราชาไทรัสผู้ซึ่งประทับนั่งอยู่บนหลังม้า พร้อมกับรอยยิ้มแห่งความพึงพอใจโดยมีพระโอรสทั้งสี่อยู่เคียงข้างพระองค์
"เงินสำคัญกับท่านมากนักหรือ?" เจ้าชายเคนดริคตรัสถามราชาไทรัสผู้ซึ่งอยู่ห่างไปราวสิบฟุต พระสุรเสียงของพระองค์แข็งกร้าวดั่งโลหะ "ท่านถึงได้มาขายพวกเดียวกันเอง เลือดเดียวกันเอง"
ราชาไทรัสไม่ได้แสดงความสำนึกผิดใดๆ ทรงมีรอยยิ้มกว้างยิ่งกว่าเดิม
"พวกเจ้าไม่ได้มีสายเลือดเดียวกับข้า จำได้ไหม?" พระองค์ตรัส " นั่นคือเหตุผลว่า ทำไมข้าถึงไม่ได้ครองบัลลังก์สืบต่อจากพี่ชายของข้าตามกฎหมาย"
อีเร็คกระแอกลำคอขึ้นด้วยความโกรธเคือง
"กฎหมายแห่งราชวงศ์แม็กกิลกำหนดให้มีการสืบสันติบัลลังค์สู่พระโอรส ไม่ใช่พระอนุชา"
ราชาไทรัสส่ายพระเกศา
"ทั้งหมดมันไม่สำคัญอีกแล้วในตอนนี้