Elza Rademeyer Omnibus 5. Elza Rademeyer

klomp geld op jou spandeer vir ’n ete en ’n fliek!”

      “Ek sal min eet. En ons kan sommer na ’n gewone fliek gaan kyk. Van daardie prente wat so oor en oor wys. Dis nie so duur nie.”

      ’n Proeslag van Riana vanuit die kombuis laat haar vinnig daarheen kyk. En toe sy haar kop terugdraai, is sy net betyds om Frans se glimlaggende gesig te sien sedig word. “Vuilgoed!” sis sy vir hom.

      Ook maar goed Riana kom die sitkamer binne om die skinkbord in Frans se hande te druk waar hy sit en skater van die lag. Dit gee Pikkie kans om vinnig die prikkeling van trane uit haar oë te vee. Verspotte, onsinnige trane wat nugter weet waar vandaan kom. Sy is mos nie regtig so kleinsielig dat sy nie ’n grappie kan verduur nie!

      Sy waag dit nie om op te kyk toe hy met die skinkbord voor haar kom staan nie en hou haar blik op die koppies. Of dit toeval of moedswilligheid is, weet sy nie, maar hy gee skielik ’n treetjie nader sodat sy been aan haar knie raak. Al wat sy kan doen, is om die klein skinkbordjie te verwens. As dit groter was, sou hy nie so na aan haar kon kom nie. “Dankie,” sê sy nadat sy oorhaastig vir haar melk ingegooi en die koppie opgetel het.

      “Drink jy nie suiker in jou koffie nie?”

      “Nee, dis reg so.”

      “Wat, geen suiker nie!” word sy deur Riana verraai. “Jy drink dan gewoonlik drie teelepels in jou koffie.”

      “Wel, vandag is ek lus vir bitter koffie.”

      “Jy is seker bang jy sit gewig aan en dat Brian dan nie langer na jou sal kyk nie.”

      “Ja, dit ook,” sê sy met ’n bravade wat sy nie regtig voel nie, want die hartseer wil nie heeltemal uit haar wyk nie.

      Haar koppie is dan ook kwalik leeg of sy maak verskoning en staan op om kamer toe te gaan.

      “Julle moet versigtig ry môre,” laat Frans se stem haar op pad gang toe vassteek. “Onthou, dis vakansie. Jy kry baie onverskillige bestuurders. Almal gaan ook nie nugter wees nie.”

      “Ons het gelukkig die hele dag tyd, so ons hoef nie te jaag nie. Ek sál versigtig wees.”

      “Ek kan nie nou na jou aansitter kyk nie, want ek het nie parte nie. Maar sodra jy in Riversdal kom, moet jy hom garage toe vat sodat hulle daarna kan kyk.”

      “Dankie. Ek sal so maak.”

      “Goed dan. Ons sien mekaar weer wanneer julle terug is. Ek sien uit na daardie ete en fliek.”

      Sy waag dit liewer nie om weer met hom te argumenteer nie en ruk haar kop vorentoe om met ’n stywe rug die vertrek te verlaat. Oor haar dooie liggaam sal sy saam met hom uitgaan. Hy is te arrogant, te verwaand, te bakleierig, te . . . sommer alles! Buitendien, sy’t mos vir Brian. Brian wat nog nie een keer met haar baklei óf die spot met haar gedryf het nie.