die vernietigende mag van sonde.
Maar weer ’n keer kom die woord “genade” in die spel … Omdat daar een man was wat aan God getrou gebly het, vind daar toe nie ’n volledige uitwissing van alle lewe plaas nie. God bly maar deurentyd die God van nog ’n kans! Daaroor gesels ons later.
Here, ek wil nie deur my sonde tot u hartseer bydra nie. Help my om u Woord te gehoorsaam. Amen.
25 Januarie
Kollektiewe sonde
Toe sê hulle: “Kom ons bou vir ons ’n stad met ’n toring waarvan die punt tot in die hemel reik en ons maak so vir ons ’n naam. Dan sal ons nie oor die hele aarde versprei nie.” Die Here het afgekom om te kyk na die stad en die toring wat die mense vir hulle gebou het, en toe sê Hy: “Hier is hulle een volk en almal het een taal. Hulle het nog maar net begin om iets te doen. Hierna sal niks wat hulle beplan vir hulle onmoontlik wees nie.” Genesis 11:4–7
En nog is dit het einde niet! Laat ons tog maar na nóg ’n oeroue sondeverhaal luister. Hierdie keer kom ’n nuwe aspek van verset teen God in die spel. Persoonlike sonde word nou kollektiewe sonde. Mense span saam om ’n sondige projek uit te voer. Miskien vra jy waarom die bou van ’n toring ’n sondige projek genoem word? En is dit verkeerd dat mense saamstaan en hande vat in ’n poging om iets groots tot stand te bring? Nee, saamstaan en hande vat is nie verkeerd nie – solank dit net nie beteken dat jy in die proses God se hand los nie. En dit is presies wat hier gebeur het. Dit het gegaan oor die begeerte om vir hulle ’n naam te maak en om onafhanklik te wees.
Mense meen vandag nog om ’n magsbasis te bou wat aan hulle onafhanklikheid en monopolie kan waarborg. Daar is talle voorbeelde in die geskiedenis van politieke, ekonomiese, kulturele groeperings wat hulle eie mag en status verafgod het. In die toring van Babel-sage leer ons dat mense se skynbaar prysenswaardige eenheidstrewe so maklik ’n front teen God se heerskappy kan vorm.
Here, laat u Naam in en deur my lewe asook deur alles en almal met wie ek my vereenselwig, verheerlik word. Amen.
26 Januarie
Die gevolge van sonde
Toe vra die Here vir Kain: “Waar is jou broer Abel?” en Kain antwoord: “Ek weet nie. Moet ek dan my broer oppas?” Genesis 4:9
Julle, daarenteen, is ’n uitverkore volk, ’n koninklike priesterdom, ’n nasie wat vir God afgesonder is, die eiendomsvolk van God, die volk wat die verlossingsdade moet verkondig van Hom wat julle uit die duisternis geroep het na sy wonderbare lig. 1 Petrus 2:9
Sonde het ’n uitwerking op alle vlakke van ons bestaan. Ons het reeds gesien dat dit die verhouding tussen God en mens in die wiele ry; dat dit menseverhoudings beduiwel en dat dit ook verwoestende implikasies vir die natuur het. En in die oog van die sonde-orkaan staan die mens wat homself verhef tot meer as mens. In plaas daarvan dat hy ’n medewerker van God is, word hy ’n teenstander van God.
In Kain se arrogante antwoord op God se vraag na sy broer hoor ons die toonaard van die gevalle mens. “Ek is aan niemand iets verskuldig nie. Ek is my eie baas.” Blaai maar net deur die koerante en vra jouself af waar die oorsaak van al die smart en ellende lê. Moord, verkragting, roof, motorongelukke, aardverwarming – alles het sy oorsprong by die mens se onversadigbare drang na selfbevrediging, selfverryking, selfhandhawing.
En dan is daar die kerk – God se volk wat uit genade gered is. En die kerk leef in hierdie stukkende wêreld met die roeping om heel te maak, om God se genesende krag in werking te stel. Ons moet net waak dat ons nie deur wêreldgesindheid oorweldig word nie, dat ons nie deel van die probleem word in plaas van om die oplossing aan te bied nie.
Here, help my om deel van u oplossing vir ’n stukkende skepping te wees. Amen.
27 Januarie
Daar is niemand wat goed doen nie
Van die hemel af kyk die Here die mense deur om te sien of daar één verstandige is, één wat na die wil van God vra. Almal het afgedwaal, die laaste een het ontaard; daar is niemand wat goed doen nie, selfs nie één nie. Psalm 14:2–3
As ons ’n ent verder in die Bybel blaai, hoor ons ’n Psalmdigter se klaaglied oor die sondige wêreld. God is op soek na ’n verstandige mens, iemand wat na die wil van God vra. Want daarvoor is die mens tog geskape, naamlik om met God in harmonie te lewe. En dit kan mos net op een manier wees en dit is om God se wil te doen. Maar nee, sê die digter, daar is werklikwaar nie een enkele siel wat na God se wil vra nie! Almal het afgedwaal, almal is ontaard, niemand doen goed nie, selfs nie één nie!
Is die wêreld regtig so sleg? Ja én nee. Die wêreld waarvan die digter praat, is die wêreld van die dwase, die mense wat hulleself buite God se heerskappy stel. Daar is ook ’n ander wêreld, naamlik die wêreld van God se volk, sy kerk op aarde. En dié wêreld bestaan uit mense wat God se heerskappy oor hulle lewens erken. Dit is die wêreld waaraan ek en jy behoort.
’n Ontaarde mensdom, en ’n geredde mensdom. Twee wêrelde wat voortdurend in botsing met mekaar is. Lig en duisternis wat ’n stryd voer. Maar, so leer die Nuwe Testament vir ons, die lig sal die duisternis oorweldig. Geen duisternis is so groot dat slegs een kersie nie ’n reuseverskil maak nie. Mag ek en jy daardie kersie wees. Ons moet net in gedagte hou dat ons nie op grond van ons eie bekwaamhede deel van die geredde wêreld is nie; alles is genade!
Here, help my om in ’n donker wêreld ’n lig van hoop te wees. Amen.
28 Januarie
Verdorwenheid en genade
Hulle is een en al ongeregtigheid, slegtheid, hebsug en gemeenheid; hulle is vol jaloesie, moord, twis, bedrog en kwaadwilligheid. Hulle skinder en praat kwaad; hulle haat God, hulle is hooghartig, aanmatigend, verwaand; hulle is mense wat kwaad uitdink, ongehoorsaam aan hulle ouers; hulle is onverstandig, onbetroubaar, liefdeloos, hardvogtig. Romeine 1:29–31
Kom ons kyk vanuit ’n Nuwe-Testamentiese perspektief na die ontaarde mensdom. Paulus praat daarvan in Romeine 1. En hy het nogal ’n mondvol oor die verdorwenheid op aarde te sê. Ek tel een en twintig slegte dinge wat Paulus oor dié mense te sê het. Klink dit oordrewe? Neem gerus vandag se koerant en kyk hoeveel daarvan jy in die koerantkolomme opspoor. Ja-nee, dit is maar hoe die wêreld lyk. Ons moet daarvan kennis neem. En ons moet verstaan dat ons die sondekiem in onsself dra. Ons moenie te neerhalend oor die verdorwe wêreld praat nie. Uit die lys van sondes wat Paulus aan die wêreld toeskryf, is daar slegs enkeles wat nie ook by geleentheid voor die deur van belydende Christene gelê kan word nie. En ja, hoe dikwels gebeur dit nie dat die name van uitgesproke Christene in die nuusmedia met ongure praktyke verbind word nie.
Daar is maar net een woord wat ons van die wêreld skei, en dit is genade. Onbeskryflike groot genade. En selfs as ons by geleentheid val en in die moeras van sonde beland, neem God ons weer by die hand. Maar ons moet net heelpad onthou dat alles genade is. En ons moet op ons hoede bly. Ons leef in ’n wêreld vol versoekings. Die verbode vrug bly vandag nog uiters begeerlik. Laat ons liewer met groter toewyding ons gedagtes op God se wil vir ons lewe fokus.
Here, daardie een en twintig sondes pla my . . . Laat my naam tog nie op die “wêreldlys” beland nie. Amen.
29 Januarie
“Maar Noag …”
Die Here het gesê: “Ek sal die mens wat Ek geskep het, wegvee van die aarde af; mens en dier …” Maar Noag is deur die Here begenadig. … Noag was ’n regverdige man. Onder sy tydgenote was hy onberispelik en hy het naby God geleef. Genesis 6:9
Die Noag-verhaal is Ou-Testamentiese evangelie. Toe Noag geleef het, het die sondespiraal ’n hoogtepunt bereik, soveel so dat dit vir God berou het dat Hy die mens geskep het. God besluit om mens en dier op die aarde uit te wis. En amper gebeur dit, was dit nie vir een man en sy gesin nie.
“Maar Noag …” Noag het met God in die regte verhouding geleef.