денсез затлар
Җанын сатар шундый имгәкне? –
Мәчете бар һәрбер авылның үз
Геростраты булган, димәк ки!
...Мәчетле чор кайтты...
Ә кем әйтер,
Агым, диеп, кире агылмас,
Кабат күккә ашкан манарага
Яңа Герострат, дип, табылмас?!
Йә, кем әйтә ала?!
Качты иман җәяүләп
Күзгә генә күрендеме әллә,
Саташканда төштә күрдемме, –
Өнсез итте, сүзсез итте мине
Кара көне мескен бер җирнең!
«Бер җир» дигән җирдә,
Киртә корып,
Ясаганнар чучка җәйләве...
Ниндидер көч:
«Күрәсен күр!» – диеп,
Шул җәйләүгә мине әйдәде.
Рәхәт чигә монда мырыйк заты –
Танау белән кәзне ерт, актар! –
Дуңгыз нәҗесенә чумган инде
Чәчәк өчен үскән куаклар...
Чирәмлекне аунар саз иткәннәр,
Ышкынырга җайлы ташлары...
...Шул ташларны күргәч,
Күк ишелеп,
Әйләнде дә китте башларым.
Нәҗесләнгән шул ташларның берсен
Чирәм белән сөртеп карасам...
Җаны тере һәр мөэмингә газиз
Коръән хәрефләре ләбаса!
Бу... борынгы кабер ташлары ла! –
Кайсы ауган, кайсы янтайган...
Сиңа иман китергәннәр рухын
Нигә якламыйсың, и Аллам!
Догалы таш
мәсхәрәгә төшкән,
Дуңгыз ышкынырга таш калган...
Яки кавем юкка чыккан монда,
Яки кавем... иман ташлаган! –
Дияр идең...
Юлыктым мин моңа
Үзебездә,
читтә түгел лә! –
Елгалары бөтерелеп аккан
Исән, тере татар илендә...
Ә бер күмәк хуҗалыкның әнә
«Хуҗа»сына шайтан көч биргән, –
Зиратны ул кат-кат сөрдергән дә
Шунда... карабодай чәчтергән!..
Юкса җан бит һәркемдә дә бары
Тик бер генә көнлек күбәләк...
Кем өчендер ул – мәңгелек сыман! –
Иман, ахры, качты җәяүләп.
Үз гөнаһың өчен аһ орулар
Кайтмас булып качты хәтердән...
Сөенәләр шуңа – әйтерсең лә
Явыз ристан качты кәтердән!
...Иман сатып, зина кылу бит бу
Ходайның нәкъ Үзе алдында
Асыл мөэминнәрнең оныклары
Бүген яшәп яткан авылда...
Сөйләшик, дисең…
Илдәшем минем, сөйләшик, дисең
Илдә гарасат уйнаган чакта...
Нинди көннәр бит кайтмаска китә!
Нинди төннәр бит китмәскә кайта!
Килгән бу төннәр китәр, дисеңме,
Көн кайтыр көннәр җитәр, дисеңме?
Үлмәс-терелмәс