Алсу Шанова

Әманәт = Завещание


Скачать книгу

санга сукмаган…

      Хәрби хезмәт… Бер ел үтеп киткән,

      Сагынырга да, бәлки, өлгермәгән…

      Үзгәрмәгән, диләр… Үзгәргән шул,

      Элеккечә көләч, шат түгел.

      Күзләренә тирән сагыш кергән,

      Елмаю да аңа шарт түгел.

      Үзгәргән шул, беләккә көч иңгән,

      Кул уйнамый кирәк-кирәксә.

      Йөзгә тыйнак елмаюын элә,

      Берәү исем белән эндәшсә.

      Табарсың күк һаман шул урында,

      Таш клуб, кунакханә артында.

      «Море» тартты… Хәзер бар нәрсәне

      «Мальборо» белә аның хакында…

      Бәйләсә дә вакыт үткәннәргә,

      Өзелеп янып йөрми шул күңел.

      …Ә ул һаман миңа серле карый,

      Мин үзгәргән бугай, ул түгел…

      «Әллә таныш, әллә таныш түгел…»

      Әллә таныш, әллә таныш түгел,

      Күргән саен, сүзсез елмая.

      Күзләрендә моңсу караш

      Чагылып кала көлгән уңайга…

      Хисләреңне әллә яшерәсең

      Син моңсулык иңгән күзеңә?

      Ләкин нигә сүзсез кагыласың

      Күз яшьләре тамган йөземә?!

      Таныш абый… Әллә таныш түгел…

      Ул яулады минем йөрәкне.

      Яшьтәшләрем көлә, аңламыйча

      Миңа бары тик ул кирәкне…

      Күзләр күздә күптән, куллар кулда…

      Йөрәкләрнең чыңы сизелә…

      Бала диеп көлмә, мин зур инде,

      Син канатлар куйдың иңемә…

      Хисләр чынлыгына ышанам мин,

      Ышанычны җуймам кабаттан.

      Таныш түгел абый, дүрт яшь ара.

      …Ә мин инде аны яратам!

      «Көзгә бергә керер чак иде бит…»

      Көзгә бергә керер чак иде бит…

      Тик җәй генә куйды киртәләр.

      Мониторга күзем төшкән саен,

      Сурәтеңнән сорыйм: «Нихәлләр?!»

      Ә быелгы көз, күрәсеңме,

      Чәрдәкләнгән хисләрне ямый.

      Урамнарда безне ялгыз күреп,

      Оялыпмы әллә, кар да яумый…

      Һәр кич саен минем бу дежавю,

      Иреннәрдә күпме яшем кипкән.

      Тамчы-тамчы безнең киләчәкне

      Әйтерсең лә кемдер яшәп үткән…

      Йолдызлар

      Безнең келәт башына

      Әти кара түл япкан.

      Түлнең ул чит-читенә

      Калайлы кадак каккан!

      Кара түлдә көмеш калай

      Күктәге йолдыз кебек.

      Көн дә йортка чыккан чакта

      Сөенәм, шуны күреп.

      Яңгыр да үтмәс инде,

      Әти бит безнең уңган!

      Түл какканда, күктән анда

      Йолдызлар төшеп кунган!..

      Матурлык

      Урамымда төн карасы күптән,

      Яңгыр явып үткән яңа гына.

      Усал җилләр зифа ак каенның

      Уңлап-суңлап кыйный яңагына.

      Көзләр сөйми җылылыкны никтер,

      Алар салкын булып елмая.

      Җилләр белән яфракларны коя,

      Якты төскә буяп куйган да…

      Матур булырга мөмкин әллә

      Салкын караш ташлап дөньяга?!

      Күңел матур була, диләр иде,

      Йөрәгеңдә җылы булганда…

      Ник,