ons met die seder begin,” sê Rivkah gedemp vir Yhoshi. Toe almal klaar is, was sy ook Natan se handjies.
Toe neem almal ’n takkie pietersielie uit die seder-bord en doop dit in die soutwater voordat hulle dit eet.
“Hoekom die soutwater, Yhoshi?” vra sy pa.
“Omdat die Egiptenaars die Jode baie laat huil het,” antwoord hy astrant en trek ’n gesig toe hy die stukkie pietersielie afbyt sodat die familie lag.
“Mooi!” prys Marc hom. “Trane is mos ook sout, en dié soutwater laat ons daaraan dink.”
“Karpas,” sê Chaim vir Henok en knik in die rigting van die pietersielie.
“Pietersielie is ook simbool van die nuwe lewe in Yeshua,” sê Ruwth vir niemand in besonder nie.
Marc haal die lappie van die drie matzot af wat in ’n spesiale houertjie in die middel van die tafel staan. Hy neem die middelste van die drie en breek dit in twee onewe dele. Die groter stuk lig hy op vir almal om te sien voordat hy dit in ’n wit doek toedraai.
“Afkopmens,” roep Yhoshi dadelik.
“Dis reg,” sê sy pa, “en dit beteken die Een wat gekom het en gáán kom …”
“Maschiach,” sê Yhoshi pront.
Marc glimlag. “Dis reg, Yhosh.” Vir Henok verduidelik hy: “Dit verwys ook na HaShem die Skepper, en na die Drie-eenheid van HaShem: die Vader, die Seun en die Ruach HaKodesh. Yeshua is die enigste Middelaar tussen ons mense en HaShem. Hy is, soos Yhoshi sê, die Een wat gekom het en weer gaan kom.”
“Hallelu Yah! ” sug Chaim. “Hy is ter wille van ons oortredinge deurboor, ter wille van ons ongeregtighede is Hy verbrysel, die straf wat vir ons die vrede meebring, was op Hom en deur sy wonde het daar vir ons genesing gekom.”
Almal om die tafel vat hande en Ofer bid: “Dankie, Vader, vir u geliefde Seun, Yeshua, wat gekom het sodat ons vir ewig kan lewe.”
Marc staan op en skink die tweede beker, maar laat dit eers op die tafel staan. Dan gaan sit hy weer by Yhoshi en neem die kind se handjie in syne. “Ek gaan hom net ’n bietjie help met die betekenis van die dinge wat ons vanaand doen,” verduidelik hy. “Yhosh …”
“Abba, ek moet nou vra hoekom vanaand anders is as ander aande,” val die kleintjie hom sonder meer in die rede.
Marc grinnik. “Goed. Nou ja, al die ander aande eet ons …?”
“Regte brood, maar nou eet ons matzah.”
“Reg. Al die ander aande eet ons enige kruie. Maar waarom eet ons vanaand …?”
“Pietersielie.”
Almal lag. “Bitterkruie,” help sy pa hom. “En dis mos om ons te laat onthou van die swaarkry van ons mense in Egipte.” Die kind herhaal dit en toe voeg hy die vierde vraag blitsig by: “Ander aande sit ons net regop op ons stoele, hoekom het ons vanaand kussings?”
“Dis reg,” sê sy pa.
“Slim kind!” prys sy ouma.
“Yhoshi, weet jy hoekom ons vanaand op kussings sit?” vra sy oupa.
“Oor die slawe nie kussings gehad het om op te sit nie, en ons is mos nie slawe nie.”
“Goed gesê!”
Rivkah hou die gedrukte boekie waarin die prosedure van die seder-maal vir elke gas uiteengesit word in die lug. “En dit?” vra sy vir Yhoshi. “Wat is dit?”
“Haggadah,” sê hy dadelik.
Marc tik goedkeurend op sy kippah. En dan vertel hy, volgens die seder-maaltradisie, die verhaal van die Israeliete se wonderbaarlike uittog uit Egipte. Ter wille van Yhoshi doen hy dit in ’n kinderlike trant, maar só dat ook elk van die volwassenes opnuut daardeur geraak word.
Wanneer hulle by die verhaal van die tien plae kom, drup elkeen aan tafel ’n druppel wyn in sy of haar bord vir elke plaag en benoem dit hardop: “Water verander in bloed, paddas, muskiete, steekvlieë, pes onder die vee, bose swere, hael, sprinkane, duisternis, die dood van die eersgeborenes.”
“Abba, is ek ook ’n eerste gebore?”
“Eersgeborene. Ja, jy is.”
“Ek gaan nie doodgaan nie!”
Marc neem die kind se handjie weer in syne. “Nee, jy gaan nie, Yhoshi, want net soos die lammetjie se bloed wat aan die deure van die Israeliete se deure gesmeer is en húl eersgeborenes se lewe gespaar het, so beskerm die bloed van Yeshua ook jou lewe, ons almal se lewe, lieweling.”
“Laat ons nie vergeet wat dit gekos het om die volk Israel uit Egipte te bevry nie,” maan Chaim. “Ons moet ook dink aan die lyding en dood van die Egiptenaars se eersgeborenes. Net soos dit ons Go’el, Yeshua, se lewe gekos het om ons uit die Egipte van ons sonde te bevry.”
“Kom ons onthou al die wonders wat HaShem vir ons gedoen het,” sê Marc dan.
“Die Rietsee het oopgegaan!” sê iemand.
“Dayenu!” roep almal dadelik.
“Manna het uit die hemel geval!” sê ’n ander.
“Dayenu!” word daar weer met mening geroep.
Terwyl die een na die ander van die Almagtige se werke uitgeroep en dan met “Dayenu” begroet word, kyk Henok vraend na Ruwth.
“Dit beteken ‘dit sou genoeg gewees het’ – al het HaShem nét dit gedoen.”
“O!” sê Henok, en toe roep hy: “En Hy het Yeshua op die derde dag uit die dood opgewek!”
“Dayenu!” weergalm dit so hard om die tafel dat Natan se onderlippie verskrik begin bewe.
Rivkah tel hom uit sy stoeltjie en sus hom vertroostend.
“Kom ons lees,” sê Marc. Almal tel hul drukstukke op en lees hardop saam met hom: “Ons was almal slawe in ons eie Egipteland onder die mag van die sonde. Ons is genadeloos behandel en het verdrukking en smarte gely, maar ons het uitgeroep tot Adonai ons Elohim. Adonai het ons versugting gehoor en ons verdrukking en lyding gesien. Hy het ons met sy magtige Hand uit Egipte gelei met groot tekens en wonders. Daarom kan ons vandag dankbaar wees in die wete dat indien Adonai ons nie van ons slawebande bevry het nie, ons steeds in die land van slawerny en sonde en dood sou gewees het. Geseënd is U, Koning van die heelal, U wat u beloftes aan Israel hou. Die vyand staan teen Israel op om die land te vernietig, maar die Heilige van Israel red ons van al ons vyande.”
Almal lig hul glase en Marc bid:
“Geseënd is U, Adonai ons Elohim,
Koning van die heelal,
wat ons verlos het uit die slawerny van Egipte
en ons saamgebring het by hierdie feesmaal
om ons verlossing te vier.
Ons dank U terwyl ons drink
van die vrug van die wingerd.”
Marc draai na Chaim: “Abba, wil u vir Yhoshi en vir ons die seder-bord verduidelik?”
“Maar jy kan mos, Marc. Jy het alles so goed gedoen.”
“Ek wil graag dat u dit doen.”
Chaim wys na die skenkelbeen in die middel van die bord. “Wat dink jy beteken dit, Yehoshua?”
Die kind kyk lank na die bord, maar toe skud hy sy kop.
“Waar het b’nei Yisra’el die bloed gekry om aan die deure se kosyne te smeer?”
“Hulle het mos ’n lammetjie doodgemaak.”
Sy oupa kyk na hom. “En ons, Yhoshi, hoekom het ons dan vanaand die been op die tafel?”
Hy dink na en toe sê hy onseker: “Yeshua …?”