brand op die altaar; dit mag nie doodgaan nie (6:13).
GESELSVRAAG:
Wat alles moet ons elke dag doen?
“Ek onthou hoe my pa lank voor dagbreek elke oggend opgestaan, die kole in die ou houtstoof gaan aanblaas en nuwe hout opgepak het om die koffiewater mee te kook, en die as uitgedra het. Dan het hy daar langs die stoof gesit tot dit tyd word om die werksmense te gaan wakker maak,” het ’n ou oom my eenkeer vertel. As ’n mens nie vuurhoutjies het nie, is dit ’n kuns om die vuur dag en nag aan die brand te hou.
Van vers 9 af kry ons die opdragte aan die priesters en die Leviete. Net soos die lamp moes die offervuur dag en nag aan die gang gehou word, want God het dit self aangesteek (vgl Lev 9:24). Dit het inderdaad bly brand tot die volk na Babilon weggevoer is (vgl Jes 31:9). Dit moes die simbool bly van God se teenwoordigheid te midde van die volk. Dit was ook die simbool van hoe die priesters as tussengangers tussen die mense en God gedurig aan diens was. Elke oggend moes die as weggeneem en op die regte manier buite die kamp gegooi word (vgl Lev 6:11). Die nuwe brandhout en offers moes dan vir die nuwe dag gepak word.
Ons diens aan die Here is ook nie net vir Sondag bedoel nie. Elke dag moet ons ons voor die Here reinig en voorbidding doen. Moenie dat jou gebedstyd in die slag bly nie. Jesus bid vir jou.
GEBED: Dankie dat U vandag ook vir my voorbidding doen.
Lees vanaand in Levitikus 6:14-23 hoe die graanoffer aan die Here bedoel was om vir die priesters te sorg. Hoe sorg ons vir ons leraar?
Woensdag 7 Januarie 2015 • Lees eers Levitikus 6:24-30
Aan die Here gewy
Dit is ’n besondere gewyde gawe (6:25).
GESELSVRAAG:
Watter plekke word vandag as heilig beskou?
“Hy hou hom nou so hoogheilig, maar ek weet hoe oneerlik hy in die sakewêreld is,” skinder iemand. Die woord heilig het in ons tyd ’n negatiewe betekenis gekry. Oorspronklik het dit beteken: ten volle aan die Here gewy. Die Bybel leer ons op 73 plekke dat die Here heilig is en dat ons daarom ook heilig moet wees. Dit beteken dat ons alle sonde moet vermy. Daar is nie so iets dat elke mens darem sy eie sondetjie kan hê nie.
Hierdie sondeoffer was bedoel om die Israeliete elke dag te herinner dat sonde nie iets is om mee te speel nie. Die sondeofferdier is aan die noordekant van die altaar geslag (vgl 1:11) en sinspeel reeds op Christus wat aan die noordekant van Jerusalem as finale offer sou sterf. Alles wat met die sondeoffer te doen het, is spesiaal behandel om die volk te herinner dat dit volkome aan die Here gewy moes wees.
Ons hoef nie meer hierdie soort offers te bring nie, want Jesus was die finale en volkome offer. Maar omdat Hy vir ons geoffer is, maak dit ons ook heilig, aan Hom toegewy. Ons moet dus altyd onthou, daar waar ons vandag in die skool of by die werk is: Ek behoort aan die Here. Ek is aan Hom toegewy. Ek moet vir Hom lewe. Ek is vir Hom baie spesiaal.
GEBED: Here Jesus, dankie dat U U vir my gegee het, sodat ek toegewy aan God kan lewe. Help my vandag om dit te doen.
Lees vanaand in Levitikus 7:1-10 hoe die offers bedoel was as die priesters se onderhoud.
Donderdag 8 Januarie 2015 • Lees eers Levitikus 7:11-21
Vars dankbaarheid
Die vleis van die maaltydoffer waarmee iemand sy dank wil uitspreek, word geëet op die dag van die offer (7:15).
GESELSVRAAG:
Waarvoor kan ons vandag dankbaar wees?
“Chris wil nie hê dat ons ooit oorskietkos eet nie. Alles moet elke dag vars berei word,” vertel ’n vriendin van haar man. Hy is ’n mediese tegnoloog in ’n staatshospitaal en is dus baie bewus van hoe maklik voedselvergiftiging kan intree as kos oorstaan. (By ons lyk die maaltyd soms soos ’n oorsig van die week!)
Die Israeliete het natuurlik nie yskaste gehad nie. Vleis het nie lank gehou nie, tensy jy daarvan biltong kon maak. Maar met die volk wat op trek was en die skaarste aan sout, was dit ook nie juis ’n opsie nie. Elke dag se slagding is dus vars aan die Here gewy en dieselfde dag opgeëet. Baie van die wette in Levitikus was dus bedoel om die volk gesond te hou. Elke offer het gepaardgegaan met dank. En daar was baie om voor dankbaar te wees, al het die Israeliete ook maar maklik gekla, net soos ons.
Ons dank aan die Here kan alte maklik in ’n onnadenkende rympie ontaard. Ons probeer dus om by elke ete iets vars in ons dankgebed in te bring om ons te help onthou met wie ons te doen het. Ons tafelgebed kan maklik iets word wat ons aframmel sonder om te dink wat ons sê, of terwyl ons met die een oor luister na die weervoorspelling. Wat is die nut van so ’n gebed?
GEBED: Here, hou my ontmoeting met U elke dag vars.
Lees vanaand in Levitikus 7:22-38 hoe die Here bepaal het dat die Leviete uit die volk se offers onderhou moes word.
Vrydag 9 Januarie 2015 • Lees eers Levitikus 8:1-12
Plegtige vergadering
… en laat die hele gemeente ook by die ingang van die tent van ontmoeting bymekaarkom (8:3).
GESELSVRAAG:
Wat is die grootste byeenkoms wat jy al bygewoon het?
“Vir my was die wonderlikste byeenkoms toe die Mighty Men op oom Angus
se plaas bymekaargekom het,” vertel ’n vriend. Daar was ’n gees van eensgesindheid en gebed, en baie mans het daardie naweek vir die eerste keer of by hernuwing tot oorgawe gekom. Maar daardie byeenkoms van tienduisende sou maar sleg afgesteek het by die vergadering van ons Skriflesing.
Die tabernakel het nie plek gehad om die hele gemeente te huisves nie. Sommige skrifverklaarders meen dat net die leiers van die verskillende stamme die volk daar verteenwoordig het. Hier word die ordening en wyding van Aäron en sy seuns beskryf. Die volgende 1 000 jaar was hulle verantwoordelik om as tussengangers tussen God en sy volk op te tree. Die hele volk moes weet wat hul werk was, en daarom het hierdie geleentheid in die openbaar geskied.
Sedert Christus gekom het, het hierdie amp verval (vgl Heb 10:9-10), want nou is elke gelowige ook die priester van sy of haar huis (vgl 1 Pet 2:5, 9; Op 1:6). Jesus se finale offer het ’n einde gemaak aan die diereoffers (vgl Heb 10:14).
Ons het nou die voorreg om elkeen self met God kontak te maak en vir ander voorbidding te doen (vgl Heb 10:19-22). Kom ons gebruik hierdie voorreg vandag.
GEBED: Here, ons tree vandag in vir ons familie en vriende.
Lees vanaand in Levitikus 8:13-24 hoe Aäron en sy seuns plegtig voor die volk as priesters bevestig is.
Saterdag 10 Januarie 2015 • Lees eers Levitikus 8:25-36
Vrede met God
Die dinge wat vandag gedoen is op bevel van die Here, was bedoel om julle sonde te versoen (8:34).
GESELSVRAAG:
Hoe probeer mense voorberei vir die ewigheid?
“As jy vandag sou doodgaan, dink jy dat jy hemel toe sal gaan?” was deel van ’n opname wat jongmense in die strate van New York gedoen het. Feitlik almal het gereken dat hulle hemel toe sou gaan. “Hoekom sê jy so?” is hulle gevra. “Ek is darem nie so sleg soos party ander mense nie,” was die mees algemene antwoord. Ek wonder wat sou die antwoorde wees as ons dieselfde vrae môre in ons gemeentes sou vra. Dit lyk vir my die meeste mense glo nou nog dat ons ons plek in die hemel kan en moet verdien. En dit is die grootste verskil tussen die goeie nuus van Jesus en al die ander godsdienste. Ons hoef dit nie te verdien nie. Christus het dit reeds vir ons verdien. Ons moet maar net glo.
Al die seremonies wat Aäron en sy seuns moes deurgaan, was eintlik maar net om ons behoefte aan reiniging te onderstreep. Almal is sondaars. Niemand is goed genoeg nie. Daarom moes Jesus kom om die pad na redding vir ons oop te maak. Hy het ons sonde versoen, wat ons nie self kon doen nie, en die diereoffers ook nie (vgl Heb 10:4, 9-23).
Ons sal vandag dalk ook