Poniemieckie. Karolina Kuszyk

pszczelarstwie i wojennych wspomnieniach, niedostatecznie czuły na problemy dorastającej dziewczynki. Kasia poszła do szkoły. Uczyła się dobrze, ale dla dzieci od początku była „hitlerówką”. A przecież mama Berta wcale nie obnosiła się ze swoją niemieckością. Mówiła czystą polszczyzną. Nawet w dowodzie zmieniła sobie – sama, długopisem – Berta na Beata, żeby nikogo niepotrzebnie nie drażnić. W końcu skoro lodówka może się stać szafką, marynarz – chłopem, to chyba nic nie stoi na przeszkodzie, żeby Berta została Beatą.

      I to nie pomogło. Socjalistyczne państwo miało baczenie na czyny swoich obywateli. Może i schował Jan Sobiegraj głowę w kielecki piasek. Ale ten, kto chowa głowę, wystawia do góry co innego. Partia nie wybaczy Janowi tej części ciała, wystawionej w swoim kierunku. Już oni wiedzą, co on za jeden. A co dopiero ona, ta Niemra. Już ojczyzna się postara, by im utrudnić.